دسته بندی ها: ارتوپدی،متخصص ارتوپدی

15 سپتامبر 2024 توسط clinic navid salamat 0 دیدگاه

درمان سریع و موثر درد سیاتیک: راهکارهای خانگی تا جراحی

درمان درد سیاتیک به رویکردهای مختلفی بستگی دارد که به شدت و علت اصلی درد بستگی دارند. سیاتیک ناشی از تحریک یا فشرده شدن عصب سیاتیک است که از قسمت پایین کمر به سمت پاها امتداد دارد. علائم آن شامل درد، سوزش، گزگز، ضعف عضلانی و گاهی از دست دادن کنترل در پاها می‌باشد. در این مطلب، به بررسی روش‌های مختلف درمان سیاتیک می‌پردازیم.

1. درمان‌های خانگی و مراقبت‌های اولیه

استراحت

استراحت کوتاه‌مدت می‌تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند. اما استراحت طولانی‌مدت ممکن است وضعیت را بدتر کند، بنابراین بهتر است بعد از یک یا دو روز فعالیت‌های روزمره با احتیاط شروع شود.

کمپرس سرد و گرم
  • کمپرس سرد: برای کاهش التهاب و درد حاد سیاتیک، استفاده از کمپرس سرد (یخ پیچیده شده در حوله) به مدت 15 تا 20 دقیقه در روز به‌خصوص در اولین روزهای بروز درد، مفید است.
  • کمپرس گرم: پس از گذشت چند روز از شروع درد، استفاده از کمپرس گرم می‌تواند به بهبود گردش خون و کاهش اسپاسم عضلانی کمک کند.
ورزش‌های کششی

انجام تمرینات کششی و نرمش‌هایی که به تقویت عضلات کمر و کاهش فشار روی عصب سیاتیک کمک می‌کنند، می‌تواند به تسکین درد کمک کند. تمریناتی مانند:

  • کشش همسترینگ (Hamstring Stretch)
  • کشش عضلات پیرامیدالیس (Piriformis Stretch)
  • تمرینات تقویت‌کننده عضلات کمر و شکم می‌توانند به کاهش فشار عصب سیاتیک کمک کنند.
حالت خواب مناسب

خوابیدن در حالت مناسب می‌تواند به کاهش فشار روی عصب سیاتیک کمک کند. بهتر است به پهلو خوابیده و یک بالشت بین زانوها قرار دهید یا به پشت بخوابید و بالشت را زیر زانوها بگذارید تا خمیدگی کمر کاهش یابد.

2. درمان‌های دارویی

داروهای مسکن

داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند. این داروها به تسکین درد موقت کمک می‌کنند اما باید تحت نظر پزشک مصرف شوند.

شل‌کننده‌های عضلانی

در برخی موارد، اسپاسم عضلات ممکن است باعث بدتر شدن درد سیاتیک شود. پزشک ممکن است شل‌کننده‌های عضلانی را برای کاهش اسپاسم و درد تجویز کند.

داروهای ضد التهاب استروئیدی

در موارد شدیدتر، تزریق داروهای استروئیدی مستقیماً به ناحیه عصب فشرده شده (تزریق اپیدورال) ممکن است التهاب و درد را کاهش دهد. این روش برای افرادی که به درمان‌های معمول پاسخ نداده‌اند، استفاده می‌شود.

3. فیزیوتراپی

فیزیوتراپی یکی از اصلی‌ترین روش‌های درمان درد سیاتیک است. فیزیوتراپیست با توجه به وضعیت بیمار، تمرینات خاصی را برای تقویت عضلات کمر، افزایش انعطاف‌پذیری و کاهش فشار روی عصب سیاتیک طراحی می‌کند. این تمرینات می‌توانند شامل:

  • تمرینات کششی
  • تمرینات استقامتی و تقویتی
  • تکنیک‌های بهبود وضعیت بدن در حین نشستن، ایستادن و راه رفتن باشند.

4. درمان‌های دستی و ماساژ

کایروپراکتیک

کایروپراکتیک یا درمان‌های دستی شامل تنظیم مجدد مهره‌های ستون فقرات است که ممکن است باعث کاهش فشار روی عصب سیاتیک شود. این روش به بهبود تراز ستون فقرات و کاهش درد کمک می‌کند.

ماساژ درمانی

ماساژ عمیق می‌تواند تنش عضلانی و اسپاسم‌هایی که روی عصب سیاتیک فشار می‌آورند را کاهش دهد و بهبود گردش خون را تسریع کند. ماساژ درمانی به آرامش عضلات و کاهش درد کمک می‌کند.

5. درمان‌های جایگزین

طب سوزنی

طب سوزنی یکی از روش‌های درمانی جایگزین است که با تحریک نقاط خاصی از بدن می‌تواند به تسکین درد سیاتیک کمک کند. این روش با بهبود جریان انرژی و تحریک سیستم عصبی می‌تواند درد را کاهش دهد.

یوگا

تمرینات یوگا، به‌ویژه تمرینات ملایم و کششی، می‌توانند به تسکین درد سیاتیک کمک کنند. یوگا با تقویت عضلات و افزایش انعطاف‌پذیری، به بهبود وضعیت بدن و کاهش فشار روی عصب سیاتیک کمک می‌کند.

6. درمان‌های جراحی

در موارد نادری که درد سیاتیک بسیار شدید و مقاوم به درمان‌های دیگر است یا همراه با علائم جدی مانند از دست دادن کنترل مثانه و روده یا ضعف عضلانی شدید باشد، جراحی ممکن است ضروری شود.

روش‌های جراحی رایج:
  • دیسکتومی: در این روش، بخشی از دیسک فتق‌شده که بر روی عصب سیاتیک فشار وارد می‌کند، برداشته می‌شود.
  • لامینکتومی: در این روش، بخشی از مهره که به عصب فشار می‌آورد، برداشته می‌شود تا فضای بیشتری برای عصب فراهم شود.

7. پیشگیری از درد سیاتیک

  • حفظ وضعیت بدنی مناسب: نشستن و ایستادن با حالت مناسب بدن به کاهش فشار روی ستون فقرات کمک می‌کند.
  • تقویت عضلات مرکزی: تقویت عضلات کمر و شکم می‌تواند به پشتیبانی از ستون فقرات و کاهش خطر درد سیاتیک کمک کند.
  • اجتناب از حرکات ناگهانی: حرکت‌های ناگهانی و بلند کردن اجسام سنگین به‌طور نامناسب می‌تواند به آسیب به ستون فقرات و بروز سیاتیک منجر شود.
جمع‌بندی

درمان درد سیاتیک به نوع و شدت درد بستگی دارد و شامل روش‌های خانگی، داروهای مسکن، فیزیوتراپی، ماساژ درمانی و در موارد شدیدتر جراحی است. مهم‌ترین اصل در درمان سیاتیک، تشخیص درست علت بروز درد و پیگیری مداوم درمان تحت نظر پزشک متخصص (در درمانگاه نوید سلامت واقع در میدان هلال احمر) است.

14 آگوست 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

هشدار خاموش: پیشگیری و درمان پوکی استخوان

مقدمه

پوکی استخوان، یک بیماری خاموش و ناپیداست که به تدریج استخوان‌ها را ضعیف و شکننده می‌کند. این بیماری بدون علامت است و تا زمانی که شکستگی یا آسیب جدی ایجاد نشود، معمولاً تشخیص داده نمی‌شود. پوکی استخوان به ویژه در زنان پس از یائسگی و افراد مسن شایع است، اما این بدان معنا نیست که جوان‌ترها نباید به آن توجه کنند.

علل و عوامل خطر

پوکی استخوان به دلایل مختلفی ممکن است ایجاد شود. از جمله عوامل خطر آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • سن: افزایش سن باعث کاهش تراکم استخوان‌ها می‌شود.
  • جنسیت: زنان به دلیل کاهش هورمون استروژن پس از یائسگی، بیشتر در معرض خطر هستند.
  • ژنتیک: تاریخچه خانوادگی پوکی استخوان می‌تواند احتمال ابتلا را افزایش دهد.
  • رژیم غذایی نامناسب: کمبود کلسیم و ویتامین D می‌تواند به ضعف استخوان‌ها منجر شود.
  • سبک زندگی غیر فعال: عدم فعالیت بدنی کافی، ضعف عضلانی و کاهش تراکم استخوان‌ها را به دنبال دارد.

پیشگیری

پیشگیری از پوکی استخوان از طریق تغییرات سبک زندگی و مراقبت‌های بهداشتی امکان‌پذیر است. در اینجا چند راهکار اساسی برای جلوگیری از این بیماری ذکر می‌شود:

رژیم غذایی متعادل: مصرف غذاهای غنی از کلسیم و ویتامین D مانند محصولات لبنی، ماهی‌های چرب، سبزیجات برگ‌دار و آجیل.

فعالیت بدنی منظم: ورزش‌های وزنه‌برداری و تمرینات مقاومتی می‌توانند به حفظ تراکم استخوان‌ها کمک کنند.

قرار گرفتن در معرض نور خورشید: نور خورشید به تولید ویتامین D در بدن کمک می‌کند که برای جذب کلسیم ضروری است.

مصرف مکمل‌ها: در صورت کمبود کلسیم یا ویتامین D، با مشورت پزشک مصرف مکمل‌های غذایی مناسب توصیه می‌شود.

ترک سیگار و کاهش مصرف الکل: این مواد می‌توانند تاثیر منفی بر تراکم استخوان‌ها داشته باشند.

درمان

اگرچه پوکی استخوان به طور کامل قابل درمان نیست، اما روش‌های مختلفی برای مدیریت و کاهش عوارض آن وجود دارد:

  • داروها: داروهایی مانند بیس‌فسفونات‌ها، هورمون‌درمانی و داروهای جدیدتر می‌توانند به افزایش تراکم استخوان‌ها و کاهش خطر شکستگی کمک کنند.
  • تغییرات در سبک زندگی: همانند توصیه‌های پیشگیری، تغییرات در رژیم غذایی و فعالیت‌های بدنی می‌تواند به مدیریت بیماری کمک کند.
  • فیزیوتراپی: تمرینات مخصوص برای تقویت عضلات و بهبود تعادل، می‌تواند از سقوط و شکستگی جلوگیری کند.

نتیجه‌گیری

پوکی استخوان یک بیماری جدی است که نیاز به توجه و مراقبت ویژه دارد. با اتخاذ یک سبک زندگی سالم و مراجعه منظم به پزشک برای انجام آزمایش‌های تراکم استخوان، می‌توان از این بیماری پیشگیری و یا آن را به خوبی مدیریت کرد. پیشگیری و درمان به موقع می‌تواند به حفظ سلامت استخوان‌ها و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

پوکی استخوان

 

برای جلوگیری از پوکی استخوان، مصرف مواد غذایی غنی از کلسیم، ویتامین D، و سایر مواد مغذی که به سلامت استخوان‌ها کمک می‌کنند، بسیار مهم است. در اینجا لیستی از مواد غذایی مناسب برای پیشگیری از پوکی استخوان آورده شده است:

1. محصولات لبنی

  • شیر: منبع غنی کلسیم و ویتامین D است که برای سلامت استخوان‌ها ضروری هستند.
  • ماست: یک منبع خوب کلسیم است و بسیاری از انواع ماست‌ها نیز با ویتامین D غنی شده‌اند.
  • پنیر: مخصوصاً پنیرهای کم‌چرب مانند پنیر کوتاژ که کلسیم بالایی دارند.

2. سبزیجات برگ‌دار سبز

  • کلم پیچ و اسفناج: این سبزیجات حاوی مقدار قابل توجهی کلسیم و ویتامین K هستند که به حفظ سلامت استخوان‌ها کمک می‌کنند.
  • کاهو و بروکلی: سرشار از ویتامین C و کلسیم هستند که برای تقویت استخوان‌ها مفید است.

3. ماهی‌های چرب

  • سالمون و ساردین: این ماهی‌ها سرشار از ویتامین D و اسیدهای چرب امگا-۳ هستند که به جذب کلسیم کمک می‌کنند و برای سلامت استخوان‌ها مفیدند.
  • تن ماهی: علاوه بر ویتامین D، حاوی کلسیم نیز است.

4. آجیل و دانه‌ها

  • بادام: منبع عالی کلسیم و منیزیم است که برای تقویت استخوان‌ها ضروری هستند.
  • دانه چیا و دانه کنجد: این دانه‌ها حاوی مقدار زیادی کلسیم هستند.

5. حبوبات

  • عدس و لوبیا سفید: این حبوبات منبع خوبی از کلسیم، منیزیم و پتاسیم هستند که به حفظ تراکم استخوان کمک می‌کنند.
  • نخود: حاوی پروتئین و کلسیم است که برای تقویت استخوان‌ها مهم است.

6. میوه‌ها

  • پرتقال: غنی از ویتامین C است که به تشکیل کلاژن و تقویت استخوان‌ها کمک می‌کند.
  • کیوی و توت‌فرنگی: حاوی ویتامین C و دیگر آنتی‌اکسیدان‌ها هستند که به حفظ سلامت استخوان‌ها کمک می‌کنند.

7. تخم‌مرغ

  • زرده تخم‌مرغ: منبع خوبی از ویتامین D است که برای جذب کلسیم ضروری است.

8. سویا و محصولات سویا

  • توفو: یک منبع غنی از کلسیم و پروتئین است که به تقویت استخوان‌ها کمک می‌کند.
  • شیر سویا: اغلب با کلسیم و ویتامین D غنی شده و جایگزین خوبی برای محصولات لبنی است.

9. غلات کامل

  • جو دوسر و برنج قهوه‌ای: حاوی منیزیم و سایر مواد معدنی ضروری برای سلامت استخوان‌ها هستند.

10. آب معدنی غنی از کلسیم

  • برخی آب‌های معدنی حاوی کلسیم بالا هستند که می‌تواند به تامین نیاز روزانه کلسیم کمک کند.

مصرف این مواد غذایی به همراه حفظ یک سبک زندگی فعال و متعادل می‌تواند به پیشگیری از پوکی استخوان و حفظ سلامت استخوان‌ها کمک کند.

21 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

افیوژن مفصلی (آب آوردن مفصل)

افیوژن مفصلی که به آن آب آوردن مفصل نیز می‌گویند، تجمع مایعات در فضای داخلی مفصل است. مفاصل زانو، هیپ (باسن)، آرنج و مچ پا در حالت طبیعی حاوی مایعات هستند. زمانی که این مایعات بیشتر از حد معمول در مفصل جمع می‌شود، فرد دچار التهاب و ورم مفصلی خواهد شد. از علل شایع آب آوردن مفصل، می‌توان به استفاده بیش از حد از مفصل، عفونت، دلایل سیستمیک یا تغییرات آرتروز اشاره کرد.

 اگر علائم این عارضه را دارید، می‌توانید با مراجعه به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت واقع در شرق تهران، با متخصص ارتوپدی مشورت کنید.

در ادامه مطلب با ما باشید تا با افیوژن مفصلی، انواع آن، علائم و عوارض آب آوردن مفصل بیشتر آشنا شوید.

افیوژن مفصلی (آب آوردن مفصل) چیست؟

افیوژن مفصلی (Joint effusion) یا مفصل آماس کرده، زمانی روی می‌دهد که مایعات درون و اطراف مفصل، بیش از حد لازم، وجود داشته باشد. آب آوردن باعث می شود که مفصل نسبت به سایر مفاصل بدن، بزرگ‌تر و متورم نشان داده شود. مفاصل برای کار کردن نیاز به هماهنگی بین استخوان‌ها و بافت مفاصل دارند تا خم شوند، انعطاف‌پذیر باشند، بچرخند یا وزن بدن را تحمل کنند.

افیوژن مفصلی، حالتی است که مایعات یا به اصطلاح آب وارد این بافت‌ها می‌شود و مفاصلی مانند زانو و سایر مفاصل بزرگ مثل مچ پا، آرنج، شانه و لگن را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

البته آب آوردن مفصل روی مفاصل کوچک از جمله مفاصل انگشتان دست و پاها و مچ دست هم اثر سو می‌گذارد. در حالت معمول، قدری مایع در بافت مفاصل وجود دارد که ترکیبی از خون، چربی، پروتئین و مایع سینوویال است. اما زمانی که میزان این مایعات در مفصل از حالت عادی بیشتر شود، فرد دچار تورم مفصل یا به اصطلاح آب آوردن مفصل شده است و درد ایجاد می‌شود.

انواع افیوژن مفصلی

آب آوردن مفصل نشانه‌ التهاب مفصل است و به دو دسته عفونی (سپتیک) و غیرعفونی (آسپتیک) تقسیم می‌شود. آب آوردن مفصل ناشی از عفونت به عنوان التهاب مفصل سپتیک شناخته می‌شود. آب آوردن غیرعفونی مفصل هم ناشی از آسیب یا آرتریت است.

افیوژن مفصلی مچ پا چیست؟

افیوژن مفصلی مچ پا که به آن مچ پای متورم هم می‌گویند، در اثر تجمع بیش از اندازه مایعات داخل بافت‌های اطراف مفصل مچ پا ایجاد می‌شود. آب آوردن مفصل مچ پا که یکی از شایع‌ترین نوع افیوژن مفصلی است ممکن است به دلایل مختلفی ازجمله عفونت، یا استفاده بیش از حد از مفصل و فشار زیاد روی مچ پا (فعالیت جسمی سنگین) به‌وجود بیاید.

افیوژن مفصلی لگن چیست؟

مفصل لگن هم همانند مفاصل آرنج و زانو، کمی آب و مایعات داخل بافت‌های پیرامونش دارد. زمانی که آب زیادی اطراف مفصل لگن جمع شود باعث بروز افیوژن مفصلی لگن و ورم آن می‌شود. مدت زمان بهبودی بیمار از افیوژن مفصلی لگن به علت اصلی ایجاد بیماری بستگی دارد. علت درد لگن سمت چپ یا در سمت راست می‌تواند این بیماری باشد.

اگر یکی از استخوان‌های اصلی مفصل شکسته باشد، احتمالا بیمار چند هفته تا چندماه درگیر افیوژن مفصلی لگن می شودد. در صورتی که آب آوردن مفصل به‌خاطر آرتروز باشد، احتمالا بیمار تا آخر عمر باید مفاصل متورم را تحمل کند.

افیوژن مفصلی شانه

آرتروز، روماتیسم، عفونت یا نقرس از علل شایع ایجاد افیوژن مفصلی هستند. آسیب دیدگی و جراحت مانند شکستگی و پیچ خوردن دست هم می‌تواند باعث افیوژن مفصلی شانه شود و علت شانه درد این عارضه است. در چنین شرایطی که بافت بین مفصلی شانه، آب می‌آورد، بیمار باید تا حد امکان از شانه‌هایش کمتر استفاده کند.

افیوژن مفصلی هیپ

مفصل هیپ از جمله مفاصل بزرگ و اصلی بدن است که به شدت پتانسیل آب آوردن دارد. درد، قرمزی، ورم و کاهش توانایی حرکت و جابجایی از نشانه‌های شایع تشکیل مایعات زیاد در مفاصل هستند. در صورت ابتلا به افیوژن مفصلی هیپ، آن ناحیه احساس گرما و داغی دارد و باعث درد در کشاله ران، باسن یا پایین کمر و سختی در راه رفتن می‌شود.

افیوژن مفصلی زانو

Joint Effusion

تجمع مایعات در فضای خالی بین مفصل و بورس‌های مفصلی را افیوژن مفصلی زانو یا آب آوردن زانو می‌گویند که باعث درد و فشار در ناحیه زانو شده و امکان درست راه رفتن را از بیمار می‌گیرد. خالی کردن آب اضافی باعث کاهش فشار، تسکین درد و بهبود حرکت مفاصل می‌شود. در برخی موارد، بعد از تخلیه آب اضافی زانو، از داروهای تزریقی برای درمان التهاب تاندون یا بورسیت استفاده می‌کنند.

‏‏علائم افیوژن مفصلی (نشانه های آب آوردن مفاصل)

در صورتی‌که میزان آب و مایعات اطراف مفاصل از حد معمول و طبیعی بیشتر شود، به اصطلاح فرد با عارضه آب آوردن مفصل مواجه شده است که با علائم زیر همراه است:

  • درد
  • دشواری در حرکت مفاصل
  • تب
  • احساس سنگینی در مفاصل
  • قرمزی
  • کشیدگی و سفتی مفاصل
  • از بین رفتن خاصیت انعطاف‌پذیری
  • گرم و داغ شدن پوست‏
تشخیص افیوژن مفصلی

تشخیص افیوژن مفصلی به این بستگی دارد که کدام یک از مفاصل بدن دچار این عارضه شده باشند. هر چند که بهترین و اصلی‌ترین روش درمان آب آوردن مفاصل، آسپیراسیون یا تخلیه مایعات اضافی و نمونه‌گیری است، اما این روش برای تمام مفاصل امکان‌پذیر نیست مانند مفصل هیپ. روش‌های تشخیص افیوژن مفصلی عبارتند از:

  • معاینه جسمی و بررسی میزان انعطاف‌پذیری مفصل
  • تورم حاد، قرمزی شدید همراه با عدم تحمل وزن
  • تورم تدریجی در بلند مدت
  • سونوگرافی
  • سی‌تی اسکن
  • ام آر آی
  • نمونه‌گیری مایعات مفصلی با آسپیراسیون
درمان افیوژن مفصلی

علت ایجاد این عارضه که باعث آب آوردن مفصل شده است، نوع درمان را تعیین می‌کند. در بیشتر موارد، زمانی که علت تورم مفصل درمان شود، التهاب و ورم نیز برطرف خواهد شد. درمان افیوژن مفصلی نیازمند مدیریت علائم است. شایع‌ترین روش‌های درمان افیوژن مفصلی عبارتند از:

  • آنتی بیوتیک
  • آرتروسنتز که در آن پزشک مایع سینوویال را از مفاصل تخلیه می‌کند.
  • داروی کلشی‌سین (Colchicine) برای افرادی که به‌خاطر نقرس دچار افیوژن مفصل شدند.
  • داروهای استروئیدی به‌صورت خوراکی یا تزریقی

درمان افیوژن مفصلی زانو

روش‌های تجویزی برای درمان افیوژن مفصلی زانو عبارتند از:

  • استراحت دادن به پا و عدم فشار زیاد
  • کمپرس سرد روی زانو
  • گذاشتن بالشت یا تکیه‌گاه زیر زانو
  • بالا نگه داشتن پاها حین خواب
  • استفاده از عصا برای تقسیم فشار و وزن بدن روی مفصل زانو
  • کاهش وزن تا فشار کمتری به زانوها بیاید، به‌خصوص در بیماران مبتلا به آرتروز
  • انجام ورزش‌های سبک با شدت کم مانند یوگا، شنا و تای‌چی
طول ‏درمان افیوژن مفصلی

Joint Effusion

اطلاع از اینکه درمان افیوژن مفصلی چقدر طول می‌کشد، به علتی که باعث آب آوردن مفصل شده بستگی دارد. در صورتی که یکی از استخوان‌های اصلی مفصل بشکند، درمان افیوژن مفصلی در آن بیمار، چند هفته تا چندماه طول می‌کشد.

‏‏پیشگیری از آب آوردن مفصل

اقدامات زیر به پیشگیری از افیوژن مفصلی کمک می کنند:

  • حفظ فعالیت جسمی و ورزشی سبک و ملایم مانند پیاده‌روی و شنا
  • پرهیز از حرکات ناگهانی مفاصل
  • اجتناب از دویدن شدید
  • پرهیز از انجام حرکات تکراری
  • متعادل نگه داشتن وزن در محدوده‌ طبیعی

نتیجه گیری

افیوژن مفصلی، حالتی است که در اثر زیاد شدن میزان حجم مایعات داخل بافت اطراف مفاصل، ایجاد شده و باعث ورم و التهاب مفاصل زانو، شانه، مچ پا یا باسن و لگن می‌شود. با مشخص شدن علت آب آوردن مفصل، می‌توان روش‌های درمان مناسب جهت بهبود و کاهش ورم را پیدا کرد.

در برخی موارد، آب آوردن مفصل ممکن است نشانه آسیب دیدگی، عفونت، آرتروز یا بیماری دیگری باشد. پوست متورم و پف‌دار، ظاهر زیبایی ندارد، به‌خصوص اگر علت این ورم را ندانید. در صورت مشاهده علائم و عدم بهبودی، حتما به دکتر متخصص ارتوپد مراجعه کنید. عدم مراجعه به‌موقع به پزشک متخصص، می‌تواند عوارض جدی و خطرناکی به‌دنبال داشته باشد.

شما می‌توانید با مراجعه به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، با بهترین پزشک ارتوپد در ارتباط باشید.

26 فوریه 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

پوکی استخوان و در نهایت شکستگی ناگهانی استخوان!!!

داروی توانبخشی یکی از بهترین اسرار در مراقبت های بهداشتی است. گرچه این تخصص به اندازه جنگ داخلی آمریکا قدیمی است

7 ژانویه 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

آیا خار پاشنه بدون جراحی از بین میرود؟

داروی توانبخشی یکی از بهترین اسرار در مراقبت های بهداشتی است. گرچه این تخصص به اندازه جنگ داخلی آمریکا قدیمی است

12 دسامبر 2023 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

در صورت ابتلا به چه بیماری هایی باید به متخصص ارتوپد مراجعه کرد؟

داروی توانبخشی یکی از بهترین اسرار در مراقبت های بهداشتی است. گرچه این تخصص به اندازه جنگ داخلی آمریکا قدیمی است