روانشناس کیست و چه کمکی به ما می کند؟

ویژگی های روانشناس خوب چیست؟

• تخصص:یکی از مهم ترین ویژگی های یک روانشناس خوب این است که در یک یا چند حوزه خاص متخصص باشد برای مثال شما برای حل مشکل کودک خود قطعا باید به روانشناسی مراجعه کنید که در حوزه کودک دوره دیده و در آن زمینه کار کرده است.
• تجربه:اهمیت تجربه در کار روان درمانی بسیار بالاست .زیرا یک روانشناس با تجربه داشتن مراجعان بیشتر و کار در حوزه های خاص به مدت بیشتر قطعا مهارت بیشتری کسب می کند و در حل مشکل شما راحت تر و سریع تر می تواند کمکتان کند.
• پروانه اشتغال روانشناسی:داشتن مجوز و پروانه‌ی اشتغال نخستین پیش‌نیاز یک روان‌شناس است. بر پایه‌ی آیین‌نامه تنها روان‌شناسانی که دارای پروانه‌ی اشتغال باشند اجازه‌ی روان‌درمانی دارند. پروانه‌ی اشتغال نشان‌گر این است که سازمان نظام روان‌شناسی، روان‌شناس را دارای شایستگی کار درمانی می‌داند و مراجع می‌تواند به او اعتماد کند.
• در هر کشوری سازمان‌های ملی روان‌شناسی مسئول ارائه پروانه اشتغال به روان‌شناسان هستند. در کشور ما هم سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره جمهوری اسلامی ایران این مسئولیت را بر دوش دارد.
• رازداری:بله درست است ، رازداری از مهمترین ویژگی های یک روانشناس خوب است. روان‌شناس هرگز گفته‌ها و رازهای درمانجو را برای دیگران آشکار نمی‌کند. آن‌چه در اتاق روان‌شناس گفته و شنیده می‌شود همان‌جا می‌ماند و از اتاق بیرون نمی‌رود.پس اگر کسی پیش روان‌شناس برود و بگوید به همسرش خیانت کرده یا دزدی کرده نباید نگران باشد چون روان‌شناس رازدار خواهد بود.
• شنونده‌ی خوب:یک روانشناس باید شنونده ی خوبی باشد و بیشتر از آنکه حرف بزند باید به حرف های مراجع با دقت گوش بدهد. برای این‌که بتوانید به درمانجو یا همان مراجع خود کمک کنید نخست باید به مشکلات او پی ببرید بهترین راه شناسایی و آگاهی نیز شنیدن است. پس در برخورد با درمانجو باید سراپا گوش باشید. روان‌شناس باید یک شنونده‌ی فعال باشد و گفته‌های درمانجو را به خوبی بررسی و تحلیل کند.
• پای‌بندی به منشور اخلاقی روان‌شناسی:هر روان‌شناسی سوگند یاد می‌کند که از اصول اخلاقی در کار درمانی پیروی کند. اگر با یک روان‌شناس در اتاقش دیدار داشته‌ باشید خواهید دید که در کنار پروانه‌ی کار و مدرک دانشگاهیش یک تابلو منشور اخلاقی نیز دارد.
• روانشناس خوب به یک یا چند رویکرد درمانی مسلط است:شما میتوانید همان جلسه اول از روانشناستان رویکردشان را بپرسید و ببینید برای درمان شما قرار است از چه رویکردی استفاده کند، رویکردهای روانشناسی بسیار متنوعند، از جمله: طرحواره درمانی، روانکاوی، درمان شناختی رفتاری و غیره.
• روانشناس خوب شما را قضاوت نمیکند:شما احساس میکنید روانشناستان غرق صحبت های شما نمی شود و به دید علمی و بدون قضاوت صحبت های شما را می شنود، در این شرایط از گفتن احساساتتان به او هراسی ندارید.
• روانشناس خوب توصیه مستقیم نمی کند:او شما را هدایت می کند ولی به طور مستقیم و به جای شما تصمیم نمی گیرد.
• استفاده از پاسخ های کوتاه و تشویق: استفاده از پاسخ های کوتاه و تشویق به ادامه صحبت مثل خب، خب بعدش، واو ، اوهوم و …نشان دهنده میزان اهمیت شما برای روانشناس است.
• دکتر روانشناس خوب به دنبال صمیمی‌شدن با بیمار نیست:اما با درمانگر خود تنها می‌توانید روی درمان کارکنید و یک دکتر روانشناس خوب ابتدا به درمان شما فکر می‌کند. درمانگر شما ممکن است صمیمی باشد اما او دوست شما نیست.
• باورها و ارزش های جامعه:یک روان‌شناس در هر جامعه‌ای که مشغول به ارائه خدمت به افراد جامعه است، نمی‌بایست باورها و اعتقاداتش با اعتقادات مورد قبول در جامعه‌اش بسیار فاصله داشته و کاملاً متفاوت باشد؛ چون ممکن است به جای اینکه کمک حال جامعه باشد، خود باعث اخلال و ایجاد مشکل در جامعه باشد.
• سنجش پیشرفت:مشاور به طور منظم پیشرفت شما را بر اساس اهدافتان می سنجد و به شما کمک می کند متوجه شوید که الان کجا هستید و لازم است به کجا برسید.
• برایتان توضیح می دهد:مشاور کاملا روشن برایتان توضیح می دهد که چطور می تواند به شما کمک کند. او مثال های ملموسی ارائه می دهد و به شما کمک می کند با شیوه کمک به شما، آنچه لازم است انجام دهید، و نحوه ارزیابی پیشرفت درمان آشنا شوید.
• محیط ایمن:درمانگر به شما کمک می کند در یک محیط ایمن و به شیوه ای درمانی، بدون اینکه مجددا دچار تروما شوید، با احساسات و خاطرات بسیار آسیب پذیرتان مواجه گردید. چون شما و درمانگرتان با هم کار می کنید، درمانگر می داند چه زمانی برای کار با این احساسات و خاطرات مناسب است. درمانگر شما را نه به سوی بررسی این احساسات «هل می دهد» و نه از آن «باز می دارد.»