نوید سلامت – درمانگاه شبانه روزی نوید سلامت

2 می 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

کلیدهای مواجهه با افسردگی و ساخت زندگی معنا‌دار

افسردگی یک اختلال روانی است که با احساسات ناراحتی، افسردگی، از دست دادن انگیزه و انرژی، اضطراب، بی‌اعتمادی به خود و افکار منفی همراه است. این بیماری می‌تواند توانایی فعالیت‌های روزمره و رابطه با دیگران را تحت تاثیر قرار دهد و در صورت نادیده گرفته شدن، به مشکلات بیشتری منجر شود در ادامه این مطلب همراه ما باشید تا با علائم، علل ایجاد، نحوه تشخیص و درمان آن آشنا شوید.

افسردگی چیست؟

افسردگی یک اختلال روانی است که به صورت مزمن یا تا حدی طولانی مدت احساسات افسردگی و ناراحتی شدیدی را ایجاد می‌کند. این اختلال بیشتر از یک احساس عادی افسردگی یا ناراحتی بوده و باعث تاثیرات منفی و محدودیت‌های زیادی بر روابط، کارکرد روزمره و کیفیت زندگی فرد می‌شود. افراد مبتلا به افسردگی ممکن است احساساتی از ناامیدی، بی‌اعتمادی به خود، افکار منفی، کاهش انرژی و احساسات خوابیدگی داشته باشند.

افسردگی می‌تواند عوامل ژنتیکی، شیمیایی مغزی، محیطی و روان‌شناختی داشته باشد. همچنین عوامل استرس زا مانند وقوع رویدادهای منفی، مشکلات در روابط، مشکلات مالی، و مشکلات در کار یا تحصیل نقش مهمی در بروز این بیماری دارند. تشخیص افسردگی بر اساس علایم و نشانه‌های فیزیکی و روحی می‌تواند از طریق مصاحبه‌ی پزشکی و ارزیابی روان‌شناختی انجام شود. درمان افسردگی ممکن است شامل مداخلات روان‌شناختی مانند مشاوره و درمان رفتاری شناختی (CBT)، مصرف داروها مانند آنتی‌دپرسانت‌ها، و تغییرات در سبک زندگی از جمله تغییرات در رژیم غذایی، ورزش، و مداومت در خواب و استراحت است.

اهمیت شناسایی و درمان افسردگی زمانی است که این بیماری می‌تواند به تدریج بروز مشکلات جدی‌تری مانند افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های جسمی، خودکشی، و کاهش کیفیت زندگی منجر شود. بنابراین، در صورتی که فکر می‌کنید با افسردگی مواجه هستید، مهم است که به پزشک یا متخصص روان‌شناسی مراجعه کنید تا ارزیابی و درمان مناسب انجام شود.

با مراجعه به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، از خدمات تخصصی پزشکی بهره مند شوید.

علائم افسردگی:

علائم افسردگی ممکن است بین افراد مختلف متفاوت باشد و درجه شدت و مدت زمان آن نیز متغیر است. اما برخی از علائم شایع افسردگی عبارتند از:

احساسات ناراحتی، افسردگی، و حس از دست دادن انگیزه
اضطراب و نگرانی مداوم
کاهش انرژی و خستگی بیش از حد
مشکلات در خواب (مثلاً بی خوابی یا خواب زیاد)
کاهش توانایی تمرکز و تصمیم‌گیری
کاهش لذت بردن از فعالیت‌های روزمره، شامل سرگرمی‌ها و همچنین روابط اجتماعی
افکار منفی و پیش‌بینی‌های منفی در مورد آینده
تغییرات در وزن و اشتها (کاهش یا افزایش)
احساس بی‌ارزشی و بی‌اعتمادی به خود
افکار خودکشی یا افکار مرتبط با مرگ

این علائم ممکن است تنها یک بخش از تجربه افراد مبتلا به افسردگی باشد و هر فرد ممکن است تجربه‌های متفاوتی داشته باشد. در صورتی که این علائم برای شما یا کسی که می‌شناسید، به شدت تاثیرگذار شده و طولانی مدت باشد

چه عواملی باعث بروز افسردگی میشوند

عوامل مختلفی می‌توانند به بروز افسردگی کمک کنند، از جمله:

عوامل ژنتیکی: مطالعات نشان داده‌اند که افرادی که از افسردگی در خانواده‌شان رنج می‌برند، بیشتر احتمال دارند که خود افسرده شوند.

عوامل شیمیایی مغزی: نارسایی در مواد شیمیایی مغزی مانند سروتونین و نوراپی‌نفرین می‌تواند نقشی در بروز افسردگی داشته باشد.

عوامل روان‌شناختی: رویدادهای زندگی مانند از دست دادن یک عزیز، مشکلات مالی یا شغلی، تغییرات زندگی، و تجربه‌ی ترسناک می‌تواند به بروز افسردگی منجر شود.

بیماری‌های جسمی: بعضی بیماری‌های جسمی مانند بیماری‌های قلبی، سرطان و بیماری‌های مزمن می‌توانند عواملی برای افسردگی باشند.

مصرف مواد مخدر: مصرف مواد مخدر و الکل می‌تواند به بروز افسردگی و اختلالات روانی دیگر منجر شود.

شرایط اجتماعی و فرهنگی: عواملی مانند فقر، از دست دادن امنیت شغلی، تبعیض، و فشارهای اجتماعی می‌توانند نقشی در بروز افسردگی ایفا کنند.

عوامل فردی: شخصیت فرد، استرس‌های روانی، و سبک زندگی می‌توانند نقش مهمی در افزایش خطر افسردگی داشته باشند.

همچنین مهم است به این نکته توجه داشته باشید که افسردگی نتیجه تنها یک عامل نیست و معمولاً ترکیبی از چند عامل مختلف می‌تواند به بروز آن منجر شود.

راه های مقابله با افسردگی

مقابله با افسردگی می‌تواند شامل روش‌های مختلفی باشد که بهبود وضعیت روانی و عاطفی فرد را تسهیل می‌کند

۱. مشاوره روان‌شناختی: مراجعه به روان‌شناس یا متخصص روان‌پزشکی می‌تواند در درک عمیق‌تر علت افسردگی و یافتن راه‌حل‌های مؤثر کمک کند.

۲. درمان دارویی: استفاده از داروهای ضد افسردگی به تجویز پزشک معالج می‌تواند در کنترل علائم افسردگی و بهبود وضعیت روحی کمک کند.

۳. تغییرات در سبک زندگی: ایجاد تغییرات در روزمره مانند تغییرات در رژیم غذایی، افزایش فعالیت ورزشی، و مطالعه تکنیک‌های مدیریت استرس می‌تواند به بهبود وضعیت افسردگی کمک کند.

۴. حمایت از روابط اجتماعی: برقراری و تقویت روابط معنادار با دوستان و خانواده می‌تواند حمایت روانی و انگیزه برای مقابله با افسردگی فراهم کند.

۵. مداومت درمان: ادامه مصرف داروها و حضور منظم در جلسات مشاوره می‌تواند در بهبود مداوم وضعیت افسردگی کمک کند.

۶. ممارسه تکنیک‌های مدیتیشن و ریلکساسیون: تمرین مدیتیشن، تمرین نفس‌گیری، و ریلکساسیون می‌توانند به کاهش استرس و احساسات ناراحتی کمک کنند.

۷. مشارکت در فعالیت‌های لذت‌بخش: شرکت در فعالیت‌هایی که لذت و خوشایندی را به فرد می‌آورد مانند سرگرمی‌ها، هنر، و ورزش می‌تواند بهبود وضعیت روانی را فراهم کند.

۸. اطلاعات گرفتن: فراگیری درباره افسردگی و روش‌های مقابله با آن می‌تواند به فرد کمک کند تا بهترین تصمیمات برای مدیریت افسردگی خود را بگیرد.

همچنین، اهمیت داشتن حمایت از دیگران و جستجوی کمک حرفه‌ای در صورت لزوم نمی‌تواند اغفال شود.

راه های تشخیص افسردگی

تشخیص افسردگی معمولاً بر اساس علائم و نشانه‌های فیزیکی و روحی، نمونه‌برداری از تاریخچه پزشکی و روان‌شناختی فرد، و ارزیابی متقابل با فرد و خانواده صورت می‌گیرد. در ادامه، راه‌هایی برای تشخیص افسردگی را توضیح می‌دهم:

علائم و نشانه‌های روحی و عاطفی: افراد مبتلا به افسردگی ممکن است احساساتی از ناراحتی، افسردگی، ناامیدی، بی‌اعتمادی به خود، و اضطراب را تجربه کنند. آن‌ها ممکن است از انرژی کمتری برخوردار باشند و از فعالیت‌های لذت‌بخش که قبلاً لذت می‌بردند منزوی شوند. همچنین، تغییرات در خواب و اشتها، مشکلات در تمرکز و تصمیم‌گیری، و فکرهای منفی در مورد زندگی و آینده نیز ممکن است مشاهده شود.

علائم و نشانه‌های فیزیکی: علائم جسمانی ممکن است شامل خستگی بیش از حد، درد و دل‌های بدن، سردرد، مشکلات گوارشی، و کاهش فعالیت جنسی باشد.

ارزیابی تاریخچه پزشکی: برخی بیماری‌ها و شرایط پزشکی می‌توانند عواملی برای بروز افسردگی باشند. بنابراین، ارزیابی تاریخچه پزشکی و داروخانه موردی می‌تواند در تشخیص افسردگی مفید باشد.

ارزیابی روان‌شناختی: مصاحبه با یک روان‌شناس یا متخصص روان‌پزشکی می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر افسردگی کمک کند. این ارزیابی شامل مصاحبه متقابل با فرد و خانواده، ارزیابی تاریخچه روانی و اجتماعی، و استفاده از ابزارهای ارزیابی روان‌شناختی است.

توجه: تشخیص نهایی افسردگی باید توسط یک پزشک متخصص یا روان‌پزشک انجام شود و باید به همراه معاینه فیزیکی و ارزیابی جامع دیگری صورت گیرد.

چگونه می‌توان به کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی کمک کرد؟

کودکان و نوجوانان نیز ممکن است با افسردگی مواجه شوند و نیاز به حمایت و کمک داشته باشند. در اینجا چند راهنمایی برای کمک به کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی آورده شده است:

گفت‌وگو و گوش دادن: گوش دادن به احساسات و تجربیات کودک یا نوجوان و ارتباط برقرار کردن با آن‌ها می‌تواند به آن‌ها احساس حمایت کند. برای کودکان کوچک‌تر، استفاده از زبان ساده و ارتباط بصری می‌تواند موثر باشد.
ایجاد محیط حمایت‌آمیز: فضایی امن و دوستانه برای کودک یا نوجوان فراهم کنید تا احساس راحتی کنند و بتوانند درباره مشکلات و نگرانی‌هایشان بازویی برای گریه و حرف زدن داشته باشند.
تشویق به فعالیت‌های لذت‌بخش: تشویق کودک یا نوجوان به فعالیت‌هایی که لذت می‌برند مانند بازی، ورزش، هنر، و مطالعه می‌تواند بهبود وضعیت روحی آن‌ها را فراهم کند.
حمایت از سلامت روانی: به کودک یا نوجوان اطمینان دهید که احساساتشان معتبر و قابل درک است و باید به آن‌ها احترام گذاشته شود. تشویقشان به مراجعه به یک مشاور روان‌شناختی می‌تواند نیز مفید باشد.
ارتباط با معلمان و مشاوران مدرسه: معلمان و مشاوران مدرسه می‌توانند نقش مهمی در تشخیص و پشتیبانی از کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی داشته باشند. ارتباط با آن‌ها و اطلاع‌رسانی درباره وضعیت روانی فرزندان می‌تواند کمک کننده باشد.
توانایی‌های مدیریت استرس: آموزش به کودک یا نوجوان راهکارهای مدیریت استرس و احساسات مانند تمرین تنفس عمیق، تمرین مدیتیشن، و تمرین‌های آرامش می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا با احساسات منفی خود مقابله کنند.

افسردگی چه تاثیری بر روی روابط اجتماعی دارد

افسردگی می‌تواند بر روابط اجتماعی تأثیرات مخربی داشته باشد. وقتی که یک فرد احساس افسردگی می‌کند، ممکن است به تنهایی و انزوا پناه ببرد و احساس کند که قادر به برقراری ارتباط معنی‌دار با دیگران نیست. این انزوا می‌تواند باعث کاهش ارتباطات و تعاملات اجتماعی شود. افراد مبتلا به افسردگی ممکن است احساس کنند که ارزش خود را از دست داده‌اند و به این فکر کنند که دیگران از آن‌ها خوششان نمی‌آید یا به آن‌ها اعتماد ندارند. این احساس ناامیدی و عدم اعتماد می‌تواند باعث افزایش تنش در روابط شود و ارتباطات را به خطر بیاندازد.

همچنین، افراد دارای افسردگی ممکن است از درخواست کمک و حمایت اجتماعی خودداری کنند، زیرا با ترس از رد خوشایندی و نادیده گرفته شدن روبرو هستند. این ممکن است به ایجاد یک حلقه بیرون‌نشینی و تنهایی منجر شود که افسردگی را تشدید می‌کند. بنابراین، فهم تأثیرات افسردگی بر روابط اجتماعی اهمیت زیادی دارد و باید توجه ویژه‌ای به حمایت و کمک به افراد مبتلا به این وضعیت شود تا بتوانند روابط سالم و مؤثری با دیگران داشته باشند.

ایا افسردگی قابل پیشگیری است

افسردگی یک وضعیت روانی است که می‌تواند باعث تأثیرات منفی بر کیفیت زندگی فرد شود. این بیماری قابل پیشگیری است و برخی اقدامات می‌توانند کمک کنند تا خطر ابتلا به آن کاهش یابد. یکی از راهکارهای اصلی در پیشگیری از افسردگی، مراقبت از سلامت روانی است. این شامل استفاده از روش‌های مدیریت استرس و احساسات ناگوار می‌شود. تمرین مدیتیشن، ریلکساسیون، و تکنیک‌های تفکر مثبت می‌توانند مفید باشند.

فعالیت بدنی منظم نیز یک راهکار مهم در پیشگیری از افسردگی است. ورزش و فعالیت بدنی منظم به افزایش سطح اندروفین و سروتونین در بدن کمک می‌کند که احساس رضایت و خوشبختی را افزایش دهد و از ابتلا به افسردگی جلوگیری کند. رعایت تغذیه سالم نیز یکی از اقدامات مهم در پیشگیری از افسردگی است. مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین‌ها و مواد مغذی، به ویژه ویتامین D و امگا ۳، می‌تواند از افسردگی جلوگیری کند.

حفظ روابط اجتماعی و تقویت آن‌ها نیز بسیار مهم است. حفظ و تقویت روابط اجتماعی و داشتن حمایت از دیگران می‌تواند به پیشگیری از افسردگی کمک کند. به اشتراک گذاشتن مشکلات و خوشی‌ها با دیگران و ایجاد ارتباطات معنی‌دار می‌تواند احساس رضایت و خوشبختی را افزایش دهد.

در نهایت، مدیریت استرس و اجتناب از عوامل استرسزا نیز می‌تواند به پیشگیری از افسردگی کمک کند. آموزش و استفاده از تکنیک‌های تنفس عمیق، مدیتیشن، و یوگا می‌تواند مفید باشد. هرچند که افسردگی قابل پیشگیری است، اما باید توجه داشت که ممکن است به دلایل مختلفی از جمله عوامل ژنتیکی و شرایط زندگی، برخی افراد در معرض بیشتری قرار گیرند.

چگونه می‌توان به یک فرد مبتلا به افسردگی کمک کرد

Treatment of depression

برای کمک به فرد مبتلا به افسردگی، ابتدا باید به احساسات و تجربیاتش با توجه و احترام گوش کنیم. این فرد ممکن است احساس کند که تنهاست و هیچکس از درک وضعیتش خبر ندارد. حضور و گوش دادن با توجه می‌تواند به او ارزشمند باشد و به او احساس کمک شده و راه حل‌های ممکن را ارائه دهد. حمایت و تشویق به فرد بسیار اهمیت دارد. افراد مبتلا به افسردگی اغلب احساس ناتوانی و ناامیدی می‌کنند و به این فکر می‌کنند که بهبودی ممکن نیست. تشویق و حمایت از او می‌تواند به او اعتماد به نفس بیشتری بدهد و به او نشان دهد که ایجاد تغییرات مثبت در زندگی او ممکن است.

معرفی فرد به یک متخصص نیز می‌تواند مفید باشد. مشاوره با یک روان‌پزشک یا روان‌شناس متخصص درمان افسردگی می‌تواند راه حل‌هایی برای مدیریت و بهبود وضعیت را ارائه کند. همچنین، ارائه اطلاعات درست و کامل در مورد افسردگی و روش‌های مدیریت آن بسیار مؤثر است. افراد بیشتری ممکن است از نداشتن اطلاعات کافی در مورد افسردگی و نحوه مدیریت آن رنج ببرند. بنابراین، ارائه اطلاعات صحیح و کامل می‌تواند افراد را در فهم بهتر و مدیریت بهتر افسردگی یاری دهد.

در نهایت، حفظ ارتباط با فرد و ایجاد حس اهمیت و اعتماد به نفس در او بسیار اهمیت دارد. افراد مبتلا به افسردگی اغلب احساس می‌کنند که تنها و دور از حمایت هستند. حفظ ارتباط با آن‌ها و نشان دادن اهمیت به حضور و حمایت آن‌ها می‌تواند احساس کمک و حمایت به آن‌ها را به وجود آورد.

سخن اخر

سخن آخر در مورد افسردگی این است که این یک وضعیت قابل درمان و مدیریت است و امید به بهبودی وجود دارد. هرچند که این مسئله می‌تواند بسیار سخت و دشوار باشد، اما با حمایت، تشویق و مشورت مناسب، افراد مبتلا به افسردگی می‌توانند بهبود یابند و زندگی معنی‌دارتری را تجربه کنند. اهمیت داشتن ارتباط با دیگران، مشورت با متخصصان متخصص و استفاده از روش‌های مدیریت استرس و احساسات ناگوار، از جمله اقداماتی هستند که می‌تواند در مدیریت افسردگی کمک کند. هیچ کس تنها نیست، و ارائه حمایت و همراهی به افراد مبتلا به افسردگی می‌تواند تفاوتی مهم در زندگی آن‌ها ایجاد کند.

کلینیک شبانه روری نوید سلامت، با کادر مجرب و متخصص پزشکی، در خدمت سلامتی شماست.

ادامه مطلب

زنان،زایمان و نازایی

30 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

درمان عفونت قارچی واژن

عفونت قارچی واژن یکی از عفونت‌های زنانه است که می‌تواند باعث ترشح و خارش شود. در ادامه این مطلب همراه ما باشید تا با علائم، علل ایجاد، نحوه تشخیص و درمان آن آشنا شوید.

عفونت قارچی واژن

عفونت قارچی واژن، عفونتی است که باعث تحریک، ترشح و خارش شدید در واژن می‌شود. عفونت قارچی واژن که کاندیدیازیس واژینال (Vaginal candidiasis) نیز نامیده می‌شود، از هر چهار زن، سه زن را در مقطعی از زندگی آنها مبتلا می‌کند. هرچند عفونت قارچی واژن، عفونت آمیزشی محسوب نمی‌شود اما در اولین دوره فعالیت جنسی منظم، خطر ابتلا به عفونت قارچیِ واژن، افزایش می‌یابد. داروها می‌توانند به طور مؤثر عفونت‌های قارچی واژن را درمان کنند. اگر عفونت‌ قارچی مکرر دارید (یعنی چهار بار یا بیشتر در یک سال) ممکن است به یک دوره درمانی طولانی‌تر و یک برنامه درمانی کامل‌تر نیاز داشته باشید.

کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، با کادر مجرب و متخصص همراه سلامتی شماست.

علائم عفونت قارچی واژن

علائم عفونت قارچی می‌تواند از خفیف تا متوسط متغیر باشد و شامل موارد زیر است:

خارش و تحریک در ناحیه واژن و فرج
احساس سوزش، به ویژه هنگام رابطه جنسی یا هنگام ادرار کردن
قرمزی و تورم
درد و حساسیت واژن
بثورات واژن
ترشحات غلیظ، سفید و بدون بو، با ظاهری پنیر مانند
ترشحات آبکی واژن

عفونت قارچی پیچیده

همچنین بیمار ممکن است به یک عفونت قارچی پیچیده مبتلا شود، اگر:

علائم و نشانه‌های شدیدی، مانند قرمزی، تورم و خارش شدید که منجر به ترک یا زخم می‌شود، دارد.
در سال چهار بار یا بیشتر عفونت قارچی دارد.
دوران بارداری
عفونت بیمار توسط نوعی از قارچ که کمتر معمول است ایجاد می‌شود.
دیابت کنترل‌نشده دارد.
سیستم ایمنی بدن بیمار به دلیل برخی داروها یا بیماری‌هایی ماننداچ‌آی‌وی ضعیف شده است.

علل عفونت قارچی واژن

قارچ کاندیدا آلبیکانس (Candida albicans) عامل بیشتر عفونت‌های قارچی واژن است. واژن به طور طبیعی حاوی ترکیب متعادلی از قارچ‌ها، از جمله قارچ کاندیدا و باکتری‌هاست. برخی از باکتری‌ها مثل لاکتوباسیلوس از رشد بیش از حد قارچ جلوگیری می‌کنند. اما این تعادل می‌تواند بهم بخورد. رشد بیش از حد کاندیدا یا نفوذ قارچ به لایه‌های سلولی عمیق‌تر واژن باعث ایجاد علائم و نشانه‌های عفونت قارچی می‌شود. رشد بیش از حد قارچ می‌تواند ناشی از شرایط زیر باشد:

مصرف آنتی‌بیوتیک که باعث عدم تعادل در فلور طبیعی واژن می‌شود.
بارداری
دیابت کنترل‌نشده
سیستم ایمنی ضعیف
مصرف داروهای ضدبارداری خوراکی یا هورمون‌درمانی که باعث افزایش سطح استروژن می‌شود.

کاندیدا آلبیکانس رایج‌ترین نوع قارچی است که عفونت‌های قارچی را ایجاد می‌کند. درمان عفونت‌های قارچی ناشی از دیگر انواع قارچ کاندیدا می‌تواند دشوارتر باشد و به طور کلی نیازمند درمان‌های تهاجمی‌تری است.

عوامل افزایش‌دهنده در عفونت قارچی واژن

عواملی که ریسک ابتلا به عفونت قارچی را افزایش می‌دهند، عبارت‌ اند از:

مصرف آنتی‌بیوتیک :عفونت‌های قارچی در زنانی که آنتی‌بیوتیک مصرف می‌کنند شایع است. آنتی‌بیوتیک‌های گسترده‌اثر که طیف وسیعی از باکتری‌ها را می‌کشند، باکتری‌های سالم واژن را نیز از بین می‌برند که منجر به رشد بیش از حد قارچ در واژن می‌شود.

افزایش سطح استروژن: عفونت‌های قارچی در زنان دارای استروژن بالاتر شایع‌تر است، مثلا در زنان باردار یا زنانی که از قرص‌های ضدبارداری استروژنی با دوز بالا یا هورمون‌درمانی استروژنی استفاده می‌کنند.

دیابت کنترل‌نشده :زنانی که قند خون آنها به خوبی کنترل نشده، نسبت به زنانی که قند خون آنها تحت کنترل است، بیشتر در معرض ریسک ابتلا به عفونت‌های قارچی هستند.

اختلال در سیستم ایمنی :زنانی که سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند، مثلا در اثر درمان با کورتیکواستروئید یا عفونت اچ‌آی‌وی، احتمال بیشتری دارد که به عفونت‌های قارچی مبتلا شوند.

پیشگیری از عفونت قارچی واژن

برای کاهش ریسک ابتلا به عفونت‌های قارچی واژن، لباس زیر نخی که خیلی تنگ نباشد و نچسبد، بپوشید. همچنین اجتناب از موارد زیر ممکن است کمک کند:

جوراب‌شلواری تنگ
دوش واژینال که برخی از باکتری‌های طبیعی واژن را که از شما در برابر عفونت محافظت می‌کنند، از بین می‌برد.
محصولات معطر زنانه، از جمله حباب حمام، نوار بهداشتی و تامپون معطر
جکوزی و حمام بسیار داغ
استفاده غیرضروری از آنتی‌بیوتیک، مثلا برای سرماخوردگی یا سایر عفونت‌های ویروسی
ماندن در لباس‌های خیس مثل مایو و لباس‌های ورزشیبرای مدت طولانی

تشخیص عفونت قارچی واژن

برای تشخیص عفونت قارچی، پزشک ممکن است:

در مورد سابقه پزشکی شما سوال کند :این ممکن است شامل جمع‌آوری اطلاعات در مورد عفونت‌های واژن گذشته یا عفونت‌های آمیزشی باشد.

معاینه لگن انجام دهد :پزشک دستگاه تناسلی خارجی شما را از نظر علائم عفونت معاینه می‌کند. در مرحله بعد، او یک ابزار به نام اسپکولوم را در واژن قرار می‌دهد تا دیواره‌های واژن را باز نگه دارد و بتواند واژن و دهانه رحم را بررسی کند.

ترشحات واژن را آزمایش کند: پزشک ممکن است نمونه‌ای از مایع واژن را برای آزمایش بفرستد تا نوع قارچ عامل عفونت را تعیین کند. شناسایی نوع قارچ می‌تواند به او کمک کند تا درمان مؤثرتری برای عفونت‌های مکرر قارچی تجویز کند.

درمان عفونت قارچی واژن

درمان عفونت‌های قارچی به شدت ابتلا به آن ارتباط دارد. برای علائم خفیف تا متوسط و دوره‌های کم‌تعداد، پزشک ممکن است درمان‌های زیر را توصیه کند:

درمان عفونت قارچی واژن خفیف تا متوسط و دوره‌های کم‌تعداد

درمان واژینال کوتاه‌مدت :مصرف یک داروی ضدقارچ به مدت سه تا هفت روز معمولا عفونت قارچی را از بین می‌برد. داروهای ضدقارچ که به صورت کرم، پماد، قرص و شیاف در دسترس هستند، شامل کلوتریمازول، میکونازول و ترکونازول هستند. برخی از این داروها بدون نسخه و برخی دیگر فقط از طریق نسخه پزشک در دسترس هستند.

داروی خوراکی تک‌دوز :پزشک ممکن است یک تک‌دوز خوراکی فلوکونازول (دیفلوکان) را تجویز کند. اگر باردار هستید، مصرف داروهای خوراکی توصیه نمی‌شود. برای مدیریت علائم شدیدتر، ممکن است دو دوز را به فاصله سه روز از هم مصرف کنید.

اگر این درمان‌ها علائم شما را برطرف نکرد یا اگر علائم شما ظرف دو ماه برگشت دوباره به پزشک مراجعه کنید.

درمان عفونت قارچی شدید و مکرر

در صورتی که علائم شما شدید است یا عفونت‌های قارچی مکرر دارید، پزشک ممکن است درمان‌های زیر را توصیه کند:

درمان واژینال طولانی‌مدت :پزشک ممکن است یک داروی ضدقارچ را که تا دو هفته به صورت روزانه و سپس یک بار در هفته به مدت شش ماه مصرف می‌کنید، تجویز کند.

داروهای خوراکی چنددوزی :پزشک ممکن است به جای درمان واژینال، دو یا سه دوز از یک داروی ضدقارچ خوراکی را تجویز کند. البته، این درمان برای زنان باردار توصیه نمی‌شود.

درمان مقاوم به آزول :پزشک ممکن است استفاده از اسید بوریک را توصیه کند که به صورت یک کپسول در واژن قرار داده می‌شود. این دارو در صورت مصرف خوراکی ممکن است کشنده باشد و فقط برای درمان قارچ کاندیدایی که به داروهای ضدقارچ معمول مقاوم است، استفاده می‌شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

در شرایط زیر از پزشک خود وقت بگیرید:

اولین بار است که علائم عفونت قارچی را دارید.
مطمئن نیستید که آیا عفونت قارچی دارید یا خیر.
علائم شما پس از درمان با کرم‌ها یا شیاف‌های ضدقارچ واژینال بدون نسخه تسکین نمی‌یابد.
علائم دیگری نیز در شما ایجاد شده است.

اگر در گذشته برای عفونت قارچی تحت درمان قرار گرفته‌اید، ممکن است پزشک نیازی به معاینه مجدد شما نداشته باشد. در غیر این صورت، باید به متخصص زنان مراجعه کنید. قبل از مراجعه به پزشک موارد زیر را بدانید:

فهرستی از علائمی که داشته‌اید و مدت‌زمان آنها تهیه کنید.
اطلاعات کلیدی، از جمله سایر بیماری‌ها و هر دارو، ویتامین یا مکملی را که مصرف می‌کنید، یادداشت کنید.
از استفاده از تامپون یا دوش واژینال قبل از ویزیت خودداری کنید.
فهرستی از سؤالاتی که باید از پزشک خود بپرسید تهیه کنید.

برای استفاده از خدمات تخصصی پزشکی به کلینیک نوید سلامت، واقع در شرق تهران مراجعه نمایید.

ادامه مطلب

Closeup shot of a doctor with rubber gloves taking a blood test from a patient

سلامتی

27 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

درمان و پیشگیری دیابت

دیابت که در اصطلاح به آن مرض قند نیز گفته می‌شود، نوعی بیماری است که در آن انسولین در بدن تولید نمی شود و یا اگر در بدن موجود باشد، قابلیت استفاده از آن وجود ندارد. به بیان ساده تر زمانی که قند موجود در خون شما بیشتر از حد طبیعی باشد، به احتمال زیاد به دیابت مبتلا شده اید.

انسولین هورمونی است که توسط لوزالمعده (پانکراس) در بدن تولید می‌شود، این هورمون قند را از خون گرفته و آن را وارد سلول‌ها می کند تا به‌ عنوان انرژی استفاده شود. میزان انسولین در بدن مبتلایان به دیابت کم است. یا به دلایل گوناگون تاثیر کافی را ندارد؛ بنابراین مقدار قند خون این افراد بدون آنکه از انسولین موجود در خون استفاده شود، بالا می رود. از طرفی سلول‌ ها در این موقعیت کم‌ انرژی و بی‌ انرژی می‌ مانند. ضمن آنکه این افزایش قند در خون زمینه ساز بروز مشکلات و بیمار‌ی‌ های متعدد دیگری نیز خواهد شد.

بنابراین دیابت را می توان نوعی بیماری متابولیکی شایع، مربوط به غدد دانست که موجب افزایش سطح قند یا گلوکز داخل خون می شود. این عارضه به دلیل نقص در ترشح هورمون انسولین یا عملکرد ناکافی آن بروز پیدا می کند و عوارض جدی دیگری را برای سلامتی فرد مبتلا به دنبال خواهد داشت.

با مراجعه به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، از خدمات تخصصی پزشکی بهره مند شوید.

انواع دیابت

به طور کلی بر اساس روش های کنترل و درمان دیابت می توان گفت که دو نوع دیابت وجود دارد. یکی دیابت مزمن و طولانی مدت است که خود در دو گونه دیابت نوع یک و دیابت نوع دو شناخته شده است. نوع دیگری از دیابت وجود دارد که مقطعی است و غالبا در دوران بارداری رخ می دهد و خوشبختانه در اکثر موارد پس از زایمان و تولد نوزاد این مشکل رفع می شود. دیابت بارداری با رعایت یک رژیم غذایی متعادل، به خوبی قابل کنترل است. البته در صورت عدم کنترل، فرد با خطر سقط جنین و ابتلا به دیابت نوع ۲ در آینده نیز مواجه خواهد بود.

لازم به ذکر است در مواردی که فرد به علائم پیش دیابت مشکوک است، مستعد ابتلا به دیابت می باشد.

۱- پیش دیابت چیست؟

در پیش دیابت فرد هنوز به یکی از انواع اصلی دیابت مبتلا نشده است اما مستعد ابتلا به آنها می باشد. این حالت غالبا در افرادی دیده می شود که والدین آنها سابقه ابتلا به دیابت را داشته اند. همچنین در خانواده هایی که سبک زندگی و رژیم غذایی آنها ناسالم است شاهد بروز علائم پیش دیابت هستیم. قند خون در این افراد نیز افزایش پیدا می کند. اما سطح آن به اندازه ای نیست که بتوان گفت فرد دچار بیماری قند خون است. بنابراین این افراد بایستی مراقبت های لازم را به عمل آورند و سریعتر درمان شوند تا در آینده به مرض قند مبتلا نگردند.

روش های درمان پیش دیابت:

با اصلاح سبک زندگی و استفاده از یک رژیم غذایی سالم می توانید قند خون خود را کاهش دهید و همچنین از افزایش سطح قند خون پیشگیری کنید. بدین منظور بهتر است موارد مهم زیر را در نظر داشته باشید:

کنترل وزن و کمک به لاغری و تناسب اندام
انجام تمرینات ورزشی حداقل ۲۰ دقیقه در روز
استفاده از متفورمین به ویژه برای خانم های مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک، بیماران قلبی، افرادی که پیش دیابت در حال پیشرفت دارند و بیماران مبتلا به کبد چرب
داروهایی که سطح کلسترول خون را کنترل می نمایند نظیر استاتین ها
داروهای کنترل کننده فشارخون بالا
استفاده از آسپرین در دوزهای پائین

۲- دیابت نوع ۱

علت دیابت نوع 1 که به آن دیابت وابسته به انسولین نیز گفته می‌شود، ژنتیکی و محیطی است و هنوز علت شروع آن به‌طور کامل شناسایی نشده؛ اما آنچه مسلم است، شیوع بیماری دیابت نوع یک کمتر از نوع دو است. در واقع شیوع این بیماری به سن خاصی ارتباط ندارد، اما معمولا در کودکان و جوانان شایع‌ تر است.

در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1، انسولین به مقدار کمی تولید می شود و این افراد به تزریق روزانه انسولین نیاز پیدا خواهند کرد. برخی از عواملی که دیابت نوع ۱ بدان وابسته است عبارتند از:

سبک زندگی
فاکتورهای محیطی
عوامل ارثی و سابقه خانوادگی
بیماری های غدد و لوزالمعده
بیماری های خود ایمنی و وجود پروتئین ها و آنتی بادی ها در بدن
محل زندگی

به دیابت نوع 1، دیابت جوانان نیز گفته می شود. از طرفی برخی از محققان دیابت نوع ۱ را نوعی بیماری خود ایمنی می شناسند که در آن سیستم ایمنی فرد به اشتباه آنتی بادی هایی را تولید می کند که به بافت بدن آسیب وارد می کنند. در این نوع بیماری، سیستم ایمنی به سلول های بتای پانکراس که مسئول تولید انسولین در بدن هستند حمله ور می شود. با تخریب این سلول ها پانکراس قادر به تولید و ترشح انسولین به میزان مورد نیاز بدن نخواهد بود. با کاهش سطح انسولین در خون، میزان قند خون افزایش پیدا می کنند و عوارض دیابت نوع ۱ در فرد دیده می شود. در این مرحله فرد ناچار به استفاده از انسولین به شکل دارو و تزریق آن در طول روز خواهد بود.

روش های درمان:

تزریق انسولین
استفاده از پمپ انسولین
چک کردن قند خون
شمارش کربوهیدرات

۳- دیابت نوع ۲

دیابت نوع دو اغلب در بزرگسالان شایع است. اما امروزه به علت زندگی‌ های کم تحرک و استفاده از غذاهای پرچرب، فست‌ فودها و غذاهای فرآوری شده و اضافه وزن در کودکان و نوجوانان شاهد بروز این بیماری در سنین پایین‌ تر هم هستیم. برخی از اصلی ترین دلایل و عوامل ابتلا به نوع ۲ دیابت عبارتند از:

افزایش سن
سابقه ارثی و خانوادگی
افزایش وزن و چاقی
سندروم تخمدان پلی کیستیک(PCO)
سابقه ابتلا به دیابت بارداری
سطح بالای کلسترول بد و تری گلیسرید
فشار خون بالای مزمن

تقریبا ۹۰ درصد از موارد ابتلا به دیابت مربوط به نوع ۲ آن است و در این حالت، بدنِ بیمار علیرغم تولید انسولین به میزان کافی، به دلایل مختلف قادر به استفاده از آن نیست. در نتیجه نخواهد توانست سطح قند خود را کنترل نماید.

بر خلاف دیابت نوع ۱ در نوع ۲ غده پانکراس به خوبی انسولین مورد نیاز را تولید می نماید. اما سلول ها نسبت به پاسخ به آن مقاومت می نمایند و در نتیجه گلوکز به سلول هایی که نیاز به انرژی دارند منتقل نمی شود و در خون باقی می ماند. در اکثر موارد دلایل ژنتیکی در بروز نوع ۲ دخیل هستند. ولی افزایش وزن می تواند تاثیر مستقیم و شدیدی بر پیشرفت این بیماری داشته باشد. این در حالی است که بسیاری از مبتلایان به این بیماری دچار اضافه وزن نمی باشند.

روش های درمان:

در دیابت نوع 2، لازم است افراد سبک زندگی خود را تغییر دهند و از یک رژیم غذایی سالم پیروی کنند و در صورت عدم کنترل آن، از داروهای خوراکی نیز استفاده نمایند.

قند خون بالا در دوران بارداری

در دوران بارداری به دلیل ترشح برخی از هورمون ها سطح قند خون افزایش می یابد که در اکثر موارد پس از زایمان این علائم به طور کل از بین می روند. اما چون افزایش سطح قند خون در این دوران، برای مادر و جنین خطرناک است، تشخیص به موقع آن و مراجعه به پزشک زنان یا پزشک غدد از اهمیت زیادی برخوردار است. در صورت عدم تشخیص و درمان ممکن است مادر یا کودک در آینده به دیابت نوع2 مبتلا شوند. این بیماری بیشتر در خانم های باردار با شرایط زیر رخ می دهد:

افرادی که سابقه خانوادگی دیابت دارند
خانم های بالای ۲۵ سال
اضافه وزن پیش از حاملگی

۱۲ عارضه خطرناک که دیابتی ها را تهدید می نماید

۱- کمای دیابتی

یکی از خطرناک ترین عوارض دیابت، ابتلا به کمای دیابتی می باشد. در این حالت فرد همانند کمای معمولی هوشیاری خود را به دنبال افزایش قابل توجه سطح قند خون یا کاهش شدید و ناگهانی آن، از دست می دهد. این عارضه بسیار خطرناک است و افرادی که به آن دچار می شوند بایستی سریعا تحت درمان اورژانسی قرار بگیرند. زیرا در مواردی می تواند حتی منجر به مرگ فرد شود.

۲- زخم پای دیابتی

یکی از آشناترین عوارض ابتلا به قند خون بالا، بیماری زخم پای دیابتی است که به دنبال آن به اعصاب پای فرد آسیب وارد می شود. در مواردی این موضوع منجر به عدم خون رسانی صحیح به پاها می شود و بسیار خطرناک خواهد بود. زخم های جزئی و حتی تاول هایی که در پای این افراد ایجاد می شود اگر به درستی و سریع درمان نشوند، می توانند به عفونت های خطرناکی مبدل گردند که حتی می تواند منجر به قطع انگشت یا حتی اندام پا در این افراد شود. لازم است افراد دیابتی از کفش های با کیفیت و راحت استفاده کنند تا گردش خون در پاها به درستی انجام شود. بروز هر نوع عفونت یا زخم در پاها می تواند بسیار خطرناک باشد. زیرا به دلیل عدم خونرسانی صحیح سیستم ایمنی در این بخش ها بسیار ضعیف عمل می کند.

۳- مشکلات کلیوی

بیماری نفروپاتی که نوعی آسیب به کلیه ها است می تواند در بیماران مبتلا به قند خون بالا رخ دهد. با افزایش سطح قند در خون به رگ های خونی کوچکی که در کلیه ها وجود دارد و وظیفه تصفیه خون را عهده دار می باشد، آسیب وارد می شود. در نتیجه فرد به نارسایی کلیوی دچار می شود که در برخی مواد برگشت ناپذیر است و فرد مبتلا ناچار به انجام دیالیز یا حتی پیوند کلیه خواهد شد.

۴- بیماری های دهان و لثه ها (پریودنتال)

بیماری های پریودنتال به ویژه در افرادی که بهداشت دهان و دندان خود را رعایت نمی کنند بسیار شایع است. زیرا این افراد به دلیل ابتلا به دیابت سیستم ایمنی ضعیف تری نسبت به افراد سالم دارند. با کوچکترین مشکل یا زخم در لثه ها ممکن است با عفونت ها و بیماری های مشابه مواجه شوند که به راحتی قابل درمان نیست.

ضمن آنکه ایجاد پلاک در دهان و دندان های افراد مبتلا به قند خون بالا که بهداشت فردی را رعایت نمی کنند می تواند زمینه ساز التهاب و عفونت در لثه ها و در نهایت در دندان ها و حتی استخوان فک شود.

۵- مشاهده کتون زیاد در خون

کتواسیدوز دیابتی که ناشی از افزایش کتون در ادرار است از بیماری های شایعی است که افراد دیابتی به آن دچار می شوند. در مواقعی که سلول های فرد گرسته باشد برای تامین انرژی به تجزیه چربی ها اقدام می نماید. این عمل اسیدهای سمی تحت عنوان کتون را تولید می کنند که می تواند علائمی نظیر ضعف، کاهش اشتها، تب و درد در معده و در مواردی استفراغ را به دنبال داشته باشد.

با دارا بودن علائم فوق می توان به افزایش سطح کتون در ادرار افراد مشکوک شد و آن را بررسی کرد. بیماری کتواسیدوز دیابتی معمولا در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ شایع تر است.

۶- دردهای نوروپاتی در دیابتی ها

بالا رفتن سطح قند خون می تواند به دیواره رگ های خونی و مویرگ ها آسیب وارد کند. این مویرگ ها مسئول تغذیه سلول های عصبی در بدن هستند. با آسیب به آنها، اعصاب بدن فرد به ویژه در ناحیه پاها تحت تاثیر قرار خواهد گرفت و عوارضی نظیر سوزن سوزن شدن پاها، تیر کشیدن، درد یا سوزش در انگشتان دست ها و پاها را نمایان می سازد. این درد می تواند در سایر قسمت های بدن نیز گسترش پیدا کند.

تقریبا ۲۵ درصد از افراد مبتلا به قند خون بالا از نوروپاتی دیابتی (PDN) یا دردهای مزمن عصبی ناشی از دیابت رنج می برند. در موارد حاد تر و به دنبال عدم درمان مناسب، سایر اندام های بدن نیز تحت تاثیر قرار خواهند گرفت و ممکن است آسیب به اعصاب در سیستم گوارشی موجب بروز تهوع، استفراغ، اسهال، یبوست یا حتی اختلالات نعوظ در مردان شود.

۷- هیپوگلیسمی حاد

هیپوگلیسمی یک بیماری تهدید کننده برای افراد مبتلا به مرض قند است که در مواردی که قند خون از ۶۰۰ میلی گرم در هر دسی لیتر خون فراتر رود، با علائمی نظیر تشنگی بیش از حد و خشکی دهان، خواب آلودگی، سردرگمی، تب، ضعف بینایی و حتی توهم خود را نشان می دهد. با مشاهده این علائم لازم است به پزشک مراجعه شود.

۸- بیماری های قلبی و عروقی

جالب است بدانید افزایش سطح قند خون می تواند ریسک ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی را افزایش دهد. به خصوص بیماری عروق کرونر که با درد قفسه سینه همراه است. سکته های قلبی و تنگی شریان ها حتی سکته های مغزی نیز می توانند با افزایش شدید قند خون اتفاق بیفتند.

۹- آسیب به بینایی

بیماری چشمی رتینوپاتی دیابتی که می تواند حتی به نابینایی فرد نیز منتهی شود در اثر آسیب به عروق شبکیه چشم اتفاق می افتد. افزایش سطح قند خون می تواند خطر بیماری های چشمی دیگر نظیر گلوکوم یا حتی آب مروارید را نیز افزایش دهد.

۱۰- آسیب به شنوایی

در افراد مبتلا به دیابت ابتلا به بیماری های شنوایی و ضعف در شنوایی متداول تر است. این اختلال از متداول ترین عوارض دیابت است که می تواند با آسیب به رگ های خونی و مویرگ های داخل گوش به ضعف شنوایی و در مواردی ناشنوایی منجر شود.

۱۱- آسیب به پوست

بیماری های پوستی مرتبط به انواع عفونت های باکتریایی و قارچی از شایع ترین نوع عوارض ابتلا به بیماری قند خون بالا هستند. تاخیر در ترمیم زخم ها می تواند موجب تشدید مشکلات پوستی در افراد دیابتی شود.

۱۲- افسردگی و زوال عقل

افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ بیشتر مستعد بیماری هایی نظیر افسردگی و آلزایمر هستند. با افزایش میزان قند خون در بدن خطر ابتلا به آلزایمر نیز افزایش می یابد. همچنین بیماران مبتلا به دیابت از نوع ۱ و ۲ بیشتر در معرض افسردگی قرار دارند که همین امر، کنترل بیماری را نیز دشوار تر می سازد.

تست ها و آزمایش های معتبر تشخیص دیابت

برای بررسی و اندازه گیری سطح قند خون روش های مختلفی وجود دارد. البته افراد مبتلا نیز لازم است آزمایش دیابت و چکاپ های منظم را انجام دهند. بسته به شرایط بیمار و تشخیص پزشک ممکن است آزمایش ها و تست های تشخیصی زیر تجویز شوند:

تست قند خون به صورت تصادفی که یک نمونه بدون در نظر گرفتن زمان مصرف آخرین وعده غذایی از فرد گرفته می شود. اگر سطح قند خون در حدود ۲۰۰ میلی گرم در دسی لیتر خون یا بیشتر باشد، فرد به مرض قند مبتلا شده است.
تست هموگلوبین A1C که فرد بدون نیاز به ناشتا بودن میانگین قند خود را در طول ۲ تا ۳ ماه اندازه گیری می کند. اگر سطح هموگلوبین A1C بیش از ۶.۵ باشد فرد به قند خون مبتلا است. اما در محدوده ۵.۷ تا ۶.۴ فرد در مرحله پیش دیابت است و در سطوح پایین تر خوشبختانه فرد سالم است.
تست قند خون ناشتا که در صبح ار فرد گرفته می شود و در آن سطوح کمتر از ۱۰۰ میلی گرم در دسی لیتر طبیعی به نظر می رسد. محدوده ۱۰۰ تا ۱۲۵ نشانه مرحله پیش دیابت یا اختلال گلوکز ناشتا و سطوح بالای ۱۲۶ نشانه ابتلا به دیابت است.
آزمایش ادرار برای افراد مشکوک به نوع ۱ تجویز می شود که وجود کتون در ادرار را بررسی می نمایند.
تست تحمل گلوکز خوراکی روشی است که سطح قند خون ناشتا را در ابتدا اندازه می گیرند. سپس پس از نوشیدن یک مایع شیرین، سطح قند خون را با گذشت ۲ ساعت مجدد اندازه می گیرند. اگر سطح قند خون کمتر از ۱۴۰ باشد طبیعی است. اما در محدوده بالاتر از ۲۰۰ میلی گرم و پس از ۲ ساعت نشان دهنده ابتلا به بیماری قند خون خواهد بود.

آیا درمان قطعی برای دیابت وجود دارد؟

سریعترین و بهترین روش درمان دیابت در همه انواع آن، پیروی از یک سبک زندگی سالم به همراه ورزش و فعالیت های بدنی کافی در طول روز است. لازم است با توجه به نوع بیماری، سطح قند خون و انسولین را بررسی کنید و از داروهای خوراکی به توصیه پزشک استفاده کنید.

به یاد داشته باشید حفظ وزن در محدوده سالم و انجام فعالیت های منظم نظیر پیاده روی در طول روز یا ورزش های سبک می تواند بسیار کمک کننده باشد. متداول ترین و سریع ترین روش های درمانی برای بیماران مبتلا به بیماری قند خون عبارتند از:

استفاده از مواد غذایی سالم بدون قند و شکر مصنوعی
ورزش و فعالیت های بدنی
استفاده از داروهای خوراکی نظیر قرص هایگلیمپراید، گلوکوفاژ، گلی کلازید و …
استفاده از انسولین
چک کردن قند خون به طور منظم
در موارد حادتر پیوند پانکراس
جراحی باریاتریک
و در نهایت کاهش وزن

روش های پیشگیری از دیابت

با توجه به عوارض خطرناک و متعددی که این بیماری دارد، پیشگیری بهتر از درمان است. به منظور پیشگیری از ابتلا به انواع دیابت راهکارهای موثری وجود دارد. البته لازم به ذکر است دیابت نوع ۱ قابل پیشگیری نبوده و بیشتر یک عامل وراثتی است. اما در همه موارد انتخاب سبک زندگی سالم بسیار کمک کننده است. افرادی که در مرحله پیش دیابت هستند همچنین افراد مستعد به نوع ۲ این بیماری، همچنین به منظور پیشگیری از افزایش قند خون در بارداری راهکارهای زیر را در نظر داشته باشید:

مصرف غذاهای سالم با چربی و کالری کم و فیبر بالاتر
استفاده از یک رژیم غذایی سرشار از غلات تصفیه نشده (نظیر نان با سبوس یا برنج قهوه ای)، میوه ها و سبزیجات
ورزش و تمرینات بدنی حداقل ۲۰ الی ۳۰ دقیقه در روز همانند پیاده روی تند یا دوچرخه سواری
کاهش وزن و ممانعت از چاقی

با کاهش وزن دیابت را کنترل کنید

همانطور که گفته شد یکی از مهم‌ترین دلایل ابتلا به دیابت، به‌خصوص دیابت نوع دوم که اکتسابی است، چاقی و اضافه وزن است. همچنین عدم مصرف غذای سالم، در صورت عدم چاقی نیز می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد دیابت شود. به همین دلیل پیشنهاد می‌کنیم چنانچه وزن شما از حالت مناسب، یعنی وزنی که با قد شما متناسب باشد؛ بیشتر است، حتما نسبت به گرفتن یک رژیم لاغری اقدام نمایید.

کلینیک شبانه روری نوید سلامت، با کادر مجرب و متخصص پزشکی، در خدمت سلامتی شماست.

ادامه مطلب

ارتوپدی،متخصص ارتوپدی

21 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

افیوژن مفصلی (آب آوردن مفصل)

افیوژن مفصلی که به آن آب آوردن مفصل نیز می‌گویند، تجمع مایعات در فضای داخلی مفصل است. مفاصل زانو، هیپ (باسن)، آرنج و مچ پا در حالت طبیعی حاوی مایعات هستند. زمانی که این مایعات بیشتر از حد معمول در مفصل جمع می‌شود، فرد دچار التهاب و ورم مفصلی خواهد شد. از علل شایع آب آوردن مفصل، می‌توان به استفاده بیش از حد از مفصل، عفونت، دلایل سیستمیک یا تغییرات آرتروز اشاره کرد.

اگر علائم این عارضه را دارید، می‌توانید با مراجعه به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت واقع در شرق تهران، با متخصص ارتوپدی مشورت کنید.

در ادامه مطلب با ما باشید تا با افیوژن مفصلی، انواع آن، علائم و عوارض آب آوردن مفصل بیشتر آشنا شوید.

‏افیوژن مفصلی (آب آوردن مفصل) چیست؟

افیوژن مفصلی (Joint effusion) یا مفصل آماس کرده، زمانی روی می‌دهد که مایعات درون و اطراف مفصل، بیش از حد لازم، وجود داشته باشد. آب آوردن باعث می شود که مفصل نسبت به سایر مفاصل بدن، بزرگ‌تر و متورم نشان داده شود. مفاصل برای کار کردن نیاز به هماهنگی بین استخوان‌ها و بافت مفاصل دارند تا خم شوند، انعطاف‌پذیر باشند، بچرخند یا وزن بدن را تحمل کنند.

افیوژن مفصلی، حالتی است که مایعات یا به اصطلاح آب وارد این بافت‌ها می‌شود و مفاصلی مانند زانو و سایر مفاصل بزرگ مثل مچ پا، آرنج، شانه و لگن را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

البته آب آوردن مفصل روی مفاصل کوچک از جمله مفاصل انگشتان دست و پاها و مچ دست هم اثر سو می‌گذارد. در حالت معمول، قدری مایع در بافت مفاصل وجود دارد که ترکیبی از خون، چربی، پروتئین و مایع سینوویال است. اما زمانی که میزان این مایعات در مفصل از حالت عادی بیشتر شود، فرد دچار تورم مفصل یا به اصطلاح آب آوردن مفصل شده است و درد ایجاد می‌شود.

‏انواع افیوژن مفصلی

آب آوردن مفصل نشانه‌ التهاب مفصل است و به دو دسته عفونی (سپتیک) و غیرعفونی (آسپتیک) تقسیم می‌شود. آب آوردن مفصل ناشی از عفونت به عنوان التهاب مفصل سپتیک شناخته می‌شود. آب آوردن غیرعفونی مفصل هم ناشی از آسیب یا آرتریت است.

‏افیوژن مفصلی مچ پا چیست؟

افیوژن مفصلی مچ پا که به آن مچ پای متورم هم می‌گویند، در اثر تجمع بیش از اندازه مایعات داخل بافت‌های اطراف مفصل مچ پا ایجاد می‌شود. آب آوردن مفصل مچ پا که یکی از شایع‌ترین نوع افیوژن مفصلی است ممکن است به دلایل مختلفی ازجمله عفونت، یا استفاده بیش از حد از مفصل و فشار زیاد روی مچ پا (فعالیت جسمی سنگین) به‌وجود بیاید.

‏افیوژن مفصلی لگن چیست؟

مفصل لگن هم همانند مفاصل آرنج و زانو، کمی آب و مایعات داخل بافت‌های پیرامونش دارد. زمانی که آب زیادی اطراف مفصل لگن جمع شود باعث بروز افیوژن مفصلی لگن و ورم آن می‌شود. مدت زمان بهبودی بیمار از افیوژن مفصلی لگن به علت اصلی ایجاد بیماری بستگی دارد. علت درد لگن سمت چپ یا در سمت راست می‌تواند این بیماری باشد.

اگر یکی از استخوان‌های اصلی مفصل شکسته باشد، احتمالا بیمار چند هفته تا چندماه درگیر افیوژن مفصلی لگن می شودد. در صورتی که آب آوردن مفصل به‌خاطر آرتروز باشد، احتمالا بیمار تا آخر عمر باید مفاصل متورم را تحمل کند.

‏افیوژن مفصلی شانه

آرتروز، روماتیسم، عفونت یا نقرس از علل شایع ایجاد افیوژن مفصلی هستند. آسیب دیدگی و جراحت مانند شکستگی و پیچ خوردن دست هم می‌تواند باعث افیوژن مفصلی شانه شود و علت شانه درد این عارضه است. در چنین شرایطی که بافت بین مفصلی شانه، آب می‌آورد، بیمار باید تا حد امکان از شانه‌هایش کمتر استفاده کند.

‏افیوژن مفصلی هیپ

مفصل هیپ از جمله مفاصل بزرگ و اصلی بدن است که به شدت پتانسیل آب آوردن دارد. درد، قرمزی، ورم و کاهش توانایی حرکت و جابجایی از نشانه‌های شایع تشکیل مایعات زیاد در مفاصل هستند. در صورت ابتلا به افیوژن مفصلی هیپ، آن ناحیه احساس گرما و داغی دارد و باعث درد در کشاله ران، باسن یا پایین کمر و سختی در راه رفتن می‌شود.

‏افیوژن مفصلی زانو

تجمع مایعات در فضای خالی بین مفصل و بورس‌های مفصلی را افیوژن مفصلی زانو یا آب آوردن زانو می‌گویند که باعث درد و فشار در ناحیه زانو شده و امکان درست راه رفتن را از بیمار می‌گیرد. خالی کردن آب اضافی باعث کاهش فشار، تسکین درد و بهبود حرکت مفاصل می‌شود. در برخی موارد، بعد از تخلیه آب اضافی زانو، از داروهای تزریقی برای درمان التهاب تاندون یا بورسیت استفاده می‌کنند.

‏‏علائم افیوژن مفصلی (نشانه های آب آوردن مفاصل)

در صورتی‌که میزان آب و مایعات اطراف مفاصل از حد معمول و طبیعی بیشتر شود، به اصطلاح فرد با عارضه آب آوردن مفصل مواجه شده است که با علائم زیر همراه است:

درد
دشواری در حرکت مفاصل
تب
احساس سنگینی در مفاصل
قرمزی
کشیدگی و سفتی مفاصل
از بین رفتن خاصیت انعطاف‌پذیری
گرم و داغ شدن پوست‏

‏تشخیص افیوژن مفصلی

تشخیص افیوژن مفصلی به این بستگی دارد که کدام یک از مفاصل بدن دچار این عارضه شده باشند. هر چند که بهترین و اصلی‌ترین روش درمان آب آوردن مفاصل، آسپیراسیون یا تخلیه مایعات اضافی و نمونه‌گیری است، اما این روش برای تمام مفاصل امکان‌پذیر نیست مانند مفصل هیپ. روش‌های تشخیص افیوژن مفصلی عبارتند از:

معاینه جسمی و بررسی میزان انعطاف‌پذیری مفصل
تورم حاد، قرمزی شدید همراه با عدم تحمل وزن
تورم تدریجی در بلند مدت
سونوگرافی
سی‌تی اسکن
ام آر آی
نمونه‌گیری مایعات مفصلی با آسپیراسیون

‏درمان افیوژن مفصلی

علت ایجاد این عارضه که باعث آب آوردن مفصل شده است، نوع درمان را تعیین می‌کند. در بیشتر موارد، زمانی که علت تورم مفصل درمان شود، التهاب و ورم نیز برطرف خواهد شد. درمان افیوژن مفصلی نیازمند مدیریت علائم است. شایع‌ترین روش‌های درمان افیوژن مفصلی عبارتند از:

آنتی بیوتیک
آرتروسنتز که در آن پزشک مایع سینوویال را از مفاصل تخلیه می‌کند.
داروی کلشی‌سین (Colchicine) برای افرادی که به‌خاطر نقرس دچار افیوژن مفصل شدند.
داروهای استروئیدی به‌صورت خوراکی یا تزریقی

‏

‏درمان افیوژن مفصلی زانو

روش‌های تجویزی برای درمان افیوژن مفصلی زانو عبارتند از:

استراحت دادن به پا و عدم فشار زیاد
کمپرس سرد روی زانو
گذاشتن بالشت یا تکیه‌گاه زیر زانو
بالا نگه داشتن پاها حین خواب
استفاده از عصا برای تقسیم فشار و وزن بدن روی مفصل زانو
کاهش وزن تا فشار کمتری به زانوها بیاید، به‌خصوص در بیماران مبتلا به آرتروز
انجام ورزش‌های سبک با شدت کم مانند یوگا، شنا و تای‌چی

طول ‏درمان افیوژن مفصلی

اطلاع از اینکه درمان افیوژن مفصلی چقدر طول می‌کشد، به علتی که باعث آب آوردن مفصل شده بستگی دارد. در صورتی که یکی از استخوان‌های اصلی مفصل بشکند، درمان افیوژن مفصلی در آن بیمار، چند هفته تا چندماه طول می‌کشد.

‏‏پیشگیری از آب آوردن مفصل

اقدامات زیر به پیشگیری از افیوژن مفصلی کمک می کنند:

حفظ فعالیت جسمی و ورزشی سبک و ملایم مانند پیاده‌روی و شنا
پرهیز از حرکات ناگهانی مفاصل
اجتناب از دویدن شدید
پرهیز از انجام حرکات تکراری
متعادل نگه داشتن وزن در محدوده‌ طبیعی

‏نتیجه گیری

افیوژن مفصلی، حالتی است که در اثر زیاد شدن میزان حجم مایعات داخل بافت اطراف مفاصل، ایجاد شده و باعث ورم و التهاب مفاصل زانو، شانه، مچ پا یا باسن و لگن می‌شود. با مشخص شدن علت آب آوردن مفصل، می‌توان روش‌های درمان مناسب جهت بهبود و کاهش ورم را پیدا کرد.

در برخی موارد، آب آوردن مفصل ممکن است نشانه آسیب دیدگی، عفونت، آرتروز یا بیماری دیگری باشد. پوست متورم و پف‌دار، ظاهر زیبایی ندارد، به‌خصوص اگر علت این ورم را ندانید. در صورت مشاهده علائم و عدم بهبودی، حتما به دکتر متخصص ارتوپد مراجعه کنید. عدم مراجعه به‌موقع به پزشک متخصص، می‌تواند عوارض جدی و خطرناکی به‌دنبال داشته باشد.

شما می‌توانید با مراجعه به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، با بهترین پزشک ارتوپد در ارتباط باشید.

ادامه مطلب

ژنتیک، متخصص ژنتیک

17 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

علائم سندروم داون

سندرم داون یک اختلال ژنتیکی است که زمانی ایجاد می شود که تقسیم سلولی غیرطبیعی منجر به کپی کامل یا جزئی اضافی از کروموزوم 21 شود. این ماده ژنتیکیِ اضافی، باعث تغییرات رشدی و ویژگی های فیزیکی سندرم داون می شود. شدت سندرم داون در بین افراد متفاوت است و باعث ناتوانی ذهنی مادام العمر و تاخیر در رشد می شود. این شایع ترین اختلال کروموزومی ژنتیکی و علت ناتوانی های یادگیری در کودکان است. همچنین معمولا باعث سایر ناهنجاری‌های پزشکی از جمله اختلالات قلبی و گوارشی می‌شود. درک بهتر سندرم داون و مداخلات اولیه می تواند کیفیت زندگی کودکان و بزرگسالان مبتلا به این اختلال را تا حد زیادی افزایش دهد و به آنها کمک کند تا زندگی رضایت بخشی داشته باشند.

برای بهره مندی از خدمات مشاوره و پزشکی تخصصی به کلینیک شبانه روزی نویدسلامت، واقع در شرق تهران مراجعه نمایید.

در افراد مبتلا به سندرم داون ممکن است مشکلات فکری و رشدی به صورت خفیف، متوسط یا شدید وجود داشته باشد. برخی افراد سالم هستند در حالی که برخی دیگر مشکلات سلامتی قابل توجهی مانند نقص قلبی جدی دارند. کودکان و بزرگسالان مبتلا به سندرم داون دارای ویژگی های مشخصی در صورت هستند. اگرچه همه افراد مبتلا به سندرم داون ویژگی های یکسانی ندارند، برخی از ویژگی های رایج تر عبارتند از:

صورت صاف شده
سر کوچک
گردن کوتاه
زبان بیرون زده
پلک های چشمی مایل به سمت بالا شکاف های کف دست
گوش هایی با شکل غیر معمول یا کوچک
توان عضلانی ضعیف
دست های پهن و کوتاه با یک چین در کف دست
انگشتان نسبتا کوتاه و دست و پاهای کوچک
انعطاف بیش از حد
لکه های سفید ریز روی قسمت رنگی چشم (عنبیه) به نام لکه های براش فیلد
قد کوتاه

نوزادان مبتلا به سندرم داون ممکن است اندازه متوسطی داشته باشند، اما به طور معمول آنها به کندی رشد می کنند و نسبت به سایر کودکان هم سن کوتاه تر می مانند.

ناتوانی های ذهنی

اکثر کودکان مبتلا به سندرم داون دارای اختلال شناختی خفیف تا متوسط هستند. زبان به تأخیر می افتد و حافظه کوتاه مدت و بلندمدت تحت تأثیر قرار می گیرد. کودکان مبتلا به سندرم داون معمولا قبل یا در بدو تولد تشخیص داده می شوند.

علت سندروم داون چیست؟

سلول های انسان به طور معمول حاوی 23 جفت کروموزوم هستند. یک کروموزوم در هر جفت از پدر شما و دیگری از مادر شما می آید. سندرم داون زمانی ایجاد می شود که تقسیم سلولی غیر طبیعی شامل کروموزوم 21 رخ دهد. این ناهنجاری های تقسیم سلولی منجر به کروموزوم 21 جزئی یا کامل می شود. این ماده ژنتیکی اضافی مسئول ویژگی های مشخصه و مشکلات رشدی سندرم داون است. هر یک از سه تغییر ژنتیکی زیر می تواند باعث سندرم داون شود:

انواع سندروم داون

تریزومی 21

در حدود 95 درصد مواقع، سندرم داون به دلیل تریزومی 21 ایجاد می شود. فرد دارای سه نسخه از کروموزوم 21، به جای دو نسخه معمول، در همه سلول ها است. این به دلیل تقسیم سلولی غیرطبیعی در طول رشد سلول اسپرم یا سلول تخمک ایجاد می شود.

سندرم موزاییک داون

در این شکل نادر از سندرم داون، فرد تنها دارای تعدادی سلول با یک نسخه اضافی از کروموزوم 21 است. این موزاییک از سلول های طبیعی و غیر طبیعی به دلیل تقسیم سلولی غیرطبیعی پس از لقاح ایجاد می شود.

انتقال سندرم داون

سندرم داون همچنین می تواند زمانی رخ دهد که بخشی از کروموزوم 21 قبل یا در زمان لقاح به کروموزوم دیگری متصل شود (انتقال یابد). این کودکان دارای دو نسخه معمولی از کروموزوم 21 هستند، اما همچنین دارای مواد ژنتیکی اضافی از کروموزوم 21 هستند که به کروموزوم دیگری متصل شده اند. هیچ عامل رفتاری یا محیطی شناخته شده ای وجود ندارد که باعث ایجاد سندرم داون شود.

چه کسانی در معرض سندروم داون هستند؟

اغلب اوقات، سندرم داون ارثی نیست. این به دلیل اشتباه در تقسیم سلولی در مراحل اولیه رشد جنین ایجاد می شود. انتقال سندرم داون می تواند از والدین به فرزند منتقل شود. با این حال، تنها حدود 3 تا 4 درصد از کودکان مبتلا به سندرم داون جابجایی دارند و تنها برخی از آنها آن را از یکی از والدین خود به ارث برده اند. وقتی جابه‌جایی متعادل به ارث می‌رسد، مادر یا پدر مقداری ماده ژنتیکی بازسازی شده از کروموزوم 21 روی کروموزوم دیگر دارند، اما هیچ ماده ژنتیکی اضافی ندارند. این بدان معنی است که او هیچ علامت یا نشانه ای از سندرم داون ندارد، اما می تواند انتقال نامتعادل را به کودکان منتقل کند و باعث ایجاد سندرم داون در کودکان شود.

عوامل خطر

برخی از والدین در معرض خطر بیشتری برای داشتن فرزند مبتلا به سندرم داون هستند. عوامل خطر عبارتند از:

بالا رفتن سن مادر

با افزایش سن مادر، احتمال به دنیا آوردن فرزند مبتلا به سندرم داون بیشتر می شود، زیرا تخمک های بزرگتر خطر تقسیم نادرست کروموزوم را دارند. خطر بارداری با سندرم داون در زنان پس از 35 سالگی افزایش می یابد. با این حال، اکثر کودکان مبتلا به سندرم داون از زنان زیر 35 سال به دنیا می‌آیند، زیرا زنان جوان‌تر بچه‌های بیشتری دارند.

انتقال ژنتیکی سندرم داون

هم مردان و هم زنان می توانند انتقال ژنتیکی سندرم داون را به فرزندان خود منتقل کنند.

داشتن یک فرزند مبتلا به سندرم داون

والدینی که یک فرزند مبتلا به سندرم داون دارند و والدینی که خود جابجایی دارند در معرض خطر بیشتری برای داشتن فرزند دیگری با سندرم داون هستند. یک مشاور ژنتیک می تواند به والدین کمک کند تا خطر داشتن فرزند دوم مبتلا به سندرم داون را کاهش دهند.

عوارض

افراد مبتلا به سندرم داون می توانند عوارض مختلفی داشته باشند که برخی از آنها با افزایش سن بیشتر مشخص می شوند. این عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:

نقایص قلبی: حدود نیمی از کودکان مبتلا به سندرم داون با نوعی نقص مادرزادی قلبی متولد می شوند. این مشکلات قلبی می تواند تهدید کننده زندگی باشد و ممکن است در اوایل دوران نوزادی نیاز به جراحی داشته باشد.
نقص دستگاه گوارش: ناهنجاری های گوارشی در برخی از کودکان مبتلا به سندرم داون رخ می دهد و ممکن است شامل ناهنجاری های روده، مری، نای و مقعد باشد. خطر ابتلا به مشکلات گوارشی، مانند انسداد دستگاه گوارش، سوزش سر دل (ریفلاکس معده به مری) یا بیماری سلیاک ممکن است افزایش یابد.
اختلالات ایمنی: افراد مبتلا به سندرم داون به دلیل ناهنجاری‌های سیستم ایمنی خود، در معرض افزایش خطر ابتلا به اختلالات خود ایمنی، برخی از انواع سرطان و بیماری‌های عفونی مانند ذات‌الریه هستند.
آپنه خواب: به دلیل تغییرات بافت نرم و اسکلتی که منجر به انسداد راههای هوایی آنها می شود، کودکان و بزرگسالان مبتلا به سندرم داون بیشتر در معرض خطر آپنه انسدادی خواب هستند.
چاقی: افراد مبتلا به سندرم داون در مقایسه با جمعیت عمومی، احتمال بیشتری برای چاق شدن دارند.
مشکلات ستون فقرات: برخی از افراد مبتلا به سندرم داون ممکن است دارای انحراف دو مهره بالایی در گردن باشند، این وضعیت آنها را در معرض آسیب جدی به نخاع ناشی از کشیدگی بیش از حد گردن قرار می دهد.
سرطان خون: کودکان خردسال مبتلا به سندرم داون در معرض خطر ابتلا به سرطان خون هستند.
زوال عقل: در افراد مبتلا به سندرم داون خطر ابتلا به زوال عقل وجود داردد. علائم و نشانه ها ممکن است در حدود 50 سالگی شروع شود. ابتلا به سندرم داون همچنین خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می دهد.

همچنین ممکن است مشکلات دیگر سندرم داون با سایر بیماری ها از جمله مشکلات غدد درون ریز، مشکلات دندانی، تشنج، عفونت گوش و مشکلات شنوایی و بینایی همراه باشد. برای افراد مبتلا به سندرم داون، در صورت نیاز دریافت مراقبت های پزشکی معمول و درمان مشکلات می تواند به حفظ یک سبک زندگی سالم کمک کند.

طول عمر بیماران سندرم داون

امروزه، فرد مبتلا به سندرم داون، بسته به شدت مشکلات سلامتی، می تواند بیش از 60 سال عمر کند.

پیشگیری از سندرم دوان

متاسفانه هیچ درمانی برای سندرم داون وجود ندارد و تا آخر عمر همراه فرد مبتلا می باشد. این سندرم در دوران بارداری از طریق آزمایش های غربالگری و تشخیصی قابل شناسایی می باشد، آزمایش سل فری یا NIPT از هفته دهم بارداری برای پیشگیری از سندرم داون انجام می شود.

اگر در معرض خطر بالای داشتن فرزندی با سندرم داون هستید یا در حال حاضر یک فرزند مبتلا به سندرم داون دارید، لازم است قبل از بارداری با یک مشاور ژنتیک مشورت کنید. یک مشاور ژنتیک می تواند به درکِ داشتن فرزند مبتلا به سندرم داون کمک کند و همچنین می‌تواند آزمایش‌های پیش از تولد موجود را توضیح دهد و به توضیح مزایا و معایب آزمایش کمک کند.

کلینک شبانه روزی نوید، واقع در شرق تهران با ارائه خدمات تخصصی پزشکی در خدمت شماست.

ادامه مطلب

مغز و اعصاب

14 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

قرص روانگردان چیست

قرص‌های روانگردان (یا داروهای روان‌گردان) دسته‌ای از داروها هستند که بر روی فعالیت مغز و سیستم عصبی مرکزی اثر می‌گذارند. این داروها برای مدیریت برخی اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات خلقی، اختلالات خواب، و اختلالات دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند. قرص‌های روانگردان ممکن است اثرات متفاوتی داشته باشند، از جمله افزایش تولید یا مهار مواد شیمیایی مغزی مانند نوروترانسمیترها. این داروها باید تحت نظر پزشک تجویز و استفاده شوند، زیرا مصرف نادرست آن‌ها می‌تواند عوارض جانبی جدی داشته باشد.

برای بهره مندی از خدمات پزشکی، به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت واقع در شرق تهران مراجعه نمایید.

در ادامه مطلب همراه ما باشید تا درباره دارو های روانگردان بیشتر صحبت کنیم

انواع اصلی داروی روانگردان ، موارد استفاده و عوارض جانبی آنها

داروهای روانگردان به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: داروهای ضدافسردگی و داروهای ضداضطراب. البته، علاوه بر این دو دسته، داروهای دیگری نیز وجود دارند که برای مدیریت اختلالات روانی مختلف استفاده می‌شوند. در زیر به برخی از این داروها، موارد استفاده و عوارض جانبی آن‌ها اشاره می‌کنم:

1. داروهای ضدافسردگی:

نمونه‌هایی از این دسته شامل SSRIs (مهارگران بازجذب سروتونین انتخابی) مانند فلوکستین و سرترالین، SNRIs (مهارگران بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین) مانند ونلافاکسین و دولوکستین، و تری‌سیکلیک‌ها مانند آمیتریپتیلین است.
موارد استفاده: این داروها برای مدیریت افسردگی معتدل تا شدید، اختلال افسردگی اساسی، اختلال افسردگی فصلی، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال وسواسی-اجباری و برخی اختلالات خلقی دیگر استفاده می‌شوند.
عوارض جانبی: عوارض جانبی ممکن شامل افزایش وزن، خواب آلودگی، کاهش شهوت جنسی، اضطراب، اختلالات گوارشی، سردرد، تهوع و خواب‌آلودگی است.

2. داروهای ضداضطراب:

این دسته شامل بنزودیازپین‌ها مانند آلپرازولام، دیازپام، و کلونازپام، و همچنین داروهای غیربنزودیازپینی مانند بوسپیرون است.

موارد استفاده: داروهای ضداضطراب برای مدیریت اضطراب، اختلال استرس پس از آسیب روانی، بی‌خوابی و اختلالات خواب، و در برخی موارد برای مدیریت تشنج‌های ناشی از اختلالات اضطرابی استفاده می‌شوند.

عوارض جانبی: این داروها ممکن است عوارضی مانند خواب‌آلودگی، خستگی، افزایش استراحت، کاهش توجه، افزایش حساسیت، اختلال در تمرکز، و افزایش ریسک اعتیاد داشته باشند.

3. داروهای دیگر:

این شامل داروهایی مانند داروهای استیمولانت (برای مدیریت اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی)، داروهای ضد روان‌پریشی (برای مدیریت اختلالات روان‌پریشی مانند اسکیزوفرنی و اختلالات ذهنی)، و داروهای تنظیم کننده خلق و هیجان (برای مدیریت اختلالات خلقی مانند اختلال دو قطبی) می‌شوند.
موارد استفاده و عوارض جانبی این داروها به صورت مختلف است و بستگی به نوع دارو دارند.

مهم است که در مصرف هر نوع داروی روانگردان، توصیه‌ها و نکات پزشکی را رعایت کرده و همچنین هرگونه عوارض جانبی یا تغییرات در وضعیت روحی و جسمی را به پزشک خود اطلاع دهید.

تداخلات دارویی روان گردان ها

تداخلات دارویی روان‌گردان‌ها می‌تواند در صورت مصرف همزمان با داروهای دیگر، از جمله داروهای دیگر روان‌گردان یا داروهایی که برای مدیریت بیماری‌های جسمی استفاده می‌شوند، رخ دهد. این تداخلات ممکن است تأثیرات جانبی افزایش یا کاهش دارویی، یا حتی ایجاد تأثیرات جانبی جدید را به همراه داشته باشند. برخی از این تداخلات عبارتند از:

افزایش تأثیرات جانبی: در برخی موارد، مصرف همزمان دو دارو روان‌گردان ممکن است باعث افزایش تأثیرات جانبی هر دارو شود. برای مثال، مصرف همزمان دو داروی ضدافسردگی می‌تواند خواب‌آلودگی و افزایش وزن را افزایش دهد.
کاهش تأثیرات دارویی: در برخی موارد، یک دارو روان‌گردان ممکن است تأثیرات یک دارو دیگر را کاهش دهد. به عنوان مثال، برخی از داروهای ضدافسردگی ممکن است تأثیرات داروهای ضدتشنج را کاهش دهند.
ایجاد تأثیرات جانبی جدید: همچنین ممکن است مصرف همزمان دو دارو روان‌گردان تأثیرات جانبی جدیدی را ایجاد کند که پیش از آن مشاهده نشده بودند. به عنوان مثال، ترکیب برخی از داروهای ضدافسردگی ممکن است منجر به افزایش فشار خون یا اختلالات قلبی شود.

اثرات و خطرات روان گردان ها

روان‌گردان‌ها ممکن است به طور قابل توجهی تأثیرات و خطراتی داشته باشند. این تأثیرات و خطرات ممکن است بسته به نوع دارو، میزان مصرف، ویژگی‌های فردی و سلامتی فرد متفاوت باشند. برخی از اثرات و خطرات متداول روان‌گردان‌ها عبارتند از:

1 . اعتیاد: برخی از روان‌گردان‌ها ممکن است اعتیادآور باشند و با مصرف مکرر، فرد به آن‌ها وابسته شود.

2. تحولات روانی: مصرف روان‌گردان‌ها می‌تواند به تحولات روانی افراد منجر شود، از جمله تغییرات در حالت روحی، اضطراب، اختلالات خواب، و حتی افسردگی.

3. تأثیرات جسمی: برخی از روان‌گردان‌ها ممکن است تأثیرات جانبی جسمی داشته باشند، از جمله افزایش وزن، اختلالات گوارشی، اختلالات جنسی، و اختلالات قلبی-عروقی.

4.تداخل با سایر داروها: روان‌گردان‌ها ممکن است با دیگر داروها تداخل داشته باشند و تأثیرات مخربی را ایجاد کنند، به ویژه با داروهایی که برای مدیریت بیماری‌های جسمی استفاده می‌شوند.

5. تأثیر بر رانشناسی: مصرف روان‌گردان‌ها ممکن است به رانشناسی فرد تأثیر بگذارد و باعث تغییرات در شخصیت، رفتار، و تفکر شود.

6. خطرات برای بارداری: برخی از روان‌گردان‌ها می‌توانند خطراتی برای بارداری و نوزاد داشته باشند و در صورت مصرف در دوران بارداری، می‌توانند به آسیب رسانند.

کاربرد روان گردان ها

Psychotropic drugs

روان‌گردان‌ها معمولا برای مدیریت اختلالات روانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. آن‌ها تأثیری بر فعالیت مغز دارند و می‌توانند تغییراتی در حالت روحی، ادراک و رفتار ایجاد کنند. این داروها به عنوان درمان افسردگی، اضطراب، اختلالات خلقی، اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی، اختلالات وابستگی، و حتی حملات تشنج مورد استفاده قرار می‌گیرند. استفاده از آن‌ها باید تحت نظر پزشک صورت بگیرد و همواره باید مطمئن شوید که از تداخلات دارویی و عوارض جانبی آن‌ها آگاه هستید.

چند توصیه راجب روان گردان ها

اگر شما یا کسی اطرافیانتان نیاز به مصرف روان‌گردان دارید، این توصیه‌ها می‌تواند کمک کننده باشد:

مشورت با پزشک: قبل از شروع مصرف هر گونه داروی روان‌گردان، حتماً با پزشک مشورت کنید. پزشک شما می‌تواند شما را راهنمایی کند که کدام دارو مناسب شماست و چگونه باید استفاده شود.
پیروی از دستور پزشک: همیشه دستورات پزشک خود را رعایت کنید و داروها را به دقت و طبق دستورات مصرف کنید. هرگونه تغییر در دوز یا زمان مصرف باید با مشورت پزشک باشد.
آگاهی از عوارض جانبی: آگاه باشید که داروهای روان‌گردان ممکن است عوارض جانبی داشته باشند. این عوارض ممکن است از خواب‌آلودگی و سرگیجه تا افزایش وزن و تغییرات در خلقیت و رفتار متنوع باشد.
ترکیب با مشاوره روان‌شناختی: مصرف روان‌گردان‌ها معمولاً با مشاوره و مداخله‌های روان‌شناختی موثرتر است. بنابراین، ترکیب مصرف داروها با مشاوره روان‌شناختی می‌تواند نتایج بهتری داشته باشد.
پیگیری علائم و علائم: برای هرگونه تغییر در علائم یا علائم جانبی، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. اگر علائم ناخوشایندی را تجربه کردید یا به نظر می‌رسد دارو به درستی عمل نمی‌کند، از مشورت پزشک استفاده کنید.
تغییرات در سبک زندگی: بهبود روزمرگی و ایجاد سبک زندگی سالم می‌تواند به تقویت اثرات مثبت داروی روان‌گردان کمک کند. مراقبت از خواب و تغذیه مناسب، مداومت در ورزش و استراحت کافی می‌تواند بهبودی روانی را تسریع کند.
عدم ترک دفعاتی: هرگز نباید دفعاتی از دارو روان‌گردان خود را به طور ناگهانی قطع کنید، مگر اینکه پزشک شما دستور دهد. این می‌تواند به تداوم علائم شما و حتی به افزایش عوارض جانبی منجر شود.

با رعایت این توصیه‌ها و تحت نظر پزشک، می‌توانید مصرف بهینه و امن داروی روان‌گردان را تجربه کنید و به بهبودی روحی و رفاه خود برسید.

سخن اخر

با قطعیت می‌توان گفت که داروهای روان‌گردان می‌توانند در مدیریت اختلالات روانی اثرگذار باشند، اما باید به دقت و با پشتوانه‌ی نظر پزشک متخصص استفاده شوند. تأثیرات جانبی این داروها نیز نباید نادیده گرفته شود، زیرا استفاده نادرست می‌تواند به مشکلات بیشتری منجر شود. از طرفی، تنها محدود به مصرف دارو نباشید؛ مشاوره‌های روان‌شناختی و تغییرات در سبک زندگی نیز اساسی‌اند و باعث بهبودی بهتر و پایدارتر خواهند شد. به‌کل، هماهنگی میان مصرف دارو، پشتیبانی‌های روانی، و تغییرات در زندگی روزمره، کلیدی در رسیدن به بهبودی و رفاه ذهنی است.

کلینیک شبانه روزی نوید، همراه همیشگی سلامتی شماست.

ادامه مطلب

غدد

9 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

تیروئید و درمان ان

تیروئید؛ یک غده کوچک پروانه‌ای شکل در جلوی گردن و اطراف نای است که وظیفه ترشح هورمون‌هایی مهمی مانند‌ تری یدوتیرونین T3 و تیروکسین T4 را برعهده دارد. تیروئید با ترشح و آزادسازی این هورمون‌ها می‌تواند بر سرعت متابولیسم و نحوه مصرف انرژی در بدن نظارت داشته باشد. این انرژی در کل بدن پخش و استفاده می‌شود تا ارگان های بدن به‌درستی کار کنند. این عملکرد تیروئید باعث می شود این غده حیاتی، تقریبا بر عملکرد تمامی اندام‌های بدن تأثیر بگذارد. تیروئید با ترشح و آزادسازی هورمون‌های T3 و T4 در خون می‌تواند بر شدت ضربان قلب، نحوه تنفس، سرعت هضم غذا در روده و معده، افزایش یا کاهش وزن و خلق‌وخوی فرد اثر بگذارد. غدد هیپوفیز و هیپوتالاموس، دو ناظر مهم بر عملکرد غده تیروئید هستند که در صورت مشاهده هر گونه اختلال با افزایش هورمون‌هایی مانند TRH و TSH به عملکرد بهتر این غده کمک می‌کنند.

کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، با کادر مجرب و متخصص در خدمت شماست.

نحوه ایجاد بیماری‌های مربوط به غده تیروئید

وقتی تیروئید به‌درستی کار کند، مقدار مناسبی از هورمون‌ها را حفظ و ذخیره می‌کند تا متابولیسم در بدن با سرعت مناسبی انجام شود. اگر غده تیروئید این هورمون‌های مهم را بیش از حد یا خیلی کم تولید کند، اختلال یا بیماری در تیروئید ایجاد می شود. تیروئید می‌تواند درگیر بیماری‌های مختلفی نظیر پرکاری تیروئید، کم‌کاری تیروئید، تیروئیدیت و تیروئیدیت هاشیموتو شود. برخی از بیماری‌های تیروئید منشأ ژنتیکی و وراثتی دارد.

بیماری‌های شایع غده تیروئید

بیماری تیروئید، اصطلاح پزشکی است که به هنگام باز ماندن تیروئید از فعالیت طبیعی خود، به کار می‌رود. تیروئید مستعد بیماری‌های مختلفی است که برخی از آنها کاملا قابل‌کنترل بوده و خیلی نگران‌کننده نیستند. البته اختلالات دیگری هم این غده را تهدید می‌کند که برای کنترل و درمان آن باید صبر و هزینه بیشتری را صرف کرد.

بیماری‌های این غده باعث می‌شود که تیروئید شما هورمون‌ها را بیش از حد یا خیلی کم ترشح کند. در نتیجه اختلالاتی را در سراسر بدن ایجاد خواهد کرد. در ادامه چند مورد از شایع‌ترین بیماری‌های مرتبط با تیروئید را بررسی می کنیم.

۱. کم‌کاری تیروئید

یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مربوط به غده تیروئید، کم‌کاری تیروئید است و زمانی بروز پیدا می‌کند که غده تیروئید شما هورمون‌های T3 و T4 کافی تولید نمی‌کند. در چنین شرایطی بدن، انرژی و سوخت لازم را برای متابولیسم در اختیار نخواهد شد و علائم و نشانه‌هایی در بدن بروز می کند. مانند:

خستگی
افسردگی
خشکی پوست و موعدم تمرکز
اختلال در خواب
اضافه وزن
درد مفاصل و عضلات
حساسیت به سرما
پریود نامنظم و سنگین
فراموشی
داشتن صدای خشن

۲ . پرکاری تیروئید

پرکاری تیروئید، زمانی اتفاق می‌افتد که غده تیروئیدِ فرد، بیش از نیاز بدن، شروع به ترشح هورمون‌های T3 و T4 می‌کند. واکنش بدن در این موقعیت، مصرف انرژی با سرعت بالاتری خواهد بود؛ بنابراین فرد با نشانه‌های زیر روبه‌رو خواهد شد.

کاهش وزن
ریزش مو
افزایش ضربان قلب
تعریق بالا
اضطراب
بیش‌فعالی
داشتن غده تیروئید بزرگ یا گواتر
داشتن ضعف عضلانی و لرزش به‌ویژه در دستان
قاعدگی نامنظم یا توقف چرخه قاعدگی
احساس حساسیت به گرما
داشتن مشکلات بینایی یا سوزش چشم
بدخلقی، عصبانیت و حساس شدن

لازم به ذکر است که پرکاری تیروئید یکی دیگر از شایع‌ترین بیماری‌های این غده است که ممکن است بر اثر بیماری گریوز یا ندول تیروئیدِ بیش‌فعال در بدن شخص ایجاد شود.

3 . ندول‌های تیروئیدی

پرکاری تیروئید می‌تواند ناشی از گره‌هایی باشد که بیش از حد در تیروئید فعال هستند. ندول‌های تیروئیدی همان گره‌های تیروئیدی هستند که ظاهری کوچک و غده مانند دارند. این نوع بیماری در بسیاری از مواقع به‌راحتی قابل‌کنترل است و تنها در موارد نادری به سرطان تبدیل می‌شود. پزشک، پس از پی بردن به بیماری ندول تیروئیدی به کمک سوزن‌هایی به نام بیوپسی آسپیراسیون، بدخیم یا خوش‌خیم بودن این بیماری را تشخیص می‌دهد.

4 . التهاب غده تیروئید

التهاب غده تیروئید می‌تواند ناشی از چندین بیماری تیروئیدی دیگر مانند هاشیموتو، تیروئیدیت و پرکاری تیروئید باشد. التهاب این غده ممکن است با درد خفیف یا شدید همراه باشد و علائم پرکاری تیروئید را از خود به نمایش بگذارد.

5. گواتر

اگر بخواهیم تعریف ساده‌ای از این بیماری داشته باشیم باید بگوییم گواتر؛ بزرگ‌شدن غده تیروئید است. سر منشأ اصلی گواتر می‌تواند کمبود ید یا بیماری پرکاری تیروئید باشد. درصورتی‌که گواتر به‌واسطه کمبود ید ایجاد شود به آن گواتر ساده می‌گویند؛ اما اگر این بیماری ناشی از پرکاری تیروئید باشد گواتر سمی نامیده می شود. البته این تورم گاهی ناشی از بیماری‌های التهابی غده تیروئید مانند تیروئیدیت هاشیموتو است.

6 . گریوز

گریوز نوعی بیماری خود ایمنی است که در آن کل غده تیروئید دچار بیش‌فعالی می‌شود و شروع به تولید بیش از حد هورمون‌ تری یدوتیرونین و تیروکسین می‌کند. در پزشکی از این بیماری با نام مشکل گواتر سمی منتشر (بزرگ‌شدن غده تیروئید) نیز یاد می‌کنند.

7 . غده تیروئید غیرفعال

اگر کم‌کاری تیروئید کنترل نشود به‌مرور زمان این بیماری شدت پیدا خواهد کرد. در نتیجه غده تیروئید در حالت غیرفعال قرار خواهد گرفت و مشکلات و عوارض زیادی را به همراه خواهد داشت.

8 . تیروئیدیت

علائم این اختلال در افراد مختلف، متفاوت است. در برخی موارد این بیماری ممکن است همراه با درد یا بدون درد باشد. تیروئیدیت نوعی بیماری التهابی است که بر اثر ورود یک ویروس ایجاد می‌شود. در این وضعیت غده تیروئید فعالیت طبیعی خود را از دست داده و عموما دچار پرکاری خواهد شد. این بیماری ۵ نوع مختلف دارد و می‌تواند برای چند هفته یا چند ماه ادامه پیدا کند.

9. سرطان‌های غده تیروئید

یکی از بیماری‌های نادر در غده تیروئید و انواع سرطان؛ سرطان غده تیروئید است که عموما خانم‌ها و افراد بالای 30سال را درگیر می‌کند. پزشکان برای درمان این بیماری از پرتودرمانی، هورمون‌درمانی و جراحی استفاده می‌کنند. این بیماری تا حد زیادی قابل‌درمان است.

نحوه تشخیص بیماری‌های تیروئید

گاهی اوقات، تشخیص بیماری تیروئید ممکن است دشوار باشد زیرا علائم این بیماری به‌راحتی با نشانه‌های سایر بیماری‌ها اشتباه گرفته می‌شود. راههایی وجود دارد که پزشک معالج را قادر می‌سازد به نشانه‌های تیروئیدی تأیید یا عدم تأیید دهند. از جمله:

۱. آزمایش خون

یکی از قطعی‌ترین راه‌ها برای تشخیص مشکل تیروئید، آزمایش خون است. در این نوع آزمایش میزان هورمون‌های تیروئیدی موجود در خون را اندازه‌گیری می‌کنند. آزمایش خون تیروئید برای تشخیص اختلالات تیروئید مرتبط با پرکاری یا کم‌کاری تیروئید استفاده می‌شود.

۲ . تست‌های تصویربرداری

انجام تست‌های تصویربرداری مانند اسکن تیروئید، سونوگرافی و عکس‌برداری به پزشک این اجازه را می‌دهد که اندازه، شکل، شدت رشد ندول‌ها را بررسی کند.

۳ . معاینات فیزیکی

یکی از ساده‌ترین راههای تشخیص این است که پزشک در مطب یا بیمارستان با لمس دو طرف گلو وضعیت غده تیروئید را بررسی کند. این روش اولین اقدام متخصص غدد برای تشخیص اختلال مربوط به غده تیروئید است.

برای درمان بیماری‌های تیروئید چه باید کرد؟

درمان تیروئید به شدت بیماری و علائم آن بستگی دارد. درمان‌های احتمالی ممکن است شامل داروها، درمان با ید رادیواکتیو یا جراحی تیروئید باشد. متخصصین برای درمان و کنترل هر بیماری تجویز و روش خاصی را در پیش خواهند گرفت.

داروهای ضد تیروئید

اگر شما به بیماری پرکاری تیروئید دچار باشید، عموما پزشک برای کنترل آن متیمازول و پروپیل تیوراسیل در دوزهای مشخص تجویز خواهد کرد.

داروهای تیروئیدی

داروهای جایگزین تیروئید، زمانی توسط پزشک ارائه می‌شود که فرد به کم‌کاری تیروئید مبتلا باشد. لووتیروکسین نوعی داروی تیروئیدی است که موجب افزایش هورمون‌های تیروئیدی در بدن خواهد شد. متخصص غدد با تجویز این دارو بیماری تیروئید را مدیریت می‌کند.

مسدودکننده‌های بتا

این داروها میزان هورمون‌ها را در بدن فرد تغییر نمی‌دهند، اما علائم بیماری او را مدیریت می‌کند.

جراحی

روش دائمی‌تری از درمان است که فرد با تشخیص پزشک، تمام یا قسمتی از غده تیروئید خود را جراحی یا خارج می‌کند؛ اما در این راهکار، فرد باید تا پایان عمر از هورمون‌های جایگزین تیروئید استفاده کند.

متخصصان بر این باورند که بهتر است در کنار روش‌های درمانی، شخص مبتلا به بیماری تیروئید موارد زیر را برای بهبود و تسریع روند درمان، در زندگی روزمره خود به کار ببندد:

خواب کافی داشته باشد
مرتب ورزش کند
مراقب رژیم غذایی خود باشد
تمام داروهای خود را طبق دستور پزشک مصرف کند
تحت‌نظر پزشک غدد بماند

برای دریافت مشاوره و درمان به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، مراجعه نمایید.

ادامه مطلب

اطفال،متخصص اطفالپوست،متخصص پوست

7 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

اگزما نوزادان؛ یک بیماری پوستی شایع

اگزما نوزادان یک بیماری پوستی شایع است که باعث خشکی، برآمدگی و خارش پوست نوزاد می‌شود. محققان معتقدند عوامل ژنتیکی و محرک‌های محیطی هر دو در ابتلا به اگزما نقش دارند. پزشکان این بیماری را با داروهای کورتیکواستروئیدی از جمله کرم‌ها، لوسیون‌ها و نرم‌کننده‌ها درمان می‌کنند.

برای جلوگیری از بروز مجدد بیماری، نوزاد باید از هر محرک بالقوه‌ای که اگزما پوستی را تشدید می‌کند به دور باشد. ممکن است علائم اگزما با علائم سایر بیماری‌ها، مانند آسم، آلرژی‌های غذایی و رینیت آلرژیک هم پوشانی داشته باشد.

در نتیجه مهم است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید تا نوزاد، درمان مناسب را دریافت کند. متخصص اطفال اگزمای نوزاد را تشخیص داده و درمان می کند اما اگر کودک شما علائم مکرر یا شدید داشته باشد، ممکن است توصیه کند به یک متخصص پوست مراجعه کنید.

برای دریافت خدمات پزشکی به کلینبک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران با کادر متخصص و مجرب، مراجعه کنید.

در ادامه این مطلب به توضیح کامل اگزما نوزادان، علائم و راه‌های درمان می‌پردازیم.

اگزما نوزادان چیست؟

اگزما نوزادان ناشی از یک اختلال عملکرد سیستم ایمنی است که بر سد پوستی و توانایی آن در حفظ رطوبت تأثیر می‌گذارد. بنابراین اگزما یک اصطلاح عمومی‌ برای توصیف بیماری‌های التهاب پوستی است. برای بسیاری از مردم “اگزما” و “درماتیت آتوپیک” به یک معنا هستند.

اگزما می‌تواند همراه با خارش پوست آلرژی‌های شدیدتری ایجاد کند زیرا با تضعیف سیستم ایمنی باعث بروز تاول می‌شود و موانع پوستی را که از بیماری‌های پوستی محافظت می‌کند، از بین می‌برد. خوشبختانه، هم علائم خفیف و هم شدیدتر اگزما در نوزادان و کودکان نوپا قابل پیشگیری و درمان است.

دلایل و عوامل ابتلا به اگزما در نوزادان

ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث ایجاد اگزما نوزاد می‌شود. به طور کلی علل بروز اگزما نوزادان عبارتند از:

۱. محرک‌ها و آلرژن‌های پوستی

پوست کودک شما بسیار حساس است و ممکن است به محرک‌های مختلف در محیط واکنش نشان ‌دهد که باعث بروز علائم اگزمای نوزاد می‌شود. جنس لباس یا پارچه، دما، هوای خشک یا تعریق، صابون یا مواد شوینده و همچنین تماس با یک آلرژن مثل موی حیوانات خانگی، گرد و غبار، برخی غذاها و گیاهان از رایج‌ترین محرک‌های بروز اگزما در نوزادان است.

۲ . واکنش سیستم ایمنی

سیستم ایمنی نوزاد از او در برابر باکتری‌ها و ویروس‌هایی که می‌توانند باعث ایجاد بیماری شوند، دفاع می‌کند. گاهی سیستم ایمنی نوزاد بیش از حد واکنش نشان داده و سلول‌های پوست سالم و محرک‌های کوچک در محیط را هم به عنوان یک مهاجم، اشتباه می‌گیرد. در نتیجه، سیستم ایمنی به سلول‌های پوستی نوزاد حمله می‌کند و باعث ایجاد اگزما می‌شود.

۳ . ژنتیک

گاهی اوقات، جهش ژنتیکی در DNA نوزاد اتفاق می‌افتد که موجب کمبود پروتئین خاصی در بدن نوزاد می‌شود. این پروتئین مسئول ایجاد سد محافظ پوست نوزاد است. در این شرایط که سد محافظ پوست نوزاد آن طور که انتظار می‌رود کار نمی‌کند، علائم اگزما خود را نشان می‌دهند.

اگر اعضای خانواده سابقه اگزما، تب یونجه یا آسم داشته باشند، احتمال ابتلای نوزاد به اگزما بیشتر است. اگرچه وجود یکی از این مشکلات باعث ایجاد دیگری نمی‌شوند، اما به دلیل اختلال در ژن مشترک این بیماری‌ها اگر کودکی قبلاً به اگزمای نوزاد مبتلا شده باشد، احتمال بیشتری برای ابتلا به تب یونجه یا آسم دارد.

نشانه‌ها و علائم اگزما در نوزادان

اگزما نوزاد علائمی جوش مانند را ایجاد می‌کند که باعث خشکی، خارش و پوسته پوسته شدن پوست می‌شود. این دانه ها همچنین می‌تواند دارای برجستگی‌های کوچکی باشد که ممکن است مایع ترشح کند. علائم دیگر شامل موارد زیر است:

ضخیم شدن پوست
تغییر رنگ و تورم
تیرگی پوست روی پلک و اطراف چشم
تغییرات در پوست اطراف دهان، چشم یا گوش

آیا اگزما برای نوزادان، کودکان نوپا و کودکان بزرگتر متفاوت است؟

اگزما در نوزادان و کودکان نوپا متفاوت از کودکان بزرگتر به نظر می‌رسد. مکان و ظاهر اگزما با رشد کودکان تغییر می‌کند.

نوزادان (۶ ماه اول)

در 6ماه اول، اگزما معمولا در صورت، گونه‌ها، چانه، پیشانی و پوست سر ظاهر می‌شود. همچنین می‌تواند به سایر نواحی بدن سرایت کند، اما معمولاً در ناحیه پوشک، یعنی جایی که رطوبت از پوست محافظت می‌کند، گسترش پیدا نمی‌کند. در این مرحله، پوست بیشتر قرمز به نظر می‌رسد.

نوزادان (۶ تا ۱۲ ماه)

در این مرحله، اگزما اغلب بر روی آرنج و زانوهای کودک ظاهر می‌شود؛ یعنی مکان‌هایی که به راحتی می‌توان آ‌نها را هنگام خزیدن خراش یا مالش داد. اگر بثورات اگزما عفونی شود، ممکن است یک پوسته زرد رنگ یا برجستگی‌های چرکیِ بسیار کوچک روی پوست ایجاد کند.

کودکان نوپا (۲ تا ۵ سال)

در کودکان 2 تا 5سال اگزما اغلب صورت کودکان را درگیر می‌کند که می‌تواند به صورت لکه‌های قرمز با برجستگی‌های کوچک ظاهر شود. حدود دو سالگی، اگزمای کودک نوپا بیشتر در چین‌های آرنج و زانو یا روی مچ دست، مچ پا و دست‌های او ظاهر می‌شود. همچنین ممکن است روی پوست اطراف دهان و پلک‌ها ظاهر شود. پوست کودک نوپا ممکن است در این مرحله خشک و پوسته‌ پوسته و با خطوط عمیق‌تر ضخیم به نظر برسد؛ به این حالت “گلسنگ شدن“ می‌گویند.

کودکان (۵ سال به بالا)

اگزما معمولا در چین‌های آرنج یا زانو یا هر دو ظاهر می‌شود. گاهی اوقات، فقط روی دست کودک است؛ حداقل ۷۰٪ از مردم در برخی از دوران زندگی خود به اگزمای دست مبتلا شده‌اند. قرمزی و لکه‌های خارش دار پشت گوش کودک، روی پاها یا پوست سر او نیز ممکن است نشانه درماتیت اگزما باشد. اما همه اینها همچنین می‌توانند علائم بیماری دیگری مانند درماتیت سبورئیک باشند که می‌تواند همراه با اگزما وجود داشته باشد.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر پوست نوزاد علائم عفونی داشت، حتما باید به پزشک مراجعه کنید. نوزادانی که مبتلا به اگزما تشخیص داده می‌شوند در معرض خطر بالایی برای ابتلا به عفونت هستند زیرا سد محافظ پوست آنها آن طور که باید کار نمی‌کند. همچنین خاراندن می‌تواند پوست نوزاد را خراش داده و بدن او را در معرض باکتری‌ها یا ویروس‌ها قرار دهد. علائم عفونت عبارتند از:

تاول‌ها یا زخم‌های پر از مایع
تشکیل یک پوسته زرد رنگ در اطراف بثورات اگزمایی
تورم و ایجاد رنگ قرمز تیره تا بنفش بثورات
درد یا حساسیت به لمس
تب یا لرز

شناسایی و تشخیص اگزما در نوزادان

پزشک پس از معاینه فیزیکی اگزما را تشخیص می‌دهد، ظاهر شدن بثورات روی پوستِ نوزاد به تشخیص دقیق اگزما کمک می‌کند. پزشک ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای پیدا کردن دلیل ایجاد علائم اگزما روی پوست نوزاد، تجویز کند. این آزمایش‌ها شامل موارد زیر باشد:

تست آلرژی
آزمایش خون
بیوپسی پوست

اگزمای پوستی نوزاد چگونه درمان می‌شود؟

درمان اگزمای نوزاد بر اساس آنچه باعث تشدید علائم نوزاد شده و شدت علائم آن متفاوت است. درمان اگزما در نوزادان دو هدف دارد: هدف اول کاهش علائم و هدف دوم جلوگیری از عود مجدد.

برخی از موارد اگزمای نوزاد تا زمانی که کودک، بالغ می‌شود از بین می‌رود، اما ممکن است در طول زندگی خود حساسیت پوستی یا حداقل علائم اگزما را تجربه کند. بنابراین درمان اگزمای نوزاد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

اجتناب از محرک‌ها

از صابون‌ها، لوسیون‌ها یا مواد شوینده معطر برای نوزاد استفاده نکنید؛ این موارد می‌توانند باعث تشدید اگزما شوند. اگر پزشک علت دقیق ایجاد اگزما در نوزاد را شناسایی کرد، اجتناب از آن به بهبود پوست کودک کمک کرده و از تشدید اگزما در آینده جلوگیری می‌کند.

استفاده از کرم‌های کورتیکواستروئیدی موضعی

کورتیکواستروئیدها به کاهش خارش و تورم کمک می‌کنند. کرم‌های کورتیکواستروئید پمادهای قوی هستند که می توانید مانند لوسیون روی پوست کودک بمالید.

برای اگزمای خفیف، پماد موضعی هیدروکورتیزون ۱% OTC را دو بار در روز به مدت حداکثر دو هفته استفاده کنید. برای اگزمای متوسط تا شدید، پزشک ممکن است پمادهای استروئیدی قوی‌تری را توصیه کند. نکته مهم این است که هر گونه پماد استروئیدی نباید بیش از دو هفته استفاده شود زیرا ممکن است با نازک شدن پوست منجر به تغییر رنگ آن شود.

استفاده از مرطوب‌کننده روی پوست نوزاد

مرطوب نگه داشتن پوست کودک می‌تواند علائم را کاهش داده، عوارض اگزما را تسکین دهد و از عود مجدد آن جلوگیری کند.

ازمرطوب‌کننده‌های مخصوص نوزادان و محصولاتی که عطری نیستند، استفاده کنید.

بهترین زمان برای استفاده از مرطوب‌کننده‌ها، بعد از حمام است؛ در طول روز هروقت که پوست کودک خشک به نظر می‌رسد حتما از این کرم‌ها استفاده کنید.

داروهای خوراکی

آنتی‌هیستامین‌ها (داروهای ضد آلرژی) به خواب بهتر کودکان در شب کمک می‌کنند. آنتی‌بیوتیک‌ها در صورت عفونی شدن بثورات توسط باکتری، و قرص‌های کورتیکواستروئید یا سایر داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند، در بهبود اگزما نوزادان با تجویز پزشک می‌توانند موثر باشند.

انواع دیگر درمان شامل موارد زیر است:

فتوتراپی؛ درمان با اشعه ماوراء بنفش
پوشش‌های مرطوب؛ پارچه‌های مرطوبی که روی نواحی تحریک شده پوست قرار می‌گیرند.
حمام سفید کننده؛ حمام کردن در محلول سفید کننده بسیار رقیق

طول درمان اگزما نوزادان

پس از شروع درمان، معمولا علائم نوزاد پس از چند روز کاهش پیدا می‌کند. اما ممکن است چندین هفته طول بکشد تا پوست کودک به طور کامل بهبود یابد.

آیا اگزما نوزاد خود به خود از بین می‌رود؟

اگزمای نوزاد برای از بین رفتن کامل نیاز به درمان دارد. بهترین درمان استفاده از مرطوب‌کننده روزانه یا مرطوب نگه داشتن پوست کودک است.

چگونه از اگزما نوزاد پیشگیری کنم؟

از آنجایی که عوامل متعددی می‌توانند باعث ایجاد اگزما نوزاد شوند، هیچ راهی برای پیشگیری کامل از این بیماری وجود ندارد. اما می‌توان با راهکارهایی از تشدید علائم اگزما پیشگیری کرده و به نوعی آن را کنترل کنید:

اجتناب از محرک‌ها و آلرژن‌ها
استفاده روزانه از مرطوب‌کننده‌های بدون بو مخصوص نوزادان
حمام کردن نوزاد با آب گرم و نه داغ بین ۵ تا ۱۰ دقیقه

تفاوت اگزما با آکنه در نوزادان

علائم اگزما و آکنه نوزاد ممکن است شبیه به هم به نظر برسند اما بین این دو بیماری تفاوت‌هایی وجود دارد.

آکنه نوزاد باعث ایجاد جوش روی پوست، به ویژه از غدد چربی موجود در فولیکول‌های موی او می‌شود. در حالی که اگزما لکه‌های پوستی خشک و خارش‌دار ایجاد می‌کند که بثورات را تشکیل می‌دهند.

اگزما همچنین می‌تواند باعث ایجاد برآمدگی در پوست نوزاد شود که این برجستگی‌ها با مایع پر نمی‌شوند. اما برخی از جوش‌های آکنه پر از مایع هستند. آکنه نوزاد می‌تواند خود به خود برطرف شود، اما درمانِ اگزمای نوزاد به آبرسانی مجدد پوست کودک نیاز دارد.

آیا اگزما نوزاد مسری است؟

خیر، اگزمای نوزاد مسری نیست. این بیماری نمی‌تواند از فردی به فرد دیگر سرایت کند.

چه نوزادانی بیشتر در معرض اگزما قرار دارند؟

تخمین زده می‌شود که اگزمای نوزاد ۱۵ تا ۲۰ درصد از نوزادان زیر ۲ سال را تحت تأثیر قرار ‌می دهد. این وضعیت می‌تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.

آیا اگزما نوزادان چالش نگران‌کننده است؟

اگزمای نوزاد معمولا صورت کودک شما را درگیر می‌کند و دیدن ناگهانی بثورات روی گونه‌های او می‌تواند نگران‌کننده باشد. اجتناب از محرک‌ها و مرطوب نگه داشتن پوست کودک به بهبودی پوست و جلوگیری از بروز مجدد آن در آینده کمک می‌کند.

نوزاد نمی‌تواند به شما بگوید که خارش دارد، می‌توانید با برنامه‌ریزی زمانی در طول روز با قرار دادن مرطوب‌کننده روی پوست او یک قدم جلوتر از وضعیت او باشید تا از خاراندن بثورات اگزمایی‌اش جلوگیری کنید. همچنین شاید لازم باشد که دست‌های نوزاد را با دستکش بپوشانید تا نتواند روی پوست خود را خراش دهد و علائم را بدتر کند.

اگر کودک شما از اگزما رنج می برد، با یک متخصص پوست یا متخصص اطفال مشورت کنید. در صورت نیاز به مشاوره برای درمان، می‌توانید به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، مراجعه کنید.

ادامه مطلب

سلامتی

4 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

فستینگ یا روزه داری متناوب چیست؟

فستینگ یا روزه‌داری متناوب در حال حاضر به یکی از محبوب‌ترین و معروف‌ترین رژیم های غذایی در دنیا تبدیل شده‌است. رژیمی که می‌توان گفت به نوعی یک الگوی غذاخوردن است و مزایای زیادی برای سلامتی دارد. البته رژیم فستینگ تفاوت‌های زیادی با آنچه به عنوان روزه‌داری می‌شناسیم دارد و آن این است که الگوهای مختلفی برای این رژیم وجود دارد و ساعات آن می‌تواند متغیر باشد.

کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، آماده ارائه خدمات تخصصی پزشکی به شما عزیزان است.

روزه داری متناوب چیست؟

فستینگ یا روزه داری متناوب (Intermittent Fasting) یکی از انواع رژیم های غذایی و نوعی الگوی غذاخوردن است که بین دوره‌های غذاخوردن و ناشتایی در تناوب است. این رژیم به شما نمی‌گوید چه غذایی بخورید بلکه به شما می‌گوید چه موقع غذا بخورید و این یکی از تفاوت‌های اساسی آن با دیگر انواع رژیم است.

در روزه داری متناوب، شما فقط در یک زمان خاص غذا می خورید. روزه داری برای چند ساعت مشخص در روز یا خوردنِ فقط یک وعده در چند روز از هفته، می تواند به بدن شما در سوزاندن بیشتر چربی کمک کند و شواهد علمی نشان می دهد مزایای سلامتی نیز اشاره می کند.

تحقیقات مختلف انجام شده در زمینه روزه داری متناوب نشان می دهد که بدن ما طوری طراحی شده است تا بتواند ساعت ها یا حتی روزها بدون غذا بماند. در دوران ماقبل تاریخ، قبل از اینکه انسان کشاورزی را بیاموزد، از طریق شکار برای زنده ماندن تغذیه می کردند و برای مدت طولانی بدون خوردن زندگی می کردند. آنها مجبور بودند زمان و انرژی زیادی برای شکار و جمع آوری آجیل و انواع توت ها بگذارند.

دریافت کالری اضافه روزانه و فعالیت کمتر می تواند به معنی افزایش خطر چاقی، افزایش ابتلا به دیابت نوع 2، بیماری های قلبی و سایر بیماری ها باشد. مطالعات علمی نشان می دهد که روزه داری متناوب ممکن است به معکوس کردن این روندها کمک کند.

روزه داری متناوب چگونه انجام می شود؟

چندین روش مختلف برای انجام روزه داری متناوب وجود دارد، اما همه آنها بر اساس انتخاب دوره های زمانی منظم برای خوردن و روزه گرفتن است. به عنوان مثال، ممکن است انتخاب کنید هر روز فقط در یک دوره هشت ساعته غذا بخورید و بقیه روز را روزه بگیرید. یا ممکن است دو روز در هفته فقط یک وعده غذا در روز بخورید. برنامه های مختلف روزه داری متناوب زیادی وجود دارد.

بدن پس از ساعت ها بدون غذا، ذخایر قند خود را تخلیه کرده و شروع به سوزاندن چربی می کند. این امر به تغییر متابولیک کمک می کند. روزه داری متناوب با الگوی تغذیه معمولی که در تمام ساعات بیداری غذا خورده می شود، متفاوت است. در روزه داری متناوب با طولانی کردن دوره ای که بدن کالری مصرف شده در آخرین وعده غذایی را می سوزاند و شروع به سوزاندن چربی می کند، موثر است.

انواع روزه داری متناوب

قبل از تصمیم برای روزه داری متناوب، لازم است با پزشک خود مشورت کنید. شما می توانید یک رویکرد را انتخاب کنید که خوردن روزانه را به یک دوره شش تا هشت ساعته در روز محدود کنید. به عنوان مثال، شما می توانید روزه 16/8 را امتحان کنید: به این صورت که به مدت 8 ساعت در روز غذابخورید و برای 16 ساعت روزه باشیبد. اکثر مردم به راحتی می توانند از این الگو پیروی کنند.

روش دیگر ، معروف به رویکرد 5: 2 ، شامل خوردن منظم پنج روز در هفته است. در دو روز دیگر ، شما خود را به یک وعده غذایی 500-600 کالری محدود می کنید. به طور مثال شما در هر روز از هفته به غیر از دوشنبه ها و پنج شنبه ها، که معمولاً روزهای یک وعده غذایی شما هستند، غذای معمولی بخورید.

دوره های طولانی تر بدون غذا، مانند دوره های روزه داری 24 ، 36 ، 48 و 72 ساعته ، توصیه نمی شوند و ممکن است خطرناک باشند. طولانی شدن مدت بدون خوردن غذا می تواند بدن را تشویق کند تا در واکنش به گرسنگی، چربی بیشتری ذخیره کند.

تحقیقات نشان می دهد که دو تا چهار هفته طول می کشد تا بدن به روزه داری متناوب عادت کند. ممکن است هنگام عادت کردن به عادت جدید احساس گرسنگی یا تحریک پذیری کنید. اما افرادی که دوره سازگاری را پشت سر می گذارند، معمولا به این روش پایبند می مانند، زیرا متوجه می شوند احساس بهتری دارند.

مواد غذایی مجاز در زمان روزه داری متناوب

در زمان هایی که غذا نمی خورید، آب و نوشیدنی های بدون کالری مانند قهوه سیاه و چای هستند و زمان هایی که مجاز به خوردن هستید خوردن غذاهای پرکالری کمکی به روند روزه داری متناوب نمی کند. اگر غذاهایی با کالری زیاد، غذاهای سرخ کرده، استفاده کنید، احتمالا وزن کم نمی کنید یا سالم تر نخواهید شد. بهتر است در طی روزه داری متناوب طیف وسیعی از غذاهای سالم را بخوریم و از آن لذت ببریم.

مزایای روزه داری متناوب

تحقیقات نشان می دهد که دوره های ناشتا متناوب بیشتر منجر به چربی سوزی می شود. هنگامی که با این سوئیچ متابولیک رخ می دهد، بر بدن و مغز تأثیر می گذارد. مطالعات انجام شده در این زمینه نشان می دهد که عمر طولانی تر، بدن متناسب تر و ذهن فعال تر از مزایای روزه داری متناوب است.

روزه داری متناوب می تواند بدن را در برابر بیماری های مزمن مانند دیابت نوع 2، بیماری های قلبی، اختلالات عصبی وابسته به سن، حتی بیماری های التهابی روده و بسیاری از سرطان ها محافظت کند.

برخی از مزایای روزه داری متناوب که تاکنون مشخص شده است، عبارتند از:

افزایش حافظه: مطالعات نشان می دهد که روزه داری متناوب باعث افزایش حافظه در انسان بالغ می شود.
سلامت قلب: روزه داری متناوب فشار خون و ضربان قلب را بهبود می بخشد.
بهبود عملکرد فیزیکی: روزه داری متناوب به بهبود عملکرد و افزایش استقامت بدن کمک می کند.
دیابت و چاقی: روزه داری متناوب به کاهش وزن کمک می کند و احتمال ابتلا به دیابت را کاهش می دهد.
بهبود بافت آسیب دیده: روزه داری متناوب باعث کاهش آسیب بافتی در جراحی و بهبود نتایج می شود.

آیا روزه داری متناوب بی خطر است؟

برخی از افراد روزه داری متناوب را برای کنترل وزن انتخاب می کنند و برخی دیگر از این روش برای درمان شرایط مزمن مانند سندرم روده تحریک پذیر، کلسترول بالا یا آرتریت استفاده می کنند. اما ممکن است روزه داری متناوب برای همه مناسب نباشد، بنابراین قبل از شروع روزه داری متناوب (یا هرگونه رژیم غذایی) بهتر است ابتدا با پزشک مشورت کنید.

روزه داری متناوب برای چه افرادی ممنوع است؟

کودکان و نوجوانان زیر 18 سال
زنان باردار یا شیرده
افراد مبتلا به دیابت یا مشکلات قند خون
کسانی که سابقه اختلالات خوردن دارند

افرادی که در این دسته ها نیستند و می توانند با مشورت با پزشک روزه داری متناوب را انجام دهند. روزه داری متناوب می تواند یک تغییر در شیوه زندگی باشد و همانطور که اشاره کردیم دارای مزایای زیادی است. اما به خاطر داشته باشید که روزه داری متناوب ممکن است تأثیرات متفاوتی بر افراد مختلف بگذارد. در صورت بروز اضطراب غیر معمول، سردرد، تهوع یا علائم دیگر پس از شروع روزه داری متناوب، حتما با پزشک خود مشورت کنید.

برای بهره مندی از خدمات تخصصی پزشکی به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت واقع در شرق تهران مراجعه نمایید.

ادامه مطلب

روانشناس،اعصاب و روان

2 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

اختلال نقص توجه (اختلال ADHD)

اختلال کم‌توجهی ـ بیش‌‌فعالی یا ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) اختلالی است که معمولاً در زمان کودکی تشخیص داده می‌شود، ولی در بسیاری از موارد تا بزرگسالی ادامه پیدا می کند. باتوجه ‌به اهمیت شناخت زودهنگام این بیماری در سنین کودکی، در این مطلب همراه ما باشید تا به بررسی اختلال ADHD بپردازیم. کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، با کادر مجرب و متخصص از مشاوره تا درمان در کنار شماست.

بیماری اختلال کم توجهی (بیش‌ فعالی) چیست؟

اختلال ADHDیک نقص تکاملی‌ عصبی است که معمولا در سنین کمتر از 7 سالگی بروز می‌کند و اغلب تا بزرگسالی نیز ادامه دارد. اینکه یک کودک انجام تکالیف خود را فراموش کند و یا رؤیاپردازی کند یا اینکه بدون فکر عمل کند اغلب طبیعی است؛ اما در کودک مبتلا به بیش فعالی و نقص توجه تکانشی‌بودنِ کودک بیش ‌از حد می‌شود.

کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی، معمولاً کودکانی هستند که نمی‌توانند آرام بنشینند و این‌گونه به نظر می‌رسد که نمی‌توانند گوش کنند یا بر روی موضوعی تمرکز داشته باشند. اغلب در مدارس ممکن است از این کودکان به‌دلیل بی‌نظمی انتقاد شوند.

با اینکه بیشتر موارد بیماری اختلال کم‌توجهی- بیش‌‌فعالی در کودکان دیده می‌شود، اما بزرگسالان نیز ممکن است به این اختلال مبتلا شوند.

علائم اختلال بیش فعالی ممکن است فرد به‌ فرد، متفاوت باشد و در بعضی افراد شدید و در بعضی دیگر خیلی شدید نباشد. اما معمولا بیماری کم توجهی- بیش ‌فعالی به همراه سه نوع از اختلالات رفتاری ظاهر می‌شود:

کم توجهی (Inattention)
بیش‌ فعالی (Hyperactivity)
عمل بدون تفکر (Impulsivity)

علائم و نشانه‌های ADH

همان ‌طور که گفته شد، بیماری کم توجهی- بیش ‌فعالی با سه اختلال ذکرشده ظاهر می‌شود، بنابراین، علائم این اختلال در سه گروه زیر دسته‌بندی می‌شوند:

کم‌توجهی (Inattention)

علائم کم‌توجهی در فرد مبتلا به بیماری کم توجهی می‌تواند به‌صورت موارد زیر بروز کند:

پرت‌شدن حواس به آسانی؛
ناتمام گذاشتن یک فعالیت و به‌سرعت به‌سوی یک فعالیت دیگر رفتن؛
به‌سرعت خسته‌شدن از انجام یک عمل و بی‌حوصله‌شدن؛
مشکل‌داشتن در تمرکز روی یک فعالیت یا تمام‌کردن آن و مشکل در اتمام تکالیف مدرسه؛
گم‌کردن وسایل شخصی خود و سایر اشیا؛
گوش‌نکردن یا بی‌توجهی به حرف‌های دیگران در هنگام صحبت‌کردن با آن‌ها؛
خیال‌پردازی در طول روز یا سرگردانی (Wandering) بدون داشتن انگیزه برای انجام فعالیتی خاص؛
مشکل‌داشتن در انجام دستورات و درخواست‌ها.

بیش‌‌فعالی (Hyperactivity)

افراد مبتلا ‌به ADHD علائم بیش‌فعالی نیز دارند. بیش‌فعال بودن شخص به‌صورت‌های مختلفی ممکن است ظاهر شود، مانند:

بی‌قراری، پیچ‌وتاب دادن بدن و مشکل نشستن در یک جا؛
صحبت‌کردن زیاد و بدون وقفه؛
لمس‌کردن و بازی‌کردن با هر وسیله‌ای که در دسترس است؛
انجام‌دادن وظایف و فعالیت‌ها به همراه ایجاد سروصدای فراوان.

عمل بدون تفکر (Impulsivity)

به‌علت بی‌توجهی و بیش‌‌فعال بودن، معمولا افرادِ مبتلا، در موارد زیادی بدون تفکر دست به عمل می‌زنند. برای مثال:

انجام‌دادن اعمال بدون توجه به نتایج و عواقب آنها و به زبان آوردن صحبت‌های نسنجیده؛
صبر‌نداشتن در همۀ فعالیت‌ها؛
رعایت‌ نکردن نوبت؛
علاقه‌نداشتن به تقسیم وسایل یا شریک‌شدن با دیگران؛
پریدن وسط صحبت دیگران.

علائم و نشانه‌های گفته‌شده می‌تواند در هر دو گروه کودکان و بزرگسالان ظاهر شود؛ ولی برخی از آن‌ها فقط در کودکان دیده می‌شوند. از سوی دیگر باید توجه داشت که، علائم ذکرشده در کودکان مبتلا ‌به ADHD معمولا با هم بروز پیدا می‌کنند و بروز تعداد کمی از این علائم نشانۀ وجود ADHD نیست.

علل ایجاد ADHD

علت ایجاد این اختلال به‌درستی شناخته ‌نشده است ولی پژوهشگران تأثیر عوامل ژنتیکی و محیطی را در بروز این بیماری مؤثر می‌دانند. تحقیقات نشان داده‌اند که، بیماری کم‌توجهی در بعضی خانواده‌ها شایع‌تر است و ممکن است این بیماری به‌صورت ژنتیکی به ارث برسد.

در مورد عوامل محیطی، کشیدن سیگار و نوشیدن الکل در دوران حاملگیِ مادر می‌تواند باعث بروز ADHD در کودکانِ این مادران شود. تماس بیش از حد مجاز یا مسمومیت با مادۀ سرب در زمان کودکی نیز می‌تواند به بروز ADHD در کودکان منجر می‌شود.

تشخیص بیماری ADHD

تشخیص ADHD ساده نیست، زیرا اختلالات دیگری مانند اضطراب، افسردگی، اختلالات خواب و برخی از انواع ناتوانی در یادگیری هم می‌توانند علائم مشابهی را نشان دهند.

مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها (CDC) یک چک لیست اولیه را برای والدین و معلمان فراهم کرده تا اگر در مورد کودکی به وجود ADHD شک کنند، چک لیست را پرکرده و آن را به مسئول بهداشتی مدرسه بدهند.

لزوما هر کودکی که جنب‌وجوش فراوانی دارد یا مقداری بی‌توجه است به ADHD مبتلا نیست. باید توجه داشته باشید که تشخیص نهایی ADHD به عهدۀ پزشک روانشناس است.

درمان بیماری اختلال کم توجهی

باتوجه‌ به اینکه این بیماری اغلب در سنین کودکی ظاهر می‌شود، بررسی صحیح و درمان بیماری اختلال کم توجهی می‌تواند باعث جلوگیری از صدمات جبران‌ناپذیر به کودک شود.

در سال‌های ابتدایی زندگی، بدن و روان کودک رشد همه‌جانبه‌ای دارد. اختلال نقص توجه- بیش‌‌فعالی می‌تواند تأثیرات زیادی بر زندگی فرد داشته باشد؛ علاوه بر وجود مشکل در دامنۀ ارتباطات اجتماعی فرد، باعث جلوگیری از پیشرفت استعدادهای او می‌شود.

متخصص روان‌پزشک اطفال یا روان‌درمانگر اطفال می‌توانند به درمان کودکان مبتلا‌به ADHD کمک زیادی کند؛ زیرا هر کودک نیاز به طرح درمانی مخصوص به خود دارد.

هرچه درمان زودتر شروع شود نتایج بهتری خواهد داشت. درمان بیماری اختلال کم توجهی بیش‌فعالی با استفاده از داروها و سایر طرح‌های درمانی نظیر آموزش مهارت‌های یادگیری، تمرکز و مهارت‌های اجتماعی نیز توسط درمانگر به اجرا گذاشته می‌شود.

در مورد بزرگسالان هم یک روش درمانی متشکل از دارودرمانی، رفتاردرمانی، رژیم تغذیه‌ای و ورزش می‌تواند به افراد مبتلا کمک کند.

سخن پایانی

زندگی با یک فرد مبتلا‌به اختلال ADHD ممکن است بسیار خسته‌کننده باشد. باید توجه داشت که فرد مبتلا‌ به این اختلال، اغلب کنترلی بر رفتار منفی خود ندارد.

آموزش والدین، معلم و اعضای خانواده فرد مبتلا‌ به این اختلال نقش مهم و پررنگی در بهبود و کنترل بیماری فرد دارد. کودک مبتلا ‌به ADHD درصورت پیگیری صحیح و منظم برنامه‌های درمانی می‌تواند کودکی، نوجوانی و بزرگسالی تقریبا نرمالی داشته باشد و به رشد و توسعه ویژگی‌های فردی و زندگی خود بپردازد.

بیش فعالی اختلالی است که نیاز به مداخلۀ پزشکی دارد و درمان بیش فعالی با دارو و روش‌های شناختی‌رفتاری انجام می‌شود. اینکه باید برای درمان بیش فعالی چه کنیم، به تشخیص صحیح متخصص روان‌پزشک یا روانشناس وابسته است.

به‌دلیل شیوع بالای این اختلال و اینکه تشخیص به‌ موقع و درمان صحیح آن می‌تواند باعث جلوگیری از صدمات جبران‌ناپذیری شود، برای تشخیص و کسب آگاهی از اختلال ADHD به پزشک مراجعه کنید.

برای استفاده از خدمات پزشکی و کسب اطلاعات بیشتر به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، مراجعه کنید.

ادامه مطلب

بهترین پزشکان برای معالجه فوق العاده بیماران

افسردگی چیست؟

علائم افسردگی:

چه عواملی باعث بروز افسردگی میشوند

راه های مقابله با افسردگی

راه های تشخیص افسردگی

چگونه می‌توان به کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی کمک کرد؟

افسردگی چه تاثیری بر روی روابط اجتماعی دارد

ایا افسردگی قابل پیشگیری است

چگونه می‌توان به یک فرد مبتلا به افسردگی کمک کرد

سخن اخر

عفونت قارچی واژن

علائم عفونت قارچی واژن

عفونت قارچی پیچیده

علل عفونت قارچی واژن

عوامل افزایش‌دهنده در عفونت قارچی واژن

پیشگیری از عفونت قارچی واژن

تشخیص عفونت قارچی واژن

درمان عفونت قارچی واژن

درمان عفونت قارچی واژن خفیف تا متوسط و دوره‌های کم‌تعداد

درمان عفونت قارچی شدید و مکرر

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

انواع دیابت

۱- پیش دیابت چیست؟

روش های درمان پیش دیابت:

۲- دیابت نوع ۱

روش های درمان:

۳- دیابت نوع ۲

قند خون بالا در دوران بارداری

۱۲ عارضه خطرناک که دیابتی ها را تهدید می نماید

۱- کمای دیابتی

۲- زخم پای دیابتی

۳- مشکلات کلیوی

۴- بیماری های دهان و لثه ها (پریودنتال)

۵- مشاهده کتون زیاد در خون

۶- دردهای نوروپاتی در دیابتی ها

۷- هیپوگلیسمی حاد

۸- بیماری های قلبی و عروقی

۹- آسیب به بینایی

۱۰- آسیب به شنوایی

۱۱- آسیب به پوست

۱۲- افسردگی و زوال عقل

تست ها و آزمایش های معتبر تشخیص دیابت

آیا درمان قطعی برای دیابت وجود دارد؟

روش های پیشگیری از دیابت

با کاهش وزن دیابت را کنترل کنید

‏افیوژن مفصلی (آب آوردن مفصل) چیست؟

‏انواع افیوژن مفصلی

‏افیوژن مفصلی مچ پا چیست؟

‏افیوژن مفصلی لگن چیست؟

‏افیوژن مفصلی شانه

‏افیوژن مفصلی هیپ

‏افیوژن مفصلی زانو

‏‏علائم افیوژن مفصلی (نشانه های آب آوردن مفاصل)

‏تشخیص افیوژن مفصلی

‏درمان افیوژن مفصلی

‏

‏درمان افیوژن مفصلی زانو

طول ‏درمان افیوژن مفصلی

‏‏پیشگیری از آب آوردن مفصل

‏نتیجه گیری

ناتوانی های ذهنی

علت سندروم داون چیست؟

انواع سندروم داون

تریزومی 21

سندرم موزاییک داون

انتقال سندرم داون

چه کسانی در معرض سندروم داون هستند؟

عوامل خطر

بالا رفتن سن مادر

انتقال ژنتیکی سندرم داون

داشتن یک فرزند مبتلا به سندرم داون

عوارض

طول عمر بیماران سندرم داون

پیشگیری از سندرم دوان

انواع اصلی داروی روانگردان ، موارد استفاده و عوارض جانبی آنها

تداخلات دارویی روان گردان ها

اثرات و خطرات روان گردان ها

کاربرد روان گردان ها

چند توصیه راجب روان گردان ها