18 می 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

بیماری کبد چرب

بیماری کبد چرب همان طور که از اسم آن پیداست، زمانی که چربی بیش از حد طبیعی در کبد تجمع کند، به وجود می آید. کبد در بدن یک فرد سالم به از بین بردن سموم کمک می‌کند و آنزیم گوارشی صفرا را تولید می‌کند. اگر کبدی دارای ۵ الی ۱۰ درصد چربی باشد، کبد چرب نامیده می‌شود. کبد چرب موقعیتی مخرب در بدن فرد ایجاد می‌کند و در اغلب مواقع، هیچ علامت هشدار دهنده‌ای ندارد.

کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، با ارائه خدمات تخصصی پزشکی دوستدار و همراه سلامتی شماست.

نارسایی کبد

کبد چرب به این دلیل ایجاد می شود که بدن چربی اضافی تولید می کند یا نمی تواند چربی تولید شده را متابولیزه کند. این چربی اضافی در کبد ذخیره شده و منجر به بیماری های مختلف در کبد می شود. این بیماری ها شامل التهاب کبد (هپاتیت)، تشکیل اسکار در کبد، فیبروز کبد و همچنین مشکلات جدی سلامتی است که می ‌تواند به سیروز و حتی نارسایی کبد در مراحل بعدی برسد.

 

تجمع چربی در کبد

تجمع چربی می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. به همین دلیل، هیچ پاسخ واحدی برای این سوال که علت کبد چرب چیست وجود ندارد. کبد چرب مرتبط با الکل را می توان در افرادی که از الکل استفاده می کنند مشاهده کرد، اما در افرادی که الکل مصرف نمی کنند کبد چرب ممکن است به دلایلی مانند چاقی، قند خون بالا در خون، مقاومت به انسولین، تری گلیسیرید بالا، چربی و کلسترول ایجاد شود.

بارداری، هپاتیت C، عفونت ها، عوارض جانبی داروها، قرار گرفتن در معرض مواد سمی و استعداد ژنتیکی نیز در مواردی می تواند از عوامل ایجاد کبد چرب باشد. کبد چرب اساسا به دو گروه تقسیم می شود؛

  • کبد چرب الکلی (AFLD)
  • کبد چرب غیر الکلی (NAFLD)

 

اثر مخرب الکل

مصرف الکل اثرات منفی بسیاری دارد که مهم ترین آن، بیماری کبد چرب الکلی است. بیش از 90 درصد از کسانی که الکل مصرف می کنند دچار کبد چرب می شوند. 10 تا 35 درصد از این افراد ممکن است به هپاتیت مرتبط با الکل نیز مبتلا گردند. بنابراین مصرف الکل یکی از اصلی ترین عوامل در بروز کبد چرب و سایر بیماری های کبدی است. نوشیدن الکل که می تواند بین 40 تا 80 گرم در روز باشد، یک عامل خطر مرزی برای ایجاد آسیب شدید کبدی در نظر گرفته می شود.

کبد چرب غیر الکلی

کبد چرب در افرادی که الکل مصرف نمی کنند نیز دیده می شود. استئاتوهپاتیت غیر الکلی (NASH) یک نوع تهاجمی کبد چرب است و می تواند باعث نارسایی کبد گردد. همچنین ممکن است با چاقی، فشار خون بالا، دیابت نوع 2 و سندرم متابولیک همراه باشد.

کبد چرب در 4 مرحله ایجاد می شود اما در مرحله اول هیچ علامتی رخ نمی دهد. در برخی موارد التهاب، ممکن است در مرحله دوم رخ دهد. کبد و سایر بافت ها در مرحله سوم و آخر که فیبروز نیز نامیده می شود، آسیب می بینند.

 

معایب بیماری کبد چرب

کبد چرب یک بیماری مزمن است و زمانی که چربی بیش از حد در کبد تجمع می‌یابد، رخ می‌دهد. این بیماری ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد و در برخی افراد ممکن است علائمی مانند خستگی، درد شکم، تورم شکم و کاهش اشتها را نشان دهد. برخی معایب کبد چرب عبارتند از:

  • افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2، بیماری قلبی و سکته مغزی
  • خطر ابتلا به التهاب کبد (هپاتیت)
  • افزایش خطر ابتلا به سرطان کبد
  • کاهش عملکرد کبد و در صورت تشدید، خطر تبدیل شدن به سیروز کبد
  • افزایش خطر بروز بیماری‌های روانی مانند افسردگی و اضطراب
  • تأثیر بر عملکرد کیفیت زندگی و عدم توانایی انجام فعالیت‌های روزمره
  • تأثیر بر عملکرد جنسی
  • اختلالات گوارشی مانند سوء جذب مواد مغذی، نفخ، دل درد و دیسپپسی.

لازم به ذکر است که افرادی که دچار کبد چرب می شوند و زودتر به درمان می پردازند، می‌توانند خطرات این بیماری را کاهش دهند و زندگی سالم‌تری را تجربه کنند.

 

علائم کبد چرب

کبد چرب معمولا بدون علامت است، به خصوص در مراحل اولیه ممکن است هیچ علامتی دیده نشود و تنها با تشخیص پزشک با توجه به موارد موجود در شرح حال، تشخیص داده شود. همانطور که بیماری پیشرفت می کند، می تواند باعث ایجاد فشار و درد خفیفی در قسمت فوقانی راست شود، که نیازی به استفاده از مسکن ندارد، اما بیمار وجود آن را دائما احساس می کند.

کبد چرب با علائمی که روی پوست دارد می تواند باعث خارش، قرمزی و پوسته پوسته شدن پوست شود. جدای از این، علائم زیر ممکن است بسته به درجه بیماری رخ دهد؛

  • بی اشتهایی
  • کاهش وزن
  • ضعف و خستگی
  • تهوع و استفراغ
  • زردی
  • معده درد
  • تورم در شکم

 

درمان کبد چرب

درمان کبد چرب، شامل موارد زیر می شود:

  1. کاهش وزن برای درمان کبد چرب
  2. کاهش چربی و کربوهیدرات غذا
  3. استفاده از امگا ۳ موجود در ماهی‌های چرب مانند سالمون و ساردین
  4. استفاده از امگا ۳ موجود در منابع گیاهی شامل بذرکتان، شاهدانه، گردو، روغن زیتون، آجیل‌ها
  5. مصرف روزانه یک گرم مکمل روغن ماهی
  6. محدود کردن چربی‌ها و خودداری از مصرف چربی‌های اشباع شده
  7. مصرف پروتئین ‌های دریایی و مرغ و گوشت فاقد چربی و پروتئین های گیاهی
  8. رژیم غنی و سرشار از میوه و سبزیجات
  9. استفاده از غلات کامل و برنج قهوه‌ای
  10. خودداری از مصرف شیرینی‌جات آماده و نوشیدنی‌های قندی
  11. استفاده از روغن‌های مایع کانولا و زیتون برای پخت و پز
  12. ورزش منظم
  13. کنترل استرس و فشار‌های عصبی
  14. قطع مصرف الکل، سیگار و انواع مخدر‌ها
  15. استفاده از داروی گیاهی برای چربی کبد

 

اهمیت نقش کبد در بدن

کبد به پاکسازی اجزای مضر مانند داروها و الکل در خون کمک می کند. کبد به تمیز کردن آنزیم ها و پروتئین ها و همچنین ذخیره عناصر منعقد کننده خون و در نتیجه پاکسازی خون و پاکسازی ریه کمک می کند. مصرف بیش از حد برخی مواد می تواند باعث آسیب کبدی شود. بنابراین باید از مصرف الکل، سرخ کردنی ها، چربی ها و مصرف زیاد نمک و شکر پرهیز کرد. کبد اندام بسیار مهمی در بدن انسان است. کبد عضوی است که در پاکسازی خون و پاکسازی ریه نقش بسیار مهمی دارد. علاوه بر این، کبد اجزای غذایی مفید برای بدن انسان را تنظیم می کند تا بدن بتواند از آن استفاده کند. پاکسازی کبد چرب در این زمینه بسیار مفید است. برای پاکسازی و بازسازی کبد، مصرف غذاهای مناسب، تغذیه سالم و مصرف زیاد غذاها ضروری است.

چند ماده موثر در درمان کبد چرب

قهوه

مصرف حداکثر سه فنجان قهوه در طول روز از کبد محافظت و آن را پاکسازی می کند.

چای سبز

دمنوش های گیاهی می توانند برای پاکسازی کبد چرب بسیار موثر باشند. کبد چرب یک بیماری است که با داروهای گیاهی قابل درمان است. با مصرف 3 بار چای سبز در روز می توانید به عملکرد بهتر کبد، پاکسازی خون و پاکسازی ریه کمک می کند.

چای بابونه

چای بابونه برای کسانی که مشکلات کبد چرب دارند بسیار مفید است. زیرا چای بابونه با آنزیم ها و ارزش غذایی خود باعث ترمیم کبد شده و از هر گونه آسیب به کبد جلوگیری می کند.

دلایل اصلی ابتلا به کبد چرب

در این قسمت به بررسی چند دلیل که جزو دلایل اصلی ابتلا به کبد چرب هستند، می پردازیم..

اضافه وزن:

چربی اضافه در بدن به خصوص دور شکم و پهلوها سبب ایجاد کبد چرب می شود. به طور کلی درصد بالایی از افراد چاق ( 30 تا 90 درصد ) به کبد چرب غیرالکلی مبتلا هستند که هرروزه بر تعداد آنها افزوده می شود. در عین حال عدم تحرک که باعث تجمع بیش از حد چربی در بدن می شود و سوخت و ساز را کم می کند، از دیگر دلایل ابتلا به کبد چرب است.

 

رژیم غذایی ناسالم:

سوءتغذیه و در عین حال استفاده بیش از حد از غذاهای چرب و موادغذایی با قند بالا، از دیگر دلایل اصلی ابتلا به این بیماری به حساب می آیند.

مقاومت به انسولین:

زمانی که سلول‌های ماهیچه‌ای، چربی و کبد به انسولین پاسخ مناسبی ندهند و گلوکز خون را ذخیره و جذب نکنند، مقاومت به انسولین به وجود می آید. اکثر افراد مبتلا به کبد چرب، مقاومت به انسولین نیز دارند.

 

دیابت نوع 2:

درواقع نمی توان گفت که دیابت باعث کبد چرب در افراد می شود اما از آنجایی که دیابت همراه با مقاومت به انسولین و چاقی است، احتمال ابتلا به کبد چرب در این افراد را بالا می برد. طبق مطالعات بدست آمده، 50 تا 70 درصد افراد دارای دیابت نوع 2، مبتلا به کبد چرب هستند.

 

عوارض بیماری کبد چرب

همانطور که گفته شد، بیماری کبد چرب پیش زمینه ای برای ایجاد بیماری های خطرساز و مرگ آفرین دیگری است. از جمله این موارد می توان به سندروم متابولیک اشاره کرد که مجموعه ای از چندین اختلال مختلف است که درنهایت منجر به تاثیرات منفی روی اعضای حیاتی بدن مثل قلب، عروق و سیستم عصبی می شود.

اختلالات سندروم متابولیک شامل چربی بالای دور کمر ، قند خون بالا، فشارخون بالا و سطوح غیرطبیعی کلسترول یا تری گلیسیرید می باشد که هرچه تعداد این اختلالات در کنار یکدیگر بیشتر شود، احتمال سکته قلبی و عروقی هم زیادتر می شود. فراموش نکنید که این بیماری به مرگ خاموش معروف است چرا که حجم بالایی از افراد مبتلا به کبد چرب، بر اثر سکته قلبی و عروقی در سنین پایین از دنیا می روند.

بیماری های مرتبط  با کبد چرب

سه عامل اصلی بیماری کبد چرب یعنی چاقی، دیابت و افزایش سن، منجر می شوند که این بیماری پیشرفت کند و به سمت سیروز کبدی پیش برود. علائم این بیماری یعنی خونريزي گوارشي، اغماي كبدي، تورم شكم ناشي از احتباس مايع و بدخيمي سلول كبدي، در مواقع حادتری منجر به سرطان کبدی می شوند که امکان درمان را بسیار پایین می آورند. همچنین مقاومت به انسولین نیز یکی از عوارض خطرناک و جدی بیماری کبد چرب است که منجر به خطرات زیادی می شود.

 

سخن پایانی

نکته بسیار مهم درمورد کبد چرب این است که درمان این بیماری را جدی بگیرید و در مراحل اولیه برای پاکسازی و درمان کبد چرب، اقدام کنید.

با مراجعه به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، از خدمات تخصصی پزشکی در زمینه درمان کبد چرب بهره مند شوید.

7 می 2024 توسط نوید سلامت 1 دیدگاه

انواع سوختگی و درمان آن

ممکن است همه ما حتی برای یک‌بار هم که شده خودمان را سوزانده‌ باشیم؛ به‌خصوص در سنین کودکی. سوختگی علاوه بر درد و سوزش، باعث آسیب شدید به پوست هم می‌شود. اگر اطلاعات کافی در مورد آن نداشته باشیم، ممکن است با عواقب جدی روبه‌رو شویم. در این مطلب اطلاعات کاملی در مورد انواع سوختگی، پیشگیری و درمان سوختگی ارائه می دهیم، با ما همراه باشید.

برای استفاده از خدمات مشاوره و تخصصی پزشکی به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران مراجعه نمایید.

سوختگی چیست؟

به جراحت پوست یا غشاهای مخاطی بدن در اثر گرما یا سرمای بیش‌ازحد سوختگی گفته می‌شود. سوختگی شدید ممکن است تنها به جراحت سطح پوست خلاصه نشود و به ساختمان کلی پوست،‌ اعصاب و ماهیچه‌ها، استخوان‌ها و … آسیب وارد کند. سوختگی از نظر علت بروز و همچنین شدت آن، انواع مختلفی دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

انواع سوختگی

درجات سوختگی از نظر شدت آن، سه نوع اصلی دارد:

  1. سوختگی درجه اول: قرمزی پوست بدون ایجاد تاول
  2. سوختگی درجه دوم :ایجاد تاول و کمی ضخیم‌شدن پوست
  3. سوختگی درجه سوم: ضخیم‌شدن گسترده پوست با ظاهر سفید و چرمی

همچنین علاوه بر سه نوع اصلی، یک نوع دیگر سوختگی هم با عنوان سوختگی درجه ۴ وجود دارد که خیلی شدید بوده و علاوه بر علائم درجه سوم، درگیری تاندون‌ها و استخوان‌ها را هم به‌همراه دارد.

 

علل سوختگی:

  • حرارتی
  • تابشی
  • شیمیایی
  • الکتریکی

درجه سوختگی به علت آن ربطی ندارد. به عنوان مثال، سوختگی با آب جوش  ممکن است هر سه نوع سوختگی را به وجود آورد.

 

سوختگی درجه یک

سوختگی درجه اول، به این دلیل که تنها روی لایه‌های پوستی تأثیر می‌گذارد سوختگی سطحی هم نامیده می‌شود. درمان سوختگی درجه اول معمولا ۷ تا ۱۰ روز زمان می‌برد و جای زخم هم باقی نمی‌ماند.

علائم سوختگی درجه اول عبارت‌اند از:

  • درد
  • قرمزی
  • التهاب جزئی یا تورم
  • خشکی و پوسته پوسته‌شدن در مرحله بهبودی سوختگی

اگر ناحیه وسیعی از پوست سوخته باشد یا ناحیه سوختگی روی صورت، زانو، مچ پا، شانه، ستون فقرات و … باشد، باید به دکتر سوختگی مراجعه کنید. البته ممکن است سوختگی‌های درجه اول در خانه قابل درمان باشند. درمان سوختگی درجه اول عبارت است از:

  • فرو بردن محل سوختگی در آب سرد به مدت ۵ دقیقه
  • مصرف استامینوفن یا ایبوپروفن
  • استفاده از لیدوکائین
  • استفاده از پماد آنتی بیوتیک و پانسمان روی ناحیه آسیب‌دیده

 

سوختگی درجه دو

سوختگی های درجه ۲ جدی‌تر از سوختگی های درجه یک هستند و آسیب بیشتری به بدن می‌رسانند. در این نوع سوختگی، پوست به‌شدت قرمز و متورم می‌شود و شاهد تاول‌های پوستی هم خواهید بود. از آنجایی که زخم‌های سوختگی حساس هستند، باید زخم را تمیز نگه‌داشت و آن را به‌درستی پانسمان کرد تا عفونت ایجاد نشود. در اکثر موارد سوختگی‌های درجه دو طی دو هفته بهبود می‌یابند؛ اما در برخی موارد ممکن است سه هفته هم زمان ببرد. غالبا جای زخم این نوع سوختگی باقی نمی‌ماند؛ اما ممکن است رنگ پوست تغییر کند.

 

درمان سوختگی خفیف درجه دو:

  • فرو بردن محل سوختگی در آب سرد به مدت ۱۵ دقیقه
  • مصرف استامینوفن یا ایبوپروفن
  • استفاده از کرم آنتی بیوتیک برای تاول‌ها

اگر سوختگی ناحیه وسیعی از پوست مانند کشاله ران،‌ صورت، دست‌ها و … را دربربگیرد، باید خیلی سریع به پزشک متخصص و دکتر پوست مراجعه کنید.

 

سوختگی درجه سه

سوختگی های درجه ۳ بسیار شدید هستند. این نوع سوختگی آسیب زیادی به پوست وارد می‌کند. برخی تصور می‌کنند این نوع سوختگی، درد زیادی دارد؛ اما در این درجه از سوختگی ممکن است حتی اعصاب فرد از بین برود و هیچ دردی احساس نکند. به همین دلیل در این نوع سوختگی‌ها باید خیلی سریع به پزشک مراجعه شود تا درمان سوختگی تحت نظر پزشک متخصص انجام بگیرد.

علائم سوختگی درجه سه می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • مومی و سفیدشدن پوست
  • زغالی‌شدن رنگ پوست
  • قهوه‌ای تیره‌شدن رنگ پوست
  • چرمی و برجسته‌شدن بافت پوست
  • ایجاد تاول

 

 علت سوختگی

حال که با درجه‌های مختلف سوختگی آشنا شدید،‌ نوبت به انواع علت‌های سوختگی می‌رسد:

  1. سوختگی حرارتی: این سوختگی ناشی از منابع حرارتی خارجی مانند فلزات داغ، مایعات داغ، شعله آتش و بخار آب است.
  2. سوختگی تابشی: این نوع سوختگی ناشی از آفتاب‌سوختگی و پرتوهایی مانند اشعه ایکس است.
  3. سوختگی شیمیایی: سوختگی‌های شیمیایی ناشی از سوختگی با اسیدهای قوی، مواد قلیایی، مواد شوینده یا حلال‌ها هستند.
  4. سوختگی الکتریکی: این نوع سوختگی ناشی از جریان الکتریکی، جریان متناوب (AC) و جریان مستقیم (DC) است.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

در شرایط زیر به دکتر سوختگی مراجعه کنید:

  • سوختگی صورت
  • استنشاق دود یا بخار داغ
  • سوختگی اندام‌های تناسلی
  • سوختگی‌های بزرگ یا عمیق
  • سوختگی دست همراه با تاول
  • سوختگی پوست همراه با تاول
  • درمواردی که فرد حادثه‌دیده دچار شوک شود
  • سوختگی‌ ناشی از مواد شیمیایی و الکتریکی
  • سوختگی اطفال زیر ۵ سال، زنان باردار و افراد مسن
  • سابقه بیماری مهمی مانند بیماری قلبی، ریوی، کبدی یادیابت در فرد حادثه‌دیده

علائم دیگری هم هستند که ممکن است دیرتر به وجود آیند؛ اما با به وجود آمدن آن‌ها باید به پزشک مراجعه شود. این علائم عبارتند از:

  • سرفه
  • گلودرد
  • تنفس دشوار

کمک‌های اولیه برای درمان سوختگی

برای همه انواع سوختگی‌های باید کمک‌های اولیه را بدانید و تا زمان رسیدن به بیمارستان، آن‌ها را انجام دهید. این کمک‌های اولیه عبارت‌اند از:

۱. کمک‌های اولیه برای سوختگی با شعله

ابتدا فرد حادثه‌دیده را از محوطه آتش خارج کنید. همچنین اگر شعله آتش کم باشد، می‌توانید آن را با پتو یا آب خاموش کنید. لباس و جواهرات نزدیک محل سوختگی را جدا کنید. اگر فرد حادثه‌دیده، کودک است و پوشک دارد، آن را باز کنید. فراموش نکنید که اگر لباس یا پوشک به بدن فرد چسبیده، نباید سعی در جدا کردن آن داشته باشید.

به‌مدت ۲۰ دقیقه روی محل سوختگی، آب خنک بریزید. محل سوختگی را با یک لایه سلفون یا گاز پانسمان بپوشانید. برای تسکین درد می‌توانید از ایبوپروفن استفاده کنید. اگر صورت یا چشم‌ها سوخته است، خیلی سریع به پرشک مراجعه کنید.

۲. کمک‌های اولیه برای سوختگی با برق

برای درمان سوختگی با برق، کمک‌های اولیه زیر را انجام داده و خیلی سریع فرد را به بیمارستان برسانید:

  • در صورت سوختن فرد با برق خانگی با ولتاژ ۲۲۰ تا ۲۴۰ ولت، منبع تغذیه را خاموش کنید. همچنین می‌توانید با استفاده از یک تکه‌ چوب بلند یا صندلی چوبی، منبع برق را از فرد جدا کرده و او را سریعا به بیمارستان برسانید.
  • در صورت سوختن فرد با برق با ولتاژ بسیار بالا (برق صنعتی سه‌فاز یا حدود ۱۰۰۰ ولت و بیشتر)، به هیچ عنوان سعی نکنید فرد را از منبع برق جدا کنید. سریعا با اورژانس تماس بگیرید تا خودشان را برسانند و به شما بگویند تا رسیدن آن‌ها چه‌کاری باید انجام دهید.

۳. کمک‌های اولیه برای سوختگی با مواد شیمیایی

سوختگی با مواد شیمیایی یکی از خطرناک‌ترین انواع سوختگی است که آسیب‌های جدی در پی خواهد داشت. در این سوختگی‌ها باید خیلی سریع به اورژانس خبر بدهید و تا زمان رسیدن اورژانس می‌توانید کمک‌های اولیه زیر را انجام دهید:

  • لباس‌های محافظ بپوشید و سپس به کمک فرد حادثه‌دیده بروید.
  • لباس آلوده فرد حادثه‌دیده را از تن فرد جدا کنید.
  • در صورت خشک‌بودن ماده شیمیایی، آن را از روی پوست پاک کنید.
  • برای شستن مواد شیمیایی از روی پوست،‌ آن را در ظرف آب فرو نبرید؛ بلکه آب را روی ناحیه مورد نظر بریزید.

۴کمک‌های اولیه لازم برای آفتاب‌سوختگی

معمولا کودکان در فصل تابستان، دچار آفتاب‌سوختگی می‌شوند. برای درمان سوختگی ناشی از آفتاب‌ سوختگی می‌توان موارد زیر را در نظر داشت:

  • به سایه بروید.
  • آب فراوان بنوشید.
  • با آب خنک دوش بگیرید.
  • لوسیون مخصوص آفتاب‌سوختگی به همراه داشته باشید.
  • حواستان به علائم گرمازدگی باشد؛سرگیجه، نبض سریع یا استفراغ.

سوختگی را چگونه درمان کنیم؟

درمان سوختگی با توجه به شدت و علت آن، انواع متفاوتی دارد که عبارت‌اند از:

۱ .درمان سوختگی‌های جزئی

در سوختگی‌های جزئی تنها کافی است محل سوختگی را خنک کنید. سپس باید محل سوختگی را تمیز کنید. اگر محل سوختگی، تاول زده است، آن‌ها را نترکانید. این تاول‌ها معمولا چند روز بعد، از بین می‌روند.

۲. درمان سوختگی‌های جدی

در سوختگی‌های جدی باید به دکتر جراحی پلاستیک، ترمیمی و سوختگی مراجعه شود. پزشک اقدامات زیر را انجام خواهد داد:

  • بررسی اندازه و عمق سوختگی
  • بررسی مرتب پانسمان برای جلوگیری از عفونت
  • استفاده از استامینوفن یا ایبوپروفن برای تسکین درد
  • تمیز کردن محل سوختگی برای جلوگیری از تاول‌زدن
  • پانسمان ناحیه سوخته با استفاده از یک پد گاز استریل و باند
  • تزریق واکسن کزاز به تشخیص پزشک و بسته به نحوه سوختگی
  • ارجاع فرد حادثه‌دیده به بخش سوانح و سوختگی تخصصی در بیمارستان بنابر تشخیص پزشک

۳درمان سوختگی‌های همراه با تاول

برای درمان سوختگی‌های همراه با تاول، نباید خودتان تاول‌ها را بترکانید. با مراجعه به پزشک، او تشخیص می‌دهد که لازم است تاول‌ها تخلیه شوند یا خیر.

 

روش‌های پیشگیری از سوختگی

بهترین روش درمان سوختگی، جلوگیری از بروز آن است. کودکان دلبند ما بیشتر در معرض آسیب‌های ناشی از سوختگی قرار دارند و بهتر است با رعایت برخی نکات، آن‌ها را در امان نگه‌داریم. برخی نکات که می‌توانند به پیشگیری از سوختگی کمک کنند، عبارت‌اند از:

  • دور نگه‌داشتن کودکان از آشپزخانه به هنگام آشپزی‌کردن
  • قرار دادن دستگیره قابلمه رو به پشت گاز
  • قرار دادن یک کپسول آتش‌نشانی در داخل یا در نزدیکی آشپزخانه
  • آزمایش‌کردن سنسورهای حساس به دود
  • تعویض سنسورهای تشخیص دود هر ۱۰ سال یکبار
  • نگه‌داشتن دمای آبگرمکن زیر ۱۲۰ درجه فارنهایت
  • اندازه‌گیری دمای آب حمام قبل از استفاده
  • دور نگه‌داشتن کبریت‌ها و فندک‌ها از دسترس کودکان
  • پوشاندن پریزهای برق
  • دور انداختن کابل‌های برق با سیم لخت
  • دور نگه‌داشتن مواد شیمیایی از دسترس کودکان
  • چک‌کردن پرزگیرهای سشوار به طور منظم

 

کلام آخر

سوختگی می‌تواند عواقب جدی برای سلامت پوست به وجود بیاورد. به همین دلیل باید اطلاعات کافی در مورد انواع سوختگی و روش‌های درمان سوختگی داشته باشید؛ به خصوص برای کودکان زیر ۵ سال. برای ترمیم سوختگی و بازگشت زیبایی پوست، می توانید به دکتر زیبایی یا جراح ترمیمی مراجعه کنید.

 

کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، با کادر متخصص و مجرب در خدمت سلامتی شماست.

 

2 می 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

کلیدهای مواجهه با افسردگی و ساخت زندگی معنا‌دار

افسردگی یک اختلال روانی است که با احساسات ناراحتی، افسردگی، از دست دادن انگیزه و انرژی، اضطراب، بی‌اعتمادی به خود و افکار منفی همراه است. این بیماری می‌تواند توانایی فعالیت‌های روزمره و رابطه با دیگران را تحت تاثیر قرار دهد و در صورت نادیده گرفته شدن، به مشکلات بیشتری منجر شود در ادامه این مطلب همراه ما باشید تا با علائم، علل ایجاد، نحوه تشخیص و درمان آن آشنا شوید.

افسردگی چیست؟

افسردگی یک اختلال روانی است که به صورت مزمن یا تا حدی طولانی مدت احساسات افسردگی و ناراحتی شدیدی را ایجاد می‌کند. این اختلال بیشتر از یک احساس عادی افسردگی یا ناراحتی بوده و باعث تاثیرات منفی و محدودیت‌های زیادی بر روابط، کارکرد روزمره و کیفیت زندگی فرد می‌شود. افراد مبتلا به افسردگی ممکن است احساساتی از ناامیدی، بی‌اعتمادی به خود، افکار منفی، کاهش انرژی و احساسات خوابیدگی داشته باشند.

افسردگی می‌تواند عوامل ژنتیکی، شیمیایی مغزی، محیطی و روان‌شناختی داشته باشد. همچنین عوامل استرس زا مانند وقوع رویدادهای منفی، مشکلات در روابط، مشکلات مالی، و مشکلات در کار یا تحصیل نقش مهمی در بروز این بیماری دارند. تشخیص افسردگی بر اساس علایم و نشانه‌های فیزیکی و روحی می‌تواند از طریق مصاحبه‌ی پزشکی و ارزیابی روان‌شناختی انجام شود. درمان افسردگی ممکن است شامل مداخلات روان‌شناختی مانند مشاوره و درمان رفتاری شناختی (CBT)، مصرف داروها مانند آنتی‌دپرسانت‌ها، و تغییرات در سبک زندگی از جمله تغییرات در رژیم غذایی، ورزش، و مداومت در خواب و استراحت است.

اهمیت شناسایی و درمان افسردگی زمانی است که این بیماری می‌تواند به تدریج بروز مشکلات جدی‌تری مانند افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های جسمی، خودکشی، و کاهش کیفیت زندگی منجر شود. بنابراین، در صورتی که فکر می‌کنید با افسردگی مواجه هستید، مهم است که به پزشک یا متخصص روان‌شناسی مراجعه کنید تا ارزیابی و درمان مناسب انجام شود.

با مراجعه به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، از خدمات تخصصی پزشکی بهره مند شوید.
 
علائم افسردگی:

علائم افسردگی ممکن است بین افراد مختلف متفاوت باشد و درجه شدت و مدت زمان آن نیز متغیر است. اما برخی از علائم شایع افسردگی عبارتند از:

  • احساسات ناراحتی، افسردگی، و حس از دست دادن انگیزه
  • اضطراب و نگرانی مداوم
  • کاهش انرژی و خستگی بیش از حد
  • مشکلات در خواب (مثلاً بی خوابی یا خواب زیاد)
  • کاهش توانایی تمرکز و تصمیم‌گیری
  • کاهش لذت بردن از فعالیت‌های روزمره، شامل سرگرمی‌ها و همچنین روابط اجتماعی
  • افکار منفی و پیش‌بینی‌های منفی در مورد آینده
  • تغییرات در وزن و اشتها (کاهش یا افزایش)
  • احساس بی‌ارزشی و بی‌اعتمادی به خود
  • افکار خودکشی یا افکار مرتبط با مرگ

این علائم ممکن است تنها یک بخش از تجربه افراد مبتلا به افسردگی باشد و هر فرد ممکن است تجربه‌های متفاوتی داشته باشد. در صورتی که این علائم برای شما یا کسی که می‌شناسید، به شدت تاثیرگذار شده و طولانی مدت باشد

چه عواملی باعث بروز افسردگی میشوند

عوامل مختلفی می‌توانند به بروز افسردگی کمک کنند، از جمله:

عوامل ژنتیکی: مطالعات نشان داده‌اند که افرادی که از افسردگی در خانواده‌شان رنج می‌برند، بیشتر احتمال دارند که خود افسرده شوند.

عوامل شیمیایی مغزی: نارسایی در مواد شیمیایی مغزی مانند سروتونین و نوراپی‌نفرین می‌تواند نقشی در بروز افسردگی داشته باشد.

عوامل روان‌شناختی: رویدادهای زندگی مانند از دست دادن یک عزیز، مشکلات مالی یا شغلی، تغییرات زندگی، و تجربه‌ی ترسناک می‌تواند به بروز افسردگی منجر شود.

بیماری‌های جسمی: بعضی بیماری‌های جسمی مانند بیماری‌های قلبی، سرطان و بیماری‌های مزمن می‌توانند عواملی برای افسردگی باشند.

مصرف مواد مخدر: مصرف مواد مخدر و الکل می‌تواند به بروز افسردگی و اختلالات روانی دیگر منجر شود.

شرایط اجتماعی و فرهنگی: عواملی مانند فقر، از دست دادن امنیت شغلی، تبعیض، و فشارهای اجتماعی می‌توانند نقشی در بروز افسردگی ایفا کنند.

عوامل فردی: شخصیت فرد، استرس‌های روانی، و سبک زندگی می‌توانند نقش مهمی در افزایش خطر افسردگی داشته باشند.

همچنین مهم است به این نکته توجه داشته باشید که افسردگی نتیجه تنها یک عامل نیست و معمولاً ترکیبی از چند عامل مختلف می‌تواند به بروز آن منجر شود.

راه های مقابله با افسردگی

مقابله با افسردگی می‌تواند شامل روش‌های مختلفی باشد که بهبود وضعیت روانی و عاطفی فرد را تسهیل می‌کند

۱. مشاوره روان‌شناختی: مراجعه به روان‌شناس یا متخصص روان‌پزشکی می‌تواند در درک عمیق‌تر علت افسردگی و یافتن راه‌حل‌های مؤثر کمک کند.

۲. درمان دارویی: استفاده از داروهای ضد افسردگی به تجویز پزشک معالج می‌تواند در کنترل علائم افسردگی و بهبود وضعیت روحی کمک کند.

۳. تغییرات در سبک زندگی: ایجاد تغییرات در روزمره مانند تغییرات در رژیم غذایی، افزایش فعالیت ورزشی، و مطالعه تکنیک‌های مدیریت استرس می‌تواند به بهبود وضعیت افسردگی کمک کند.

۴. حمایت از روابط اجتماعی: برقراری و تقویت روابط معنادار با دوستان و خانواده می‌تواند حمایت روانی و انگیزه برای مقابله با افسردگی فراهم کند.

۵. مداومت درمان: ادامه مصرف داروها و حضور منظم در جلسات مشاوره می‌تواند در بهبود مداوم وضعیت افسردگی کمک کند.

۶. ممارسه تکنیک‌های مدیتیشن و ریلکساسیون: تمرین مدیتیشن، تمرین نفس‌گیری، و ریلکساسیون می‌توانند به کاهش استرس و احساسات ناراحتی کمک کنند.

۷. مشارکت در فعالیت‌های لذت‌بخش: شرکت در فعالیت‌هایی که لذت و خوشایندی را به فرد می‌آورد مانند سرگرمی‌ها، هنر، و ورزش می‌تواند بهبود وضعیت روانی را فراهم کند.

۸. اطلاعات گرفتن: فراگیری درباره افسردگی و روش‌های مقابله با آن می‌تواند به فرد کمک کند تا بهترین تصمیمات برای مدیریت افسردگی خود را بگیرد.

همچنین، اهمیت داشتن حمایت از دیگران و جستجوی کمک حرفه‌ای در صورت لزوم نمی‌تواند اغفال شود.

راه های تشخیص افسردگی

تشخیص افسردگی معمولاً بر اساس علائم و نشانه‌های فیزیکی و روحی، نمونه‌برداری از تاریخچه پزشکی و روان‌شناختی فرد، و ارزیابی متقابل با فرد و خانواده صورت می‌گیرد. در ادامه، راه‌هایی برای تشخیص افسردگی را توضیح می‌دهم:

علائم و نشانه‌های روحی و عاطفی: افراد مبتلا به افسردگی ممکن است احساساتی از ناراحتی، افسردگی، ناامیدی، بی‌اعتمادی به خود، و اضطراب را تجربه کنند. آن‌ها ممکن است از انرژی کمتری برخوردار باشند و از فعالیت‌های لذت‌بخش که قبلاً لذت می‌بردند منزوی شوند. همچنین، تغییرات در خواب و اشتها، مشکلات در تمرکز و تصمیم‌گیری، و فکرهای منفی در مورد زندگی و آینده نیز ممکن است مشاهده شود.

علائم و نشانه‌های فیزیکی: علائم جسمانی ممکن است شامل خستگی بیش از حد، درد و دل‌های بدن، سردرد، مشکلات گوارشی، و کاهش فعالیت جنسی باشد.

ارزیابی تاریخچه پزشکی: برخی بیماری‌ها و شرایط پزشکی می‌توانند عواملی برای بروز افسردگی باشند. بنابراین، ارزیابی تاریخچه پزشکی و داروخانه موردی می‌تواند در تشخیص افسردگی مفید باشد.

ارزیابی روان‌شناختی: مصاحبه با یک روان‌شناس یا متخصص روان‌پزشکی می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر افسردگی کمک کند. این ارزیابی شامل مصاحبه متقابل با فرد و خانواده، ارزیابی تاریخچه روانی و اجتماعی، و استفاده از ابزارهای ارزیابی روان‌شناختی است.

توجه: تشخیص نهایی افسردگی باید توسط یک پزشک متخصص یا روان‌پزشک انجام شود و باید به همراه معاینه فیزیکی و ارزیابی جامع دیگری صورت گیرد.

 
چگونه می‌توان به کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی کمک کرد؟
Treatment of depression

کودکان و نوجوانان نیز ممکن است با افسردگی مواجه شوند و نیاز به حمایت و کمک داشته باشند. در اینجا چند راهنمایی برای کمک به کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی آورده شده است:

  • گفت‌وگو و گوش دادن: گوش دادن به احساسات و تجربیات کودک یا نوجوان و ارتباط برقرار کردن با آن‌ها می‌تواند به آن‌ها احساس حمایت کند. برای کودکان کوچک‌تر، استفاده از زبان ساده و ارتباط بصری می‌تواند موثر باشد.
  • ایجاد محیط حمایت‌آمیز: فضایی امن و دوستانه برای کودک یا نوجوان فراهم کنید تا احساس راحتی کنند و بتوانند درباره مشکلات و نگرانی‌هایشان بازویی برای گریه و حرف زدن داشته باشند.
  • تشویق به فعالیت‌های لذت‌بخش: تشویق کودک یا نوجوان به فعالیت‌هایی که لذت می‌برند مانند بازی، ورزش، هنر، و مطالعه می‌تواند بهبود وضعیت روحی آن‌ها را فراهم کند.
  • حمایت از سلامت روانی: به کودک یا نوجوان اطمینان دهید که احساساتشان معتبر و قابل درک است و باید به آن‌ها احترام گذاشته شود. تشویقشان به مراجعه به یک مشاور روان‌شناختی می‌تواند نیز مفید باشد.
  • ارتباط با معلمان و مشاوران مدرسه: معلمان و مشاوران مدرسه می‌توانند نقش مهمی در تشخیص و پشتیبانی از کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی داشته باشند. ارتباط با آن‌ها و اطلاع‌رسانی درباره وضعیت روانی فرزندان می‌تواند کمک کننده باشد.
  • توانایی‌های مدیریت استرس: آموزش به کودک یا نوجوان راهکارهای مدیریت استرس و احساسات مانند تمرین تنفس عمیق، تمرین مدیتیشن، و تمرین‌های آرامش می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا با احساسات منفی خود مقابله کنند.
افسردگی چه تاثیری بر روی روابط اجتماعی دارد

افسردگی می‌تواند بر روابط اجتماعی تأثیرات مخربی داشته باشد. وقتی که یک فرد احساس افسردگی می‌کند، ممکن است به تنهایی و انزوا پناه ببرد و احساس کند که قادر به برقراری ارتباط معنی‌دار با دیگران نیست. این انزوا می‌تواند باعث کاهش ارتباطات و تعاملات اجتماعی شود. افراد مبتلا به افسردگی ممکن است احساس کنند که ارزش خود را از دست داده‌اند و به این فکر کنند که دیگران از آن‌ها خوششان نمی‌آید یا به آن‌ها اعتماد ندارند. این احساس ناامیدی و عدم اعتماد می‌تواند باعث افزایش تنش در روابط شود و ارتباطات را به خطر بیاندازد.

همچنین، افراد دارای افسردگی ممکن است از درخواست کمک و حمایت اجتماعی خودداری کنند، زیرا با ترس از رد خوشایندی و نادیده گرفته شدن روبرو هستند. این ممکن است به ایجاد یک حلقه بیرون‌نشینی و تنهایی منجر شود که افسردگی را تشدید می‌کند. بنابراین، فهم تأثیرات افسردگی بر روابط اجتماعی اهمیت زیادی دارد و باید توجه ویژه‌ای به حمایت و کمک به افراد مبتلا به این وضعیت شود تا بتوانند روابط سالم و مؤثری با دیگران داشته باشند.

ایا افسردگی قابل پیشگیری است

افسردگی یک وضعیت روانی است که می‌تواند باعث تأثیرات منفی بر کیفیت زندگی فرد شود. این بیماری قابل پیشگیری است و برخی اقدامات می‌توانند کمک کنند تا خطر ابتلا به آن کاهش یابد. یکی از راهکارهای اصلی در پیشگیری از افسردگی، مراقبت از سلامت روانی است. این شامل استفاده از روش‌های مدیریت استرس و احساسات ناگوار می‌شود. تمرین مدیتیشن، ریلکساسیون، و تکنیک‌های تفکر مثبت می‌توانند مفید باشند.

فعالیت بدنی منظم نیز یک راهکار مهم در پیشگیری از افسردگی است. ورزش و فعالیت بدنی منظم به افزایش سطح اندروفین و سروتونین در بدن کمک می‌کند که احساس رضایت و خوشبختی را افزایش دهد و از ابتلا به افسردگی جلوگیری کند. رعایت تغذیه سالم نیز یکی از اقدامات مهم در پیشگیری از افسردگی است. مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین‌ها و مواد مغذی، به ویژه ویتامین D و امگا ۳، می‌تواند از افسردگی جلوگیری کند.

حفظ روابط اجتماعی و تقویت آن‌ها نیز بسیار مهم است. حفظ و تقویت روابط اجتماعی و داشتن حمایت از دیگران می‌تواند به پیشگیری از افسردگی کمک کند. به اشتراک گذاشتن مشکلات و خوشی‌ها با دیگران و ایجاد ارتباطات معنی‌دار می‌تواند احساس رضایت و خوشبختی را افزایش دهد.

در نهایت، مدیریت استرس و اجتناب از عوامل استرسزا نیز می‌تواند به پیشگیری از افسردگی کمک کند. آموزش و استفاده از تکنیک‌های تنفس عمیق، مدیتیشن، و یوگا می‌تواند مفید باشد. هرچند که افسردگی قابل پیشگیری است، اما باید توجه داشت که ممکن است به دلایل مختلفی از جمله عوامل ژنتیکی و شرایط زندگی، برخی افراد در معرض بیشتری قرار گیرند.

چگونه می‌توان به یک فرد مبتلا به افسردگی کمک کرد

Treatment of depression

برای کمک به فرد مبتلا به افسردگی، ابتدا باید به احساسات و تجربیاتش با توجه و احترام گوش کنیم. این فرد ممکن است احساس کند که تنهاست و هیچکس از درک وضعیتش خبر ندارد. حضور و گوش دادن با توجه می‌تواند به او ارزشمند باشد و به او احساس کمک شده و راه حل‌های ممکن را ارائه دهد. حمایت و تشویق به فرد بسیار اهمیت دارد. افراد مبتلا به افسردگی اغلب احساس ناتوانی و ناامیدی می‌کنند و به این فکر می‌کنند که بهبودی ممکن نیست. تشویق و حمایت از او می‌تواند به او اعتماد به نفس بیشتری بدهد و به او نشان دهد که ایجاد تغییرات مثبت در زندگی او ممکن است.

معرفی فرد به یک متخصص نیز می‌تواند مفید باشد. مشاوره با یک روان‌پزشک یا روان‌شناس متخصص درمان افسردگی می‌تواند راه حل‌هایی برای مدیریت و بهبود وضعیت را ارائه کند. همچنین، ارائه اطلاعات درست و کامل در مورد افسردگی و روش‌های مدیریت آن بسیار مؤثر است. افراد بیشتری ممکن است از نداشتن اطلاعات کافی در مورد افسردگی و نحوه مدیریت آن رنج ببرند. بنابراین، ارائه اطلاعات صحیح و کامل می‌تواند افراد را در فهم بهتر و مدیریت بهتر افسردگی یاری دهد.

در نهایت، حفظ ارتباط با فرد و ایجاد حس اهمیت و اعتماد به نفس در او بسیار اهمیت دارد. افراد مبتلا به افسردگی اغلب احساس می‌کنند که تنها و دور از حمایت هستند. حفظ ارتباط با آن‌ها و نشان دادن اهمیت به حضور و حمایت آن‌ها می‌تواند احساس کمک و حمایت به آن‌ها را به وجود آورد.

سخن اخر

سخن آخر در مورد افسردگی این است که این یک وضعیت قابل درمان و مدیریت است و امید به بهبودی وجود دارد. هرچند که این مسئله می‌تواند بسیار سخت و دشوار باشد، اما با حمایت، تشویق و مشورت مناسب، افراد مبتلا به افسردگی می‌توانند بهبود یابند و زندگی معنی‌دارتری را تجربه کنند. اهمیت داشتن ارتباط با دیگران، مشورت با متخصصان متخصص و استفاده از روش‌های مدیریت استرس و احساسات ناگوار، از جمله اقداماتی هستند که می‌تواند در مدیریت افسردگی کمک کند. هیچ کس تنها نیست، و ارائه حمایت و همراهی به افراد مبتلا به افسردگی می‌تواند تفاوتی مهم در زندگی آن‌ها ایجاد کند.

کلینیک شبانه روری نوید سلامت، با کادر مجرب و متخصص پزشکی، در خدمت سلامتی شماست.

30 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

درمان عفونت قارچی واژن

عفونت قارچی واژن یکی از عفونت‌های زنانه است که می‌تواند باعث ترشح و خارش شود. در ادامه این مطلب همراه ما باشید تا با علائم، علل ایجاد، نحوه تشخیص و درمان آن آشنا شوید.

عفونت قارچی واژن

عفونت قارچی واژن، عفونتی است که باعث تحریک، ترشح و خارش شدید در واژن می‌شود. عفونت قارچی واژن که کاندیدیازیس واژینال (Vaginal candidiasis) نیز نامیده می‌شود، از هر چهار زن، سه زن را در مقطعی از زندگی آنها مبتلا می‌کند. هرچند عفونت قارچی واژن، عفونت آمیزشی محسوب نمی‌شود اما در اولین دوره فعالیت جنسی منظم، خطر ابتلا به عفونت قارچیِ واژن، افزایش می‌یابد. داروها می‌توانند به طور مؤثر عفونت‌های قارچی واژن را درمان کنند. اگر عفونت‌ قارچی مکرر دارید (یعنی چهار بار یا بیشتر در یک سال) ممکن است به یک دوره درمانی طولانی‌تر و یک برنامه درمانی کامل‌تر نیاز داشته باشید.

کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، با کادر مجرب و متخصص همراه سلامتی شماست.

علائم عفونت قارچی واژن

علائم عفونت قارچی می‌تواند از خفیف تا متوسط متغیر باشد و شامل موارد زیر است:

  • خارش و تحریک در ناحیه واژن و فرج
  • احساس سوزش، به ویژه هنگام رابطه جنسی یا هنگام ادرار کردن
  • قرمزی و تورم
  • درد و حساسیت واژن
  • بثورات واژن
  • ترشحات غلیظ، سفید و بدون بو، با ظاهری پنیر مانند
  • ترشحات آبکی واژن
 
عفونت قارچی پیچیده

همچنین بیمار ممکن است به یک عفونت قارچی پیچیده مبتلا شود، اگر:

  • علائم و نشانه‌های شدیدی، مانند قرمزی، تورم و خارش شدید که منجر به ترک یا زخم می‌شود، دارد.
  • در سال چهار بار یا بیشتر عفونت قارچی دارد.
  • دوران بارداری
  • عفونت بیمار توسط نوعی از قارچ که کمتر معمول است ایجاد می‌شود.
  • دیابت کنترل‌نشده دارد.
  • سیستم ایمنی بدن بیمار به دلیل برخی داروها یا بیماری‌هایی ماننداچ‌آی‌وی ضعیف شده است.
 
علل عفونت قارچی واژن

قارچ کاندیدا آلبیکانس (Candida albicans)  عامل بیشتر عفونت‌های قارچی واژن است. واژن به طور طبیعی حاوی ترکیب متعادلی از قارچ‌ها، از جمله قارچ کاندیدا و باکتری‌هاست. برخی از باکتری‌ها مثل لاکتوباسیلوس از رشد بیش از حد قارچ جلوگیری می‌کنند. اما این تعادل می‌تواند بهم بخورد. رشد بیش از حد کاندیدا یا نفوذ قارچ به لایه‌های سلولی عمیق‌تر واژن باعث ایجاد علائم و نشانه‌های عفونت قارچی می‌شود. رشد بیش از حد قارچ می‌تواند ناشی از شرایط زیر باشد:

  • مصرف آنتی‌بیوتیک که باعث عدم تعادل در فلور طبیعی واژن می‌شود.
  • بارداری
  • دیابت کنترل‌نشده
  • سیستم ایمنی ضعیف
  • مصرف داروهای ضدبارداری خوراکی یا هورمون‌درمانی که باعث افزایش سطح استروژن می‌شود.

کاندیدا آلبیکانس رایج‌ترین نوع قارچی است که عفونت‌های قارچی را ایجاد می‌کند. درمان عفونت‌های قارچی ناشی از دیگر انواع قارچ کاندیدا می‌تواند دشوارتر باشد و به طور کلی نیازمند درمان‌های تهاجمی‌تری است.

 
عوامل افزایش‌دهنده در عفونت قارچی واژن

عواملی که ریسک ابتلا به عفونت قارچی را افزایش می‌دهند، عبارت‌ اند از:

مصرف آنتی‌بیوتیک :عفونت‌های قارچی در زنانی که آنتی‌بیوتیک مصرف می‌کنند شایع است. آنتی‌بیوتیک‌های گسترده‌اثر که طیف وسیعی از باکتری‌ها را می‌کشند، باکتری‌های سالم واژن را نیز از بین می‌برند که منجر به رشد بیش از حد قارچ در واژن می‌شود.

افزایش سطح استروژن: عفونت‌های قارچی در زنان دارای استروژن بالاتر شایع‌تر است، مثلا در زنان باردار یا زنانی که از قرص‌های ضدبارداری استروژنی با دوز بالا یا هورمون‌درمانی استروژنی استفاده می‌کنند.

دیابت کنترل‌نشده :زنانی که قند خون آنها به خوبی کنترل نشده، نسبت به زنانی که قند خون آنها تحت کنترل است، بیشتر در معرض ریسک ابتلا به عفونت‌های قارچی هستند.

اختلال در سیستم ایمنی :زنانی که سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند، مثلا در اثر درمان با کورتیکواستروئید یا عفونت اچ‌آی‌وی، احتمال بیشتری دارد که به عفونت‌های قارچی مبتلا شوند.

 

پیشگیری از عفونت قارچی واژن

برای کاهش ریسک ابتلا به عفونت‌های قارچی واژن، لباس زیر نخی که خیلی تنگ نباشد و نچسبد، بپوشید. همچنین اجتناب از موارد زیر ممکن است کمک کند:

  • جوراب‌شلواری تنگ
  • دوش واژینال که برخی از باکتری‌های طبیعی واژن را که از شما در برابر عفونت محافظت می‌کنند، از بین می‌برد.
  • محصولات معطر زنانه، از جمله حباب حمام، نوار بهداشتی و تامپون معطر
  • جکوزی و حمام بسیار داغ
  • استفاده غیرضروری از آنتی‌بیوتیک، مثلا برای سرماخوردگی یا سایر عفونت‌های ویروسی
  • ماندن در لباس‌های خیس مثل مایو و لباس‌های ورزشیبرای مدت طولانی

 

تشخیص عفونت قارچی واژن

برای تشخیص عفونت قارچی، پزشک ممکن است:

در مورد سابقه پزشکی شما سوال کند :این ممکن است شامل جمع‌آوری اطلاعات در مورد عفونت‌های واژن گذشته یا عفونت‌های آمیزشی باشد.

معاینه لگن انجام دهد :پزشک دستگاه تناسلی خارجی شما را از نظر علائم عفونت معاینه می‌کند. در مرحله بعد، او یک ابزار به نام اسپکولوم را در واژن قرار می‌دهد تا دیواره‌های واژن را باز نگه دارد و بتواند واژن و دهانه رحم را بررسی کند.

ترشحات واژن را آزمایش کند: پزشک ممکن است نمونه‌ای از مایع واژن را برای آزمایش بفرستد تا نوع قارچ عامل عفونت را تعیین کند. شناسایی نوع قارچ می‌تواند به او کمک کند تا درمان مؤثرتری برای عفونت‌های مکرر قارچی تجویز کند.

 

درمان عفونت قارچی واژن

درمان عفونت‌های قارچی به شدت ابتلا به آن ارتباط دارد. برای علائم خفیف تا متوسط و دوره‌های کم‌تعداد، پزشک ممکن است درمان‌های زیر را توصیه کند:

درمان عفونت قارچی واژن خفیف تا متوسط و دوره‌های کم‌تعداد

درمان واژینال کوتاه‌مدت :مصرف یک داروی ضدقارچ به مدت سه تا هفت روز معمولا عفونت قارچی را از بین می‌برد. داروهای ضدقارچ که به صورت کرم، پماد، قرص و شیاف در دسترس هستند، شامل کلوتریمازول، میکونازول و ترکونازول هستند. برخی از این داروها بدون نسخه و برخی دیگر فقط از طریق نسخه پزشک در دسترس هستند.

داروی خوراکی تک‌دوز :پزشک ممکن است یک تک‌دوز خوراکی فلوکونازول (دیفلوکان) را تجویز کند. اگر باردار هستید، مصرف داروهای خوراکی توصیه نمی‌شود. برای مدیریت علائم شدیدتر، ممکن است دو دوز را به فاصله سه روز از هم مصرف کنید.

اگر این درمان‌ها علائم شما را برطرف نکرد یا اگر علائم شما ظرف دو ماه برگشت دوباره به پزشک مراجعه کنید.

 

درمان عفونت قارچی شدید و مکرر

در صورتی که علائم شما شدید است یا عفونت‌های قارچی مکرر دارید، پزشک ممکن است درمان‌های زیر را توصیه کند:

درمان واژینال طولانی‌مدت :پزشک ممکن است یک داروی ضدقارچ را که تا دو هفته به صورت روزانه و سپس یک بار در هفته به مدت شش ماه مصرف می‌کنید، تجویز کند.

داروهای خوراکی چنددوزی :پزشک ممکن است به جای درمان واژینال، دو یا سه دوز از یک داروی ضدقارچ خوراکی را تجویز کند. البته، این درمان برای زنان باردار توصیه نمی‌شود.

درمان مقاوم به آزول :پزشک ممکن است استفاده از اسید بوریک را توصیه کند که به صورت یک کپسول در واژن قرار داده می‌شود. این دارو در صورت مصرف خوراکی ممکن است کشنده باشد و فقط برای درمان قارچ کاندیدایی که به داروهای ضدقارچ معمول مقاوم است، استفاده می‌شود.

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

در شرایط زیر از پزشک خود وقت بگیرید:

  • اولین بار است که علائم عفونت قارچی را دارید.
  • مطمئن نیستید که آیا عفونت قارچی دارید یا خیر.
  • علائم شما پس از درمان با کرم‌ها یا شیاف‌های ضدقارچ واژینال بدون نسخه تسکین نمی‌یابد.
  • علائم دیگری نیز در شما ایجاد شده است.

اگر در گذشته برای عفونت قارچی تحت درمان قرار گرفته‌اید، ممکن است پزشک نیازی به معاینه مجدد شما نداشته باشد. در غیر این صورت، باید به متخصص زنان مراجعه کنید. قبل از مراجعه به پزشک موارد زیر را بدانید:

  • فهرستی از علائمی که داشته‌اید و مدت‌زمان آنها تهیه کنید.
  • اطلاعات کلیدی، از جمله سایر بیماری‌ها و هر دارو، ویتامین یا مکملی را که مصرف می‌کنید، یادداشت کنید.
  • از استفاده از تامپون یا دوش واژینال قبل از ویزیت خودداری کنید.
  • فهرستی از سؤالاتی که باید از پزشک خود بپرسید تهیه کنید.

 

برای استفاده از خدمات تخصصی پزشکی به کلینیک نوید سلامت، واقع در شرق تهران مراجعه نمایید.

 

Closeup shot of a doctor with rubber gloves taking a blood test from a patient
27 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

درمان و پیشگیری دیابت

دیابت که در اصطلاح به آن مرض قند نیز گفته می‌شود، نوعی بیماری است که در آن انسولین در بدن تولید نمی شود و یا اگر در بدن موجود باشد، قابلیت استفاده از آن وجود ندارد. به بیان ساده تر زمانی که قند موجود در خون شما بیشتر از حد طبیعی باشد، به احتمال زیاد به دیابت مبتلا شده اید. 

انسولین هورمونی است که توسط لوزالمعده (پانکراس) در بدن تولید می‌شود، این هورمون قند را از خون گرفته و آن را وارد سلول‌ها می کند تا به‌ عنوان انرژی استفاده شود. میزان انسولین در بدن مبتلایان به دیابت کم است. یا به دلایل گوناگون تاثیر کافی را ندارد؛ بنابراین مقدار قند خون این افراد بدون آنکه از انسولین موجود در خون استفاده شود، بالا می رود. از طرفی سلول‌ ها در این موقعیت کم‌ انرژی و بی‌ انرژی می‌ مانند. ضمن آنکه این افزایش قند در خون زمینه ساز بروز مشکلات و بیمار‌ی‌ های متعدد دیگری نیز خواهد شد.

 بنابراین دیابت را می توان نوعی بیماری متابولیکی شایع، مربوط به غدد دانست که موجب افزایش سطح قند یا گلوکز داخل خون می شود. این عارضه به دلیل نقص در ترشح هورمون انسولین یا عملکرد ناکافی آن بروز پیدا می کند و عوارض جدی دیگری را برای سلامتی فرد مبتلا به دنبال خواهد داشت.

با مراجعه به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، از خدمات تخصصی پزشکی بهره مند شوید.

انواع دیابت

به طور کلی بر اساس روش های کنترل و درمان دیابت می توان گفت که دو نوع دیابت وجود دارد. یکی دیابت مزمن و طولانی مدت است که خود در دو گونه دیابت نوع یک و دیابت نوع دو شناخته شده است. نوع دیگری از دیابت وجود دارد که مقطعی است و غالبا در دوران بارداری رخ می دهد و خوشبختانه در اکثر موارد پس از زایمان و تولد نوزاد این مشکل رفع می شود. دیابت بارداری با رعایت یک رژیم غذایی متعادل، به خوبی قابل کنترل است. البته در صورت عدم کنترل، فرد با خطر سقط جنین و ابتلا به دیابت نوع ۲ در آینده نیز مواجه خواهد بود. 

لازم به ذکر است در مواردی که فرد به علائم پیش دیابت مشکوک است، مستعد ابتلا به دیابت می باشد. 

۱- پیش دیابت چیست؟

در پیش دیابت فرد هنوز به یکی از انواع اصلی دیابت مبتلا نشده است اما مستعد ابتلا به آنها می باشد. این حالت غالبا در افرادی دیده می شود که والدین آنها سابقه ابتلا به دیابت را داشته اند. همچنین در خانواده هایی که سبک زندگی و رژیم غذایی آنها ناسالم است شاهد بروز علائم پیش دیابت هستیم. قند خون در این افراد نیز افزایش پیدا می کند. اما سطح آن به اندازه ای نیست که بتوان گفت فرد دچار بیماری قند خون است. بنابراین این افراد بایستی مراقبت های لازم را به عمل آورند و سریعتر درمان شوند تا در آینده به مرض قند مبتلا نگردند.

روش های درمان پیش دیابت:

با اصلاح سبک زندگی و استفاده از یک رژیم غذایی سالم می توانید قند خون خود را کاهش دهید و همچنین از افزایش سطح قند خون پیشگیری کنید. بدین منظور بهتر است موارد مهم زیر را در نظر داشته باشید:

  1. کنترل وزن و کمک به لاغری و تناسب اندام
  2. انجام تمرینات ورزشی حداقل ۲۰ دقیقه در روز
  3. استفاده از متفورمین به ویژه برای خانم های مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک، بیماران قلبی، افرادی که پیش دیابت در حال پیشرفت دارند و بیماران مبتلا به کبد چرب
  4. داروهایی که سطح کلسترول خون را کنترل می نمایند نظیر استاتین ها
  5. داروهای کنترل کننده فشارخون بالا
  6. استفاده از آسپرین در دوزهای پائین
۲- دیابت نوع ۱

علت دیابت نوع 1 که به آن دیابت وابسته به انسولین نیز گفته می‌شود، ژنتیکی و محیطی است و هنوز علت شروع آن به‌طور کامل شناسایی نشده؛ اما آنچه مسلم است، شیوع بیماری دیابت نوع یک کمتر از نوع دو است. در واقع شیوع این بیماری به سن خاصی ارتباط ندارد، اما معمولا در کودکان و جوانان شایع‌ تر است. 

در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1، انسولین به مقدار کمی تولید می شود و این افراد به تزریق روزانه انسولین نیاز پیدا خواهند کرد. برخی از عواملی که دیابت نوع ۱ بدان وابسته است عبارتند از:

  • سبک زندگی
  • فاکتورهای محیطی
  • عوامل ارثی و سابقه خانوادگی
  • بیماری های غدد و لوزالمعده
  • بیماری های خود ایمنی و وجود پروتئین ها و آنتی بادی ها در بدن
  • محل زندگی

به دیابت نوع 1، دیابت جوانان نیز گفته می شود. از طرفی برخی از محققان دیابت نوع ۱ را نوعی بیماری خود ایمنی می شناسند که در آن سیستم ایمنی فرد به اشتباه آنتی بادی هایی را تولید می کند که به بافت بدن آسیب وارد می کنند. در این نوع بیماری، سیستم ایمنی به سلول های بتای پانکراس که مسئول تولید انسولین در بدن هستند حمله ور می شود. با تخریب این سلول ها پانکراس قادر به تولید و ترشح انسولین به میزان مورد نیاز بدن نخواهد بود. با کاهش سطح انسولین در خون، میزان قند خون افزایش پیدا می کنند و عوارض دیابت نوع ۱ در فرد دیده می شود. در این مرحله فرد ناچار به استفاده از انسولین به شکل دارو و تزریق آن در طول روز خواهد بود. 

روش های درمان:

  1. تزریق انسولین
  2. استفاده از پمپ انسولین
  3. چک کردن قند خون
  4. شمارش کربوهیدرات
۳-  دیابت نوع ۲

دیابت نوع دو اغلب در بزرگسالان شایع است. اما امروزه به علت زندگی‌ های کم تحرک و استفاده از غذاهای پرچرب، فست‌ فودها و غذاهای فرآوری شده و اضافه وزن در کودکان و نوجوانان شاهد بروز این بیماری در سنین پایین‌ تر هم هستیم. برخی از اصلی ترین دلایل و عوامل ابتلا به نوع ۲ دیابت عبارتند از:

  1. افزایش سن
  2. سابقه ارثی و خانوادگی
  3. افزایش وزن و چاقی
  4. سندروم تخمدان پلی کیستیک(PCO)
  5. سابقه ابتلا به دیابت بارداری
  6. سطح بالای کلسترول بد و تری گلیسرید
  7. فشار خون بالای مزمن

تقریبا ۹۰ درصد از موارد ابتلا به دیابت مربوط به نوع ۲ آن است و در این حالت، بدنِ بیمار علیرغم تولید انسولین به میزان کافی، به دلایل مختلف قادر به استفاده از آن نیست. در نتیجه نخواهد توانست سطح قند خود را کنترل نماید. 

بر خلاف دیابت نوع ۱ در نوع ۲ غده پانکراس به خوبی انسولین مورد نیاز را تولید می نماید. اما سلول ها نسبت به پاسخ به آن مقاومت می نمایند و در نتیجه گلوکز به سلول هایی که نیاز به انرژی دارند منتقل نمی شود و در خون باقی می ماند. در اکثر موارد دلایل ژنتیکی در بروز نوع ۲ دخیل هستند. ولی افزایش وزن می تواند تاثیر مستقیم و شدیدی بر پیشرفت این بیماری داشته باشد. این در حالی است که بسیاری از مبتلایان به این بیماری دچار اضافه وزن نمی باشند. 

روش های درمان:

در دیابت نوع 2، لازم است افراد سبک زندگی خود را تغییر دهند و از یک رژیم غذایی سالم پیروی کنند و در صورت عدم کنترل آن، از داروهای خوراکی نیز استفاده نمایند. 

 قند خون بالا در دوران بارداری

دیابت

در دوران بارداری به دلیل ترشح برخی از هورمون ها سطح قند خون افزایش می یابد که در اکثر موارد پس از زایمان این علائم به طور کل از بین می روند. اما چون افزایش سطح قند خون در این دوران، برای مادر و جنین خطرناک است، تشخیص به موقع آن و مراجعه به پزشک زنان یا پزشک غدد از اهمیت زیادی برخوردار است. در صورت عدم تشخیص و درمان ممکن است مادر یا کودک در آینده به دیابت نوع2 مبتلا شوند. این بیماری بیشتر در خانم های باردار با شرایط زیر رخ می دهد:

  1. افرادی که سابقه خانوادگی دیابت دارند
  2. خانم های بالای ۲۵ سال
  3. اضافه وزن پیش از حاملگی

۱۲ عارضه خطرناک که دیابتی ها را تهدید می نماید

۱- کمای دیابتی

یکی از خطرناک ترین عوارض دیابت، ابتلا به کمای دیابتی می باشد. در این حالت فرد همانند کمای معمولی هوشیاری خود را به دنبال افزایش قابل توجه سطح قند خون یا کاهش شدید و ناگهانی آن، از دست می دهد. این عارضه بسیار خطرناک است و افرادی که به آن دچار می شوند بایستی سریعا تحت درمان اورژانسی قرار بگیرند. زیرا در مواردی می تواند حتی منجر به مرگ فرد شود. 

۲- زخم پای دیابتی

یکی از آشناترین عوارض ابتلا به قند خون بالا، بیماری زخم پای دیابتی است که به دنبال آن به اعصاب پای فرد آسیب وارد می شود. در مواردی این موضوع منجر به عدم خون رسانی صحیح به پاها می شود و بسیار خطرناک خواهد بود. زخم های جزئی و حتی تاول هایی که در پای این افراد ایجاد می شود اگر به درستی و سریع درمان نشوند، می توانند به عفونت های خطرناکی مبدل گردند که حتی می تواند منجر به قطع انگشت یا حتی اندام پا در این افراد شود. لازم است افراد دیابتی از کفش های با کیفیت و راحت استفاده کنند تا گردش خون در پاها به درستی انجام شود. بروز هر نوع عفونت یا زخم در پاها می تواند بسیار خطرناک باشد. زیرا به دلیل عدم خونرسانی صحیح سیستم ایمنی در این بخش ها بسیار ضعیف عمل می کند. 

۳- مشکلات کلیوی 

بیماری نفروپاتی که نوعی آسیب به کلیه ها است می تواند در بیماران مبتلا به قند خون بالا رخ دهد. با افزایش سطح قند در خون به رگ های خونی کوچکی که در کلیه ها وجود دارد و وظیفه تصفیه خون را عهده دار می باشد، آسیب وارد می شود. در نتیجه فرد به نارسایی کلیوی دچار می شود که در برخی مواد برگشت ناپذیر است و فرد مبتلا ناچار به انجام دیالیز یا حتی پیوند کلیه خواهد شد. 

۴- بیماری های دهان و لثه ها (پریودنتال)

بیماری های پریودنتال به ویژه در افرادی که بهداشت دهان و دندان خود را رعایت نمی کنند بسیار شایع است. زیرا این افراد به دلیل ابتلا به دیابت سیستم ایمنی ضعیف تری نسبت به افراد سالم دارند. با کوچکترین مشکل یا زخم در لثه ها ممکن است با عفونت ها و بیماری های مشابه مواجه شوند که به راحتی قابل درمان نیست. 

ضمن آنکه ایجاد پلاک در دهان و دندان های افراد مبتلا به قند خون بالا که بهداشت فردی را رعایت نمی کنند می تواند زمینه ساز التهاب و عفونت در لثه ها و در نهایت در دندان ها و حتی استخوان فک شود. 

۵- مشاهده کتون زیاد در خون 

کتواسیدوز دیابتی که ناشی از افزایش کتون در ادرار است از بیماری های شایعی است که افراد دیابتی به آن دچار می شوند. در مواقعی که سلول های فرد گرسته باشد برای تامین انرژی به تجزیه چربی ها اقدام می نماید. این عمل اسیدهای سمی تحت عنوان کتون را تولید می کنند که می تواند علائمی نظیر ضعف، کاهش اشتها، تب و درد در معده و در مواردی استفراغ را به دنبال داشته باشد. 

با دارا بودن علائم فوق می توان به افزایش سطح کتون در ادرار افراد مشکوک شد و آن را بررسی کرد. بیماری کتواسیدوز دیابتی معمولا در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ شایع تر است. 

۶- دردهای نوروپاتی در دیابتی ها

بالا رفتن سطح قند خون می تواند به دیواره رگ های خونی و مویرگ ها آسیب وارد کند. این مویرگ ها مسئول تغذیه سلول های عصبی در بدن هستند. با آسیب به آنها، اعصاب بدن فرد به ویژه در ناحیه پاها تحت تاثیر قرار خواهد گرفت و عوارضی نظیر سوزن سوزن شدن پاها، تیر کشیدن، درد یا سوزش در انگشتان دست ها و پاها را نمایان می سازد. این درد می تواند در سایر قسمت های بدن نیز گسترش پیدا کند. 

تقریبا ۲۵ درصد از افراد مبتلا به قند خون بالا از نوروپاتی دیابتی (PDN)  یا دردهای مزمن عصبی ناشی از دیابت رنج می برند. در موارد حاد تر و به دنبال عدم درمان مناسب، سایر اندام های بدن نیز تحت تاثیر قرار خواهند گرفت و ممکن است آسیب به اعصاب در سیستم گوارشی موجب بروز تهوع، استفراغ، اسهال، یبوست یا حتی اختلالات نعوظ در مردان شود. 

۷- هیپوگلیسمی حاد

هیپوگلیسمی یک بیماری تهدید کننده برای افراد مبتلا به مرض قند است که در مواردی که قند خون از ۶۰۰ میلی گرم در هر دسی لیتر خون فراتر رود، با علائمی نظیر تشنگی بیش از حد و خشکی دهان، خواب آلودگی، سردرگمی، تب، ضعف بینایی و حتی توهم خود را نشان می دهد. با مشاهده این علائم لازم است به پزشک مراجعه شود. 

۸- بیماری های قلبی و عروقی 

جالب است بدانید افزایش سطح قند خون می تواند ریسک ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی را افزایش دهد. به خصوص بیماری عروق کرونر که با درد قفسه سینه همراه است. سکته های قلبی و تنگی شریان ها حتی سکته های مغزی نیز می توانند با افزایش شدید قند خون اتفاق بیفتند. 

۹- آسیب به بینایی 

بیماری چشمی رتینوپاتی دیابتی که می تواند حتی به نابینایی فرد نیز منتهی شود در اثر آسیب به عروق شبکیه چشم اتفاق می افتد. افزایش سطح قند خون می تواند خطر بیماری های چشمی دیگر نظیر گلوکوم یا حتی آب مروارید را نیز افزایش دهد. 

۱۰- آسیب به شنوایی

 در افراد مبتلا به دیابت ابتلا به بیماری های شنوایی و ضعف در شنوایی متداول تر است. این اختلال از متداول ترین عوارض دیابت است که می تواند با آسیب به رگ های خونی و مویرگ های داخل گوش به ضعف شنوایی و در مواردی ناشنوایی منجر شود. 

۱۱- آسیب به پوست

بیماری های پوستی مرتبط به انواع عفونت های باکتریایی و قارچی از شایع ترین نوع عوارض ابتلا به بیماری قند خون بالا هستند. تاخیر در ترمیم زخم ها می تواند موجب تشدید مشکلات پوستی در افراد دیابتی شود. 

۱۲- افسردگی و زوال عقل

افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ بیشتر مستعد بیماری هایی نظیر افسردگی و آلزایمر هستند. با افزایش میزان قند خون در بدن خطر ابتلا به آلزایمر نیز افزایش می یابد. همچنین بیماران مبتلا به دیابت از نوع ۱ و ۲ بیشتر در معرض افسردگی قرار دارند که همین امر، کنترل بیماری را نیز دشوار تر می سازد. 

تست ها و آزمایش های معتبر تشخیص دیابت

برای بررسی و اندازه گیری سطح قند خون روش های مختلفی وجود دارد. البته افراد مبتلا نیز لازم است آزمایش دیابت و چکاپ های منظم را انجام دهند. بسته به شرایط بیمار و تشخیص پزشک ممکن است آزمایش ها و تست های تشخیصی زیر تجویز شوند:

  1. تست قند خون به صورت تصادفی که یک نمونه بدون در نظر گرفتن زمان مصرف آخرین وعده غذایی از فرد گرفته می شود. اگر سطح قند خون در حدود ۲۰۰ میلی گرم در دسی لیتر خون یا بیشتر باشد، فرد به مرض قند مبتلا شده است.
  2. تست هموگلوبین A1C که فرد بدون نیاز به ناشتا بودن میانگین قند خود را در طول ۲ تا ۳ ماه اندازه گیری می کند. اگر سطح هموگلوبین A1C بیش از ۶.۵ باشد فرد به قند خون مبتلا است. اما در محدوده ۵.۷ تا ۶.۴ فرد در مرحله پیش دیابت است و در سطوح پایین تر خوشبختانه فرد سالم است.
  3. تست قند خون ناشتا که در صبح ار فرد گرفته می شود و در آن سطوح کمتر از ۱۰۰ میلی گرم در دسی لیتر طبیعی به نظر می رسد. محدوده ۱۰۰ تا ۱۲۵ نشانه مرحله پیش دیابت یا اختلال گلوکز ناشتا و سطوح بالای ۱۲۶ نشانه ابتلا به دیابت است.
  4. آزمایش ادرار برای افراد مشکوک به نوع ۱ تجویز می شود که وجود کتون در ادرار را بررسی می نمایند.
  5. تست تحمل گلوکز خوراکی روشی است که سطح قند خون ناشتا را در ابتدا اندازه می گیرند. سپس پس از نوشیدن یک مایع شیرین، سطح قند خون را با گذشت ۲ ساعت مجدد اندازه می گیرند. اگر سطح قند خون کمتر از ۱۴۰ باشد طبیعی است. اما در محدوده بالاتر از ۲۰۰ میلی گرم و پس از ۲ ساعت نشان دهنده ابتلا به بیماری قند خون خواهد بود.

آیا درمان قطعی برای دیابت وجود دارد؟

Prevention of diabetes

سریعترین و بهترین روش درمان دیابت در همه انواع آن، پیروی از یک سبک زندگی سالم به همراه ورزش و فعالیت های بدنی کافی در طول روز است. لازم است با توجه به نوع بیماری، سطح قند خون و انسولین را بررسی کنید و از داروهای خوراکی به توصیه پزشک استفاده کنید. 

به یاد داشته باشید حفظ وزن در محدوده سالم و انجام فعالیت های منظم نظیر پیاده روی در طول روز یا ورزش های سبک می تواند بسیار کمک کننده باشد. متداول ترین و سریع ترین روش های درمانی برای بیماران مبتلا به بیماری قند خون عبارتند از:

  • استفاده از مواد غذایی سالم بدون قند و شکر مصنوعی
  • ورزش و فعالیت های بدنی
  • استفاده از داروهای خوراکی نظیر قرص هایگلیمپراید، گلوکوفاژ، گلی کلازید و …
  • استفاده از انسولین
  • چک کردن قند خون به طور منظم
  • در موارد حادتر پیوند پانکراس
  • جراحی باریاتریک
  • و در نهایت کاهش وزن

روش های پیشگیری از دیابت

با توجه به عوارض خطرناک و متعددی که این بیماری دارد، پیشگیری بهتر از درمان است. به منظور پیشگیری از ابتلا به انواع دیابت راهکارهای موثری وجود دارد. البته لازم به ذکر است دیابت نوع ۱ قابل پیشگیری نبوده و بیشتر یک عامل وراثتی است. اما در همه موارد انتخاب سبک زندگی سالم بسیار کمک کننده است. افرادی که در مرحله پیش دیابت هستند همچنین افراد مستعد به نوع ۲ این بیماری، همچنین به منظور پیشگیری از افزایش قند خون در بارداری راهکارهای زیر را در نظر داشته باشید:

  • مصرف غذاهای سالم با چربی و کالری کم و فیبر بالاتر
  • استفاده از یک رژیم غذایی سرشار از غلات تصفیه نشده (نظیر نان با سبوس یا برنج قهوه ای)، میوه ها و سبزیجات
  • ورزش و تمرینات بدنی حداقل ۲۰ الی ۳۰ دقیقه در روز همانند پیاده روی تند یا دوچرخه سواری
  • کاهش وزن و ممانعت از چاقی

با کاهش وزن دیابت را کنترل کنید

همانطور که گفته شد یکی از مهم‌ترین دلایل ابتلا به دیابت، به‌خصوص دیابت نوع دوم که اکتسابی است، چاقی و اضافه وزن است. همچنین عدم مصرف غذای سالم، در صورت عدم چاقی نیز می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد دیابت شود. به همین دلیل پیشنهاد می‌کنیم چنانچه وزن شما از حالت مناسب، یعنی وزنی که با قد شما متناسب باشد؛ بیشتر است، حتما نسبت به گرفتن یک رژیم لاغری اقدام نمایید.

کلینیک شبانه روری نوید سلامت، با کادر مجرب و متخصص پزشکی، در خدمت سلامتی شماست.

21 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

افیوژن مفصلی (آب آوردن مفصل)

افیوژن مفصلی که به آن آب آوردن مفصل نیز می‌گویند، تجمع مایعات در فضای داخلی مفصل است. مفاصل زانو، هیپ (باسن)، آرنج و مچ پا در حالت طبیعی حاوی مایعات هستند. زمانی که این مایعات بیشتر از حد معمول در مفصل جمع می‌شود، فرد دچار التهاب و ورم مفصلی خواهد شد. از علل شایع آب آوردن مفصل، می‌توان به استفاده بیش از حد از مفصل، عفونت، دلایل سیستمیک یا تغییرات آرتروز اشاره کرد.

 اگر علائم این عارضه را دارید، می‌توانید با مراجعه به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت واقع در شرق تهران، با متخصص ارتوپدی مشورت کنید.

در ادامه مطلب با ما باشید تا با افیوژن مفصلی، انواع آن، علائم و عوارض آب آوردن مفصل بیشتر آشنا شوید.

افیوژن مفصلی (آب آوردن مفصل) چیست؟

افیوژن مفصلی (Joint effusion) یا مفصل آماس کرده، زمانی روی می‌دهد که مایعات درون و اطراف مفصل، بیش از حد لازم، وجود داشته باشد. آب آوردن باعث می شود که مفصل نسبت به سایر مفاصل بدن، بزرگ‌تر و متورم نشان داده شود. مفاصل برای کار کردن نیاز به هماهنگی بین استخوان‌ها و بافت مفاصل دارند تا خم شوند، انعطاف‌پذیر باشند، بچرخند یا وزن بدن را تحمل کنند.

افیوژن مفصلی، حالتی است که مایعات یا به اصطلاح آب وارد این بافت‌ها می‌شود و مفاصلی مانند زانو و سایر مفاصل بزرگ مثل مچ پا، آرنج، شانه و لگن را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

البته آب آوردن مفصل روی مفاصل کوچک از جمله مفاصل انگشتان دست و پاها و مچ دست هم اثر سو می‌گذارد. در حالت معمول، قدری مایع در بافت مفاصل وجود دارد که ترکیبی از خون، چربی، پروتئین و مایع سینوویال است. اما زمانی که میزان این مایعات در مفصل از حالت عادی بیشتر شود، فرد دچار تورم مفصل یا به اصطلاح آب آوردن مفصل شده است و درد ایجاد می‌شود.

انواع افیوژن مفصلی

آب آوردن مفصل نشانه‌ التهاب مفصل است و به دو دسته عفونی (سپتیک) و غیرعفونی (آسپتیک) تقسیم می‌شود. آب آوردن مفصل ناشی از عفونت به عنوان التهاب مفصل سپتیک شناخته می‌شود. آب آوردن غیرعفونی مفصل هم ناشی از آسیب یا آرتریت است.

افیوژن مفصلی مچ پا چیست؟

افیوژن مفصلی مچ پا که به آن مچ پای متورم هم می‌گویند، در اثر تجمع بیش از اندازه مایعات داخل بافت‌های اطراف مفصل مچ پا ایجاد می‌شود. آب آوردن مفصل مچ پا که یکی از شایع‌ترین نوع افیوژن مفصلی است ممکن است به دلایل مختلفی ازجمله عفونت، یا استفاده بیش از حد از مفصل و فشار زیاد روی مچ پا (فعالیت جسمی سنگین) به‌وجود بیاید.

افیوژن مفصلی لگن چیست؟

مفصل لگن هم همانند مفاصل آرنج و زانو، کمی آب و مایعات داخل بافت‌های پیرامونش دارد. زمانی که آب زیادی اطراف مفصل لگن جمع شود باعث بروز افیوژن مفصلی لگن و ورم آن می‌شود. مدت زمان بهبودی بیمار از افیوژن مفصلی لگن به علت اصلی ایجاد بیماری بستگی دارد. علت درد لگن سمت چپ یا در سمت راست می‌تواند این بیماری باشد.

اگر یکی از استخوان‌های اصلی مفصل شکسته باشد، احتمالا بیمار چند هفته تا چندماه درگیر افیوژن مفصلی لگن می شودد. در صورتی که آب آوردن مفصل به‌خاطر آرتروز باشد، احتمالا بیمار تا آخر عمر باید مفاصل متورم را تحمل کند.

افیوژن مفصلی شانه

آرتروز، روماتیسم، عفونت یا نقرس از علل شایع ایجاد افیوژن مفصلی هستند. آسیب دیدگی و جراحت مانند شکستگی و پیچ خوردن دست هم می‌تواند باعث افیوژن مفصلی شانه شود و علت شانه درد این عارضه است. در چنین شرایطی که بافت بین مفصلی شانه، آب می‌آورد، بیمار باید تا حد امکان از شانه‌هایش کمتر استفاده کند.

افیوژن مفصلی هیپ

مفصل هیپ از جمله مفاصل بزرگ و اصلی بدن است که به شدت پتانسیل آب آوردن دارد. درد، قرمزی، ورم و کاهش توانایی حرکت و جابجایی از نشانه‌های شایع تشکیل مایعات زیاد در مفاصل هستند. در صورت ابتلا به افیوژن مفصلی هیپ، آن ناحیه احساس گرما و داغی دارد و باعث درد در کشاله ران، باسن یا پایین کمر و سختی در راه رفتن می‌شود.

افیوژن مفصلی زانو

Joint Effusion

تجمع مایعات در فضای خالی بین مفصل و بورس‌های مفصلی را افیوژن مفصلی زانو یا آب آوردن زانو می‌گویند که باعث درد و فشار در ناحیه زانو شده و امکان درست راه رفتن را از بیمار می‌گیرد. خالی کردن آب اضافی باعث کاهش فشار، تسکین درد و بهبود حرکت مفاصل می‌شود. در برخی موارد، بعد از تخلیه آب اضافی زانو، از داروهای تزریقی برای درمان التهاب تاندون یا بورسیت استفاده می‌کنند.

‏‏علائم افیوژن مفصلی (نشانه های آب آوردن مفاصل)

در صورتی‌که میزان آب و مایعات اطراف مفاصل از حد معمول و طبیعی بیشتر شود، به اصطلاح فرد با عارضه آب آوردن مفصل مواجه شده است که با علائم زیر همراه است:

  • درد
  • دشواری در حرکت مفاصل
  • تب
  • احساس سنگینی در مفاصل
  • قرمزی
  • کشیدگی و سفتی مفاصل
  • از بین رفتن خاصیت انعطاف‌پذیری
  • گرم و داغ شدن پوست‏
تشخیص افیوژن مفصلی

تشخیص افیوژن مفصلی به این بستگی دارد که کدام یک از مفاصل بدن دچار این عارضه شده باشند. هر چند که بهترین و اصلی‌ترین روش درمان آب آوردن مفاصل، آسپیراسیون یا تخلیه مایعات اضافی و نمونه‌گیری است، اما این روش برای تمام مفاصل امکان‌پذیر نیست مانند مفصل هیپ. روش‌های تشخیص افیوژن مفصلی عبارتند از:

  • معاینه جسمی و بررسی میزان انعطاف‌پذیری مفصل
  • تورم حاد، قرمزی شدید همراه با عدم تحمل وزن
  • تورم تدریجی در بلند مدت
  • سونوگرافی
  • سی‌تی اسکن
  • ام آر آی
  • نمونه‌گیری مایعات مفصلی با آسپیراسیون
درمان افیوژن مفصلی

علت ایجاد این عارضه که باعث آب آوردن مفصل شده است، نوع درمان را تعیین می‌کند. در بیشتر موارد، زمانی که علت تورم مفصل درمان شود، التهاب و ورم نیز برطرف خواهد شد. درمان افیوژن مفصلی نیازمند مدیریت علائم است. شایع‌ترین روش‌های درمان افیوژن مفصلی عبارتند از:

  • آنتی بیوتیک
  • آرتروسنتز که در آن پزشک مایع سینوویال را از مفاصل تخلیه می‌کند.
  • داروی کلشی‌سین (Colchicine) برای افرادی که به‌خاطر نقرس دچار افیوژن مفصل شدند.
  • داروهای استروئیدی به‌صورت خوراکی یا تزریقی

درمان افیوژن مفصلی زانو

روش‌های تجویزی برای درمان افیوژن مفصلی زانو عبارتند از:

  • استراحت دادن به پا و عدم فشار زیاد
  • کمپرس سرد روی زانو
  • گذاشتن بالشت یا تکیه‌گاه زیر زانو
  • بالا نگه داشتن پاها حین خواب
  • استفاده از عصا برای تقسیم فشار و وزن بدن روی مفصل زانو
  • کاهش وزن تا فشار کمتری به زانوها بیاید، به‌خصوص در بیماران مبتلا به آرتروز
  • انجام ورزش‌های سبک با شدت کم مانند یوگا، شنا و تای‌چی
طول ‏درمان افیوژن مفصلی

Joint Effusion

اطلاع از اینکه درمان افیوژن مفصلی چقدر طول می‌کشد، به علتی که باعث آب آوردن مفصل شده بستگی دارد. در صورتی که یکی از استخوان‌های اصلی مفصل بشکند، درمان افیوژن مفصلی در آن بیمار، چند هفته تا چندماه طول می‌کشد.

‏‏پیشگیری از آب آوردن مفصل

اقدامات زیر به پیشگیری از افیوژن مفصلی کمک می کنند:

  • حفظ فعالیت جسمی و ورزشی سبک و ملایم مانند پیاده‌روی و شنا
  • پرهیز از حرکات ناگهانی مفاصل
  • اجتناب از دویدن شدید
  • پرهیز از انجام حرکات تکراری
  • متعادل نگه داشتن وزن در محدوده‌ طبیعی

نتیجه گیری

افیوژن مفصلی، حالتی است که در اثر زیاد شدن میزان حجم مایعات داخل بافت اطراف مفاصل، ایجاد شده و باعث ورم و التهاب مفاصل زانو، شانه، مچ پا یا باسن و لگن می‌شود. با مشخص شدن علت آب آوردن مفصل، می‌توان روش‌های درمان مناسب جهت بهبود و کاهش ورم را پیدا کرد.

در برخی موارد، آب آوردن مفصل ممکن است نشانه آسیب دیدگی، عفونت، آرتروز یا بیماری دیگری باشد. پوست متورم و پف‌دار، ظاهر زیبایی ندارد، به‌خصوص اگر علت این ورم را ندانید. در صورت مشاهده علائم و عدم بهبودی، حتما به دکتر متخصص ارتوپد مراجعه کنید. عدم مراجعه به‌موقع به پزشک متخصص، می‌تواند عوارض جدی و خطرناکی به‌دنبال داشته باشد.

شما می‌توانید با مراجعه به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، با بهترین پزشک ارتوپد در ارتباط باشید.

17 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

علائم سندروم داون

سندرم داون یک اختلال ژنتیکی است که زمانی ایجاد می شود که تقسیم سلولی غیرطبیعی منجر به کپی کامل یا جزئی اضافی از کروموزوم 21 شود. این ماده ژنتیکیِ اضافی، باعث تغییرات رشدی و ویژگی های فیزیکی سندرم داون می شود. شدت سندرم داون در بین افراد متفاوت است و باعث ناتوانی ذهنی مادام العمر و تاخیر در رشد می شود. این شایع ترین اختلال کروموزومی ژنتیکی و علت ناتوانی های یادگیری در کودکان است. همچنین معمولا باعث سایر ناهنجاری‌های پزشکی از جمله اختلالات قلبی و گوارشی می‌شود. درک بهتر سندرم داون و مداخلات اولیه می تواند کیفیت زندگی کودکان و بزرگسالان مبتلا به این اختلال را تا حد زیادی افزایش دهد و به آنها کمک کند تا زندگی رضایت بخشی داشته باشند.

برای بهره مندی از خدمات مشاوره و پزشکی تخصصی به کلینیک شبانه روزی نویدسلامت، واقع در شرق تهران مراجعه نمایید.

در افراد مبتلا به سندرم داون ممکن است مشکلات فکری و رشدی به صورت خفیف، متوسط ​​یا شدید وجود داشته باشد. برخی افراد سالم هستند در حالی که برخی دیگر مشکلات سلامتی قابل توجهی مانند نقص قلبی جدی دارند. کودکان و بزرگسالان مبتلا به سندرم داون دارای ویژگی های مشخصی در صورت هستند. اگرچه همه افراد مبتلا به سندرم داون ویژگی های یکسانی ندارند، برخی از ویژگی های رایج تر عبارتند از:

  • صورت صاف شده
  • سر کوچک
  • گردن کوتاه
  • زبان بیرون زده
  • پلک های چشمی مایل به سمت بالا شکاف های کف دست
  • گوش هایی با شکل غیر معمول یا کوچک
  • توان عضلانی ضعیف
  • دست های پهن و کوتاه با یک چین در کف دست
  • انگشتان نسبتا کوتاه و دست و پاهای کوچک
  • انعطاف بیش از حد
  • لکه های سفید ریز روی قسمت رنگی چشم (عنبیه) به نام لکه های براش فیلد
  • قد کوتاه

نوزادان مبتلا به سندرم داون ممکن است اندازه متوسطی داشته باشند، اما به طور معمول آنها به کندی رشد می کنند و نسبت به سایر کودکان هم سن کوتاه تر می مانند.

سندروم داون

ناتوانی های ذهنی

 اکثر کودکان مبتلا به سندرم داون دارای اختلال شناختی خفیف تا متوسط ​​هستند. زبان به تأخیر می افتد و حافظه کوتاه مدت و بلندمدت تحت تأثیر قرار می گیرد. کودکان مبتلا به سندرم داون معمولا قبل یا در بدو تولد تشخیص داده می شوند.

علت سندروم داون چیست؟

سلول های انسان به طور معمول حاوی 23 جفت کروموزوم هستند. یک کروموزوم در هر جفت از پدر شما و دیگری از مادر شما می آید. سندرم داون زمانی ایجاد می شود که تقسیم سلولی غیر طبیعی شامل کروموزوم 21 رخ دهد. این ناهنجاری های تقسیم سلولی منجر به کروموزوم 21 جزئی یا کامل می شود. این ماده ژنتیکی اضافی مسئول ویژگی های مشخصه و مشکلات رشدی سندرم داون است. هر یک از سه تغییر ژنتیکی زیر می تواند باعث سندرم داون شود:

انواع سندروم داون

تریزومی 21

 در حدود 95 درصد مواقع، سندرم داون به دلیل تریزومی 21 ایجاد می شود. فرد دارای سه نسخه از کروموزوم 21، به جای دو نسخه معمول، در همه سلول ها است. این به دلیل تقسیم سلولی غیرطبیعی در طول رشد سلول اسپرم یا سلول تخمک ایجاد می شود.

سندرم موزاییک داون  

در این شکل نادر از سندرم داون، فرد تنها دارای تعدادی سلول با یک نسخه اضافی از کروموزوم 21 است. این موزاییک از سلول های طبیعی و غیر طبیعی به دلیل تقسیم سلولی غیرطبیعی پس از لقاح ایجاد می شود.

انتقال سندرم داون

 سندرم داون همچنین می تواند زمانی رخ دهد که بخشی از کروموزوم 21 قبل یا در زمان لقاح به کروموزوم دیگری متصل شود (انتقال یابد). این کودکان دارای دو نسخه معمولی از کروموزوم 21 هستند، اما همچنین دارای مواد ژنتیکی اضافی از کروموزوم 21 هستند که به کروموزوم دیگری متصل شده اند. هیچ عامل رفتاری یا محیطی شناخته شده ای وجود ندارد که باعث ایجاد سندرم داون شود.

چه کسانی در معرض سندروم داون هستند؟

 اغلب اوقات، سندرم داون ارثی نیست. این به دلیل اشتباه در تقسیم سلولی در مراحل اولیه رشد جنین ایجاد می شود. انتقال سندرم داون می تواند از والدین به فرزند منتقل شود. با این حال، تنها حدود 3 تا 4 درصد از کودکان مبتلا به سندرم داون جابجایی دارند و تنها برخی از آنها آن را از یکی از والدین خود به ارث برده اند. وقتی جابه‌جایی متعادل به ارث می‌رسد، مادر یا پدر مقداری ماده ژنتیکی بازسازی شده از کروموزوم 21 روی کروموزوم دیگر دارند، اما هیچ ماده ژنتیکی اضافی ندارند. این بدان معنی است که او هیچ علامت یا نشانه ای از سندرم داون ندارد، اما می تواند انتقال نامتعادل را به کودکان منتقل کند و باعث ایجاد سندرم داون در کودکان شود.

عوامل خطر

برخی از والدین در معرض خطر بیشتری برای داشتن فرزند مبتلا به سندرم داون هستند. عوامل خطر عبارتند از:

بالا رفتن سن مادر

با افزایش سن مادر، احتمال به دنیا آوردن فرزند مبتلا به سندرم داون بیشتر می شود، زیرا تخمک های بزرگتر خطر تقسیم نادرست کروموزوم را دارند. خطر بارداری با سندرم داون در زنان پس از 35 سالگی افزایش می یابد. با این حال، اکثر کودکان مبتلا به سندرم داون از زنان زیر 35 سال به دنیا می‌آیند، زیرا زنان جوان‌تر بچه‌های بیشتری دارند.

انتقال ژنتیکی سندرم داون

هم مردان و هم زنان می توانند انتقال ژنتیکی سندرم داون را به فرزندان خود منتقل کنند.

داشتن یک فرزند مبتلا به سندرم داون

 والدینی که یک فرزند مبتلا به سندرم داون دارند و والدینی که خود جابجایی دارند در معرض خطر بیشتری برای داشتن فرزند دیگری با سندرم داون هستند. یک مشاور ژنتیک می تواند به والدین کمک کند تا خطر داشتن فرزند دوم مبتلا به سندرم داون را کاهش دهند.

عوارض

افراد مبتلا به سندرم داون می توانند عوارض مختلفی داشته باشند که برخی از آنها با افزایش سن بیشتر مشخص می شوند. این عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • نقایص قلبی: حدود نیمی از کودکان مبتلا به سندرم داون با نوعی نقص مادرزادی قلبی متولد می شوند. این مشکلات قلبی می تواند تهدید کننده زندگی باشد و ممکن است در اوایل دوران نوزادی نیاز به جراحی داشته باشد.
  • نقص دستگاه گوارش: ناهنجاری های گوارشی در برخی از کودکان مبتلا به سندرم داون رخ می دهد و ممکن است شامل ناهنجاری های روده، مری، نای و مقعد باشد. خطر ابتلا به مشکلات گوارشی، مانند انسداد دستگاه گوارش، سوزش سر دل (ریفلاکس معده به مری) یا بیماری سلیاک ممکن است افزایش یابد.
  • اختلالات ایمنی: افراد مبتلا به سندرم داون به دلیل ناهنجاری‌های سیستم ایمنی خود، در معرض افزایش خطر ابتلا به اختلالات خود ایمنی، برخی از انواع سرطان و بیماری‌های عفونی مانند ذات‌الریه هستند.
  • آپنه خواب: به دلیل تغییرات بافت نرم و اسکلتی که منجر به انسداد راههای هوایی آنها می شود، کودکان و بزرگسالان مبتلا به سندرم داون بیشتر در معرض خطر آپنه انسدادی خواب هستند.
  • چاقی: افراد مبتلا به سندرم داون در مقایسه با جمعیت عمومی، احتمال بیشتری برای چاق شدن دارند.
  • مشکلات ستون فقرات: برخی از افراد مبتلا به سندرم داون ممکن است دارای انحراف دو مهره بالایی در گردن باشند، این وضعیت آنها را در معرض آسیب جدی به نخاع ناشی از کشیدگی بیش از حد گردن قرار می دهد.
  • سرطان خون: کودکان خردسال مبتلا به سندرم داون در معرض خطر ابتلا به سرطان خون هستند.
  • زوال عقل: در افراد مبتلا به سندرم داون خطر ابتلا به زوال عقل وجود داردد. علائم و نشانه ها ممکن است در حدود 50 سالگی شروع شود. ابتلا به سندرم داون همچنین خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می دهد.

 همچنین ممکن است مشکلات دیگر سندرم داون با سایر بیماری ها از جمله مشکلات غدد درون ریز، مشکلات دندانی، تشنج، عفونت گوش و مشکلات شنوایی و بینایی همراه باشد. برای افراد مبتلا به سندرم داون، در صورت نیاز دریافت مراقبت های پزشکی معمول و درمان مشکلات می تواند به حفظ یک سبک زندگی سالم کمک کند.

طول عمر بیماران سندرم داون

امروزه، فرد مبتلا به سندرم داون، بسته به شدت مشکلات سلامتی، می تواند بیش از 60 سال عمر کند.

 پیشگیری از سندرم دوان

متاسفانه هیچ درمانی برای سندرم داون وجود ندارد و تا آخر عمر همراه فرد مبتلا می باشد. این سندرم در دوران بارداری از طریق آزمایش های غربالگری و تشخیصی قابل شناسایی می باشد، آزمایش سل فری یا   NIPT  از هفته دهم بارداری برای پیشگیری از سندرم داون انجام می شود.

اگر در معرض خطر بالای داشتن فرزندی با سندرم داون هستید یا در حال حاضر یک فرزند مبتلا به سندرم داون دارید، لازم است قبل از بارداری با یک مشاور ژنتیک مشورت کنید. یک مشاور ژنتیک می تواند به درکِ داشتن فرزند مبتلا به سندرم داون کمک کند و همچنین می‌تواند آزمایش‌های پیش از تولد موجود را توضیح دهد و به توضیح مزایا و معایب آزمایش کمک کند.

کلینک شبانه روزی نوید، واقع در شرق تهران با ارائه خدمات تخصصی پزشکی در خدمت شماست.

14 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

قرص روانگردان چیست

برای بهره مندی از خدمات پزشکی، به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت واقع در شرق تهران مراجعه نمایید.

در ادامه مطلب همراه ما باشید تا درباره دارو های روانگردان بیشتر صحبت کنیم

انواع اصلی داروی روانگردان ، موارد استفاده و عوارض جانبی آنها

داروهای روانگردان به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: داروهای ضدافسردگی و داروهای ضداضطراب. البته، علاوه بر این دو دسته، داروهای دیگری نیز وجود دارند که برای مدیریت اختلالات روانی مختلف استفاده می‌شوند. در زیر به برخی از این داروها، موارد استفاده و عوارض جانبی آن‌ها اشاره می‌کنم:

1. داروهای ضدافسردگی:

  • نمونه‌هایی از این دسته شامل SSRIs (مهارگران بازجذب سروتونین انتخابی) مانند فلوکستین و سرترالین، SNRIs (مهارگران بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین) مانند ونلافاکسین و دولوکستین، و تری‌سیکلیک‌ها مانند آمیتریپتیلین است.
  • موارد استفاده: این داروها برای مدیریت افسردگی معتدل تا شدید، اختلال افسردگی اساسی، اختلال افسردگی فصلی، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال وسواسی-اجباری و برخی اختلالات خلقی دیگر استفاده می‌شوند.
  • عوارض جانبی: عوارض جانبی ممکن شامل افزایش وزن، خواب آلودگی، کاهش شهوت جنسی، اضطراب، اختلالات گوارشی، سردرد، تهوع و خواب‌آلودگی است.

2. داروهای ضداضطراب:

  • این دسته شامل بنزودیازپین‌ها مانند آلپرازولام، دیازپام، و کلونازپام، و همچنین داروهای غیربنزودیازپینی مانند بوسپیرون است.

موارد استفاده: داروهای ضداضطراب برای مدیریت اضطراب، اختلال استرس پس از آسیب روانی، بی‌خوابی و اختلالات خواب، و در برخی موارد برای مدیریت تشنج‌های ناشی از اختلالات اضطرابی استفاده می‌شوند.

  • عوارض جانبی: این داروها ممکن است عوارضی مانند خواب‌آلودگی، خستگی، افزایش استراحت، کاهش توجه، افزایش حساسیت، اختلال در تمرکز، و افزایش ریسک اعتیاد داشته باشند.

3. داروهای دیگر:

  • این شامل داروهایی مانند داروهای استیمولانت (برای مدیریت اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی)، داروهای ضد روان‌پریشی (برای مدیریت اختلالات روان‌پریشی مانند اسکیزوفرنی و اختلالات ذهنی)، و داروهای تنظیم کننده خلق و هیجان (برای مدیریت اختلالات خلقی مانند اختلال دو قطبی) می‌شوند.
  • موارد استفاده و عوارض جانبی این داروها به صورت مختلف است و بستگی به نوع دارو دارند.

مهم است که در مصرف هر نوع داروی روانگردان، توصیه‌ها و نکات پزشکی را رعایت کرده و همچنین هرگونه عوارض جانبی یا تغییرات در وضعیت روحی و جسمی را به پزشک خود اطلاع دهید.

تداخلات دارویی روان گردان ها

Psychotropic drugs

تداخلات دارویی روان‌گردان‌ها می‌تواند در صورت مصرف همزمان با داروهای دیگر، از جمله داروهای دیگر روان‌گردان یا داروهایی که برای مدیریت بیماری‌های جسمی استفاده می‌شوند، رخ دهد. این تداخلات ممکن است تأثیرات جانبی افزایش یا کاهش دارویی، یا حتی ایجاد تأثیرات جانبی جدید را به همراه داشته باشند. برخی از این تداخلات عبارتند از:

  • افزایش تأثیرات جانبی: در برخی موارد، مصرف همزمان دو دارو روان‌گردان ممکن است باعث افزایش تأثیرات جانبی هر دارو شود. برای مثال، مصرف همزمان دو داروی ضدافسردگی می‌تواند خواب‌آلودگی و افزایش وزن را افزایش دهد.
  • کاهش تأثیرات دارویی: در برخی موارد، یک دارو روان‌گردان ممکن است تأثیرات یک دارو دیگر را کاهش دهد. به عنوان مثال، برخی از داروهای ضدافسردگی ممکن است تأثیرات داروهای ضدتشنج را کاهش دهند.
  • ایجاد تأثیرات جانبی جدید: همچنین ممکن است مصرف همزمان دو دارو روان‌گردان تأثیرات جانبی جدیدی را ایجاد کند که پیش از آن مشاهده نشده بودند. به عنوان مثال، ترکیب برخی از داروهای ضدافسردگی ممکن است منجر به افزایش فشار خون یا اختلالات قلبی شود.
اثرات و خطرات روان گردان ها

روان‌گردان‌ها ممکن است به طور قابل توجهی تأثیرات و خطراتی داشته باشند. این تأثیرات و خطرات ممکن است بسته به نوع دارو، میزان مصرف، ویژگی‌های فردی و سلامتی فرد متفاوت باشند. برخی از اثرات و خطرات متداول روان‌گردان‌ها عبارتند از:

1 . اعتیاد: برخی از روان‌گردان‌ها ممکن است اعتیادآور باشند و با مصرف مکرر، فرد به آن‌ها وابسته شود.

2. تحولات روانی: مصرف روان‌گردان‌ها می‌تواند به تحولات روانی افراد منجر شود، از جمله تغییرات در حالت روحی، اضطراب، اختلالات خواب، و حتی افسردگی.

3. تأثیرات جسمی: برخی از روان‌گردان‌ها ممکن است تأثیرات جانبی جسمی داشته باشند، از جمله افزایش وزن، اختلالات گوارشی، اختلالات جنسی، و اختلالات قلبی-عروقی.

4.تداخل با سایر داروها: روان‌گردان‌ها ممکن است با دیگر داروها تداخل داشته باشند و تأثیرات مخربی را ایجاد کنند، به ویژه با داروهایی که برای مدیریت بیماری‌های جسمی استفاده می‌شوند.

5. تأثیر بر رانشناسی: مصرف روان‌گردان‌ها ممکن است به رانشناسی فرد تأثیر بگذارد و باعث تغییرات در شخصیت، رفتار، و تفکر شود.

6. خطرات برای بارداری: برخی از روان‌گردان‌ها می‌توانند خطراتی برای بارداری و نوزاد داشته باشند و در صورت مصرف در دوران بارداری، می‌توانند به آسیب رسانند.

کاربرد روان گردان ها

Psychotropic drugs

روان‌گردان‌ها معمولا برای مدیریت اختلالات روانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. آن‌ها تأثیری بر فعالیت مغز دارند و می‌توانند تغییراتی در حالت روحی، ادراک و رفتار ایجاد کنند. این داروها به عنوان درمان افسردگی، اضطراب، اختلالات خلقی، اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی، اختلالات وابستگی، و حتی حملات تشنج مورد استفاده قرار می‌گیرند. استفاده از آن‌ها باید تحت نظر پزشک صورت بگیرد و همواره باید مطمئن شوید که از تداخلات دارویی و عوارض جانبی آن‌ها آگاه هستید.

چند توصیه راجب روان گردان ها

اگر شما یا کسی اطرافیانتان نیاز به مصرف روان‌گردان دارید، این توصیه‌ها می‌تواند کمک کننده باشد:

  • مشورت با پزشک: قبل از شروع مصرف هر گونه داروی روان‌گردان، حتماً با پزشک مشورت کنید. پزشک شما می‌تواند شما را راهنمایی کند که کدام دارو مناسب شماست و چگونه باید استفاده شود.
  • پیروی از دستور پزشک: همیشه دستورات پزشک خود را رعایت کنید و داروها را به دقت و طبق دستورات مصرف کنید. هرگونه تغییر در دوز یا زمان مصرف باید با مشورت پزشک باشد.
  • آگاهی از عوارض جانبی: آگاه باشید که داروهای روان‌گردان ممکن است عوارض جانبی داشته باشند. این عوارض ممکن است از خواب‌آلودگی و سرگیجه تا افزایش وزن و تغییرات در خلقیت و رفتار متنوع باشد.
  • ترکیب با مشاوره روان‌شناختی: مصرف روان‌گردان‌ها معمولاً با مشاوره و مداخله‌های روان‌شناختی موثرتر است. بنابراین، ترکیب مصرف داروها با مشاوره روان‌شناختی می‌تواند نتایج بهتری داشته باشد.
  • پیگیری علائم و علائم: برای هرگونه تغییر در علائم یا علائم جانبی، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. اگر علائم ناخوشایندی را تجربه کردید یا به نظر می‌رسد دارو به درستی عمل نمی‌کند، از مشورت پزشک استفاده کنید.
  • تغییرات در سبک زندگی: بهبود روزمرگی و ایجاد سبک زندگی سالم می‌تواند به تقویت اثرات مثبت داروی روان‌گردان کمک کند. مراقبت از خواب و تغذیه مناسب، مداومت در ورزش و استراحت کافی می‌تواند بهبودی روانی را تسریع کند.
  • عدم ترک دفعاتی: هرگز نباید دفعاتی از دارو روان‌گردان خود را به طور ناگهانی قطع کنید، مگر اینکه پزشک شما دستور دهد. این می‌تواند به تداوم علائم شما و حتی به افزایش عوارض جانبی منجر شود.

با رعایت این توصیه‌ها و تحت نظر پزشک، می‌توانید مصرف بهینه و امن داروی روان‌گردان را تجربه کنید و به بهبودی روحی و رفاه خود برسید.

سخن اخر
 
کلینیک شبانه روزی نوید، همراه همیشگی سلامتی شماست.
 

9 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

تیروئید و درمان ان

تیروئید؛ یک غده کوچک پروانه‌ای شکل در جلوی گردن و اطراف نای است که وظیفه ترشح هورمون‌هایی مهمی مانند‌ تری یدوتیرونین T3 و تیروکسین T4 را برعهده دارد. تیروئید با ترشح و آزادسازی این هورمون‌ها می‌تواند بر سرعت متابولیسم و نحوه مصرف انرژی در بدن نظارت داشته باشد. این انرژی در کل بدن پخش و استفاده می‌شود تا ارگان های بدن به‌درستی کار کنند. این عملکرد تیروئید باعث می شود این غده حیاتی، تقریبا بر عملکرد تمامی اندام‌های بدن تأثیر بگذارد. تیروئید با ترشح و آزادسازی هورمون‌های T3 و T4 در خون می‌تواند بر شدت ضربان قلب، نحوه تنفس، سرعت هضم غذا در روده و معده، افزایش یا کاهش وزن و خلق‌وخوی فرد اثر بگذارد. غدد هیپوفیز و هیپوتالاموس، دو ناظر مهم بر عملکرد غده تیروئید هستند که در صورت مشاهده هر گونه اختلال با افزایش هورمون‌هایی مانند TRH و TSH به عملکرد بهتر این غده کمک می‌کنند.

کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، با کادر مجرب و متخصص در خدمت شماست.

نحوه ایجاد بیماری‌های مربوط به غده تیروئید

وقتی تیروئید به‌درستی کار کند، مقدار مناسبی از هورمون‌ها را حفظ و ذخیره می‌کند تا متابولیسم در بدن با سرعت مناسبی انجام شود. اگر غده تیروئید این هورمون‌های مهم را بیش از حد یا خیلی کم تولید کند، اختلال یا بیماری در تیروئید ایجاد می شود. تیروئید می‌تواند درگیر بیماری‌های مختلفی نظیر پرکاری تیروئید، کم‌کاری تیروئید، تیروئیدیت و تیروئیدیت هاشیموتو شود. برخی از بیماری‌های تیروئید منشأ ژنتیکی و وراثتی دارد.

بیماری‌های شایع غده تیروئید

Thyroid disease

بیماری تیروئید، اصطلاح پزشکی است که به هنگام باز ماندن تیروئید از فعالیت طبیعی خود، به کار می‌رود. تیروئید مستعد بیماری‌های مختلفی است که برخی از آنها کاملا قابل‌کنترل بوده و خیلی نگران‌کننده نیستند. البته اختلالات دیگری هم این غده را تهدید می‌کند که برای کنترل و درمان آن باید صبر و هزینه بیشتری را صرف کرد.

بیماری‌های این غده باعث می‌شود که تیروئید شما هورمون‌ها را بیش از حد یا خیلی کم ترشح کند. در نتیجه اختلالاتی را در سراسر بدن ایجاد خواهد کرد. در ادامه چند مورد از شایع‌ترین بیماری‌های مرتبط با تیروئید را بررسی می کنیم.

۱.  کم‌کاری تیروئید

یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مربوط به غده تیروئید، کم‌کاری تیروئید است و زمانی بروز پیدا می‌کند که غده تیروئید شما هورمون‌های T3 و T4 کافی تولید نمی‌کند. در چنین شرایطی بدن، انرژی و سوخت لازم را برای متابولیسم در اختیار نخواهد شد و علائم و نشانه‌هایی در بدن بروز می کند. مانند:

  • خستگی
  • افسردگی
  • خشکی پوست و موعدم تمرکز
  • اختلال در خواب
  • اضافه وزن
  • درد مفاصل و عضلات
  • حساسیت به سرما
  • پریود نامنظم و سنگین
  • فراموشی
  • داشتن صدای خشن
۲ . پرکاری تیروئید

پرکاری تیروئید، زمانی اتفاق می‌افتد که غده تیروئیدِ فرد، بیش از نیاز بدن، شروع به ترشح هورمون‌های T3 و T4 می‌کند. واکنش بدن در این موقعیت، مصرف انرژی با سرعت بالاتری خواهد بود؛ بنابراین فرد با نشانه‌های زیر روبه‌رو خواهد شد.

  • کاهش وزن
  • ریزش مو
  • افزایش ضربان قلب
  • تعریق بالا
  • اضطراب
  • بیش‌فعالی
  • داشتن غده تیروئید بزرگ یا گواتر
  • داشتن ضعف عضلانی و لرزش به‌ویژه در دستان
  • قاعدگی نامنظم یا توقف چرخه قاعدگی
  • احساس حساسیت به گرما
  • داشتن مشکلات بینایی یا سوزش چشم
  • بدخلقی، عصبانیت و حساس شدن

لازم به ذکر است که پرکاری تیروئید یکی دیگر از شایع‌ترین بیماری‌های این غده است که ممکن است بر اثر بیماری گریوز یا ندول تیروئیدِ بیش‌فعال در بدن شخص ایجاد شود.

3 . ندول‌های تیروئیدی

پرکاری تیروئید می‌تواند ناشی از گره‌هایی باشد که بیش از حد در تیروئید فعال هستند. ندول‌های تیروئیدی همان گره‌های تیروئیدی هستند که ظاهری کوچک و غده مانند دارند. این نوع بیماری در بسیاری از مواقع به‌راحتی قابل‌کنترل است و تنها در موارد نادری به سرطان تبدیل می‌شود. پزشک، پس از پی بردن به بیماری ندول تیروئیدی به کمک سوزن‌هایی به نام بیوپسی آسپیراسیون، بدخیم یا خوش‌خیم بودن این بیماری را تشخیص می‌دهد.

4 . التهاب غده تیروئید

التهاب غده تیروئید می‌تواند ناشی از چندین بیماری تیروئیدی دیگر مانند هاشیموتو، تیروئیدیت و پرکاری تیروئید باشد. التهاب این غده ممکن است با درد خفیف یا شدید همراه باشد و علائم پرکاری تیروئید را از خود به نمایش بگذارد.

5. گواتر

اگر بخواهیم تعریف ساده‌ای از این بیماری داشته باشیم باید بگوییم گواتر؛ بزرگ‌شدن غده تیروئید است. سر منشأ اصلی گواتر می‌تواند کمبود ید یا بیماری پرکاری تیروئید باشد. درصورتی‌که گواتر به‌واسطه کمبود ید ایجاد شود به آن گواتر ساده می‌گویند؛ اما اگر این بیماری ناشی از پرکاری تیروئید باشد گواتر سمی نامیده می شود. البته این تورم گاهی ناشی از بیماری‌های التهابی غده تیروئید مانند تیروئیدیت هاشیموتو است.

6 . گریوز

گریوز نوعی بیماری خود ایمنی است که در آن کل غده تیروئید دچار بیش‌فعالی می‌شود و شروع به تولید بیش از حد هورمون‌ تری یدوتیرونین و تیروکسین می‌کند. در پزشکی از این بیماری با نام مشکل گواتر سمی منتشر (بزرگ‌شدن غده تیروئید) نیز یاد می‌کنند.

7 . غده تیروئید غیرفعال

اگر کم‌کاری تیروئید کنترل نشود به‌مرور زمان این بیماری شدت پیدا خواهد کرد. در نتیجه غده تیروئید در حالت غیرفعال قرار خواهد گرفت و مشکلات و عوارض زیادی را به همراه خواهد داشت.

8 . تیروئیدیت

علائم این اختلال در افراد مختلف، متفاوت است. در برخی موارد این بیماری ممکن است همراه با درد یا بدون درد باشد. تیروئیدیت نوعی بیماری التهابی است که بر اثر ورود یک ویروس ایجاد می‌شود. در این وضعیت غده تیروئید فعالیت طبیعی خود را از دست داده و عموما دچار پرکاری خواهد شد. این بیماری ۵ نوع مختلف دارد و می‌تواند برای چند هفته یا چند ماه ادامه پیدا کند.

9.  سرطان‌های غده تیروئید

یکی از بیماری‌های نادر در غده تیروئید و انواع سرطان؛ سرطان غده تیروئید است که عموما خانم‌ها و افراد بالای 30سال را درگیر می‌کند. پزشکان برای درمان این بیماری از پرتودرمانی، هورمون‌درمانی و جراحی استفاده می‌کنند. این بیماری تا حد زیادی قابل‌درمان است.

نحوه تشخیص بیماری‌های تیروئید

Thyroid disease

گاهی اوقات، تشخیص بیماری تیروئید ممکن است دشوار باشد زیرا علائم این بیماری به‌راحتی با نشانه‌های سایر بیماری‌ها اشتباه گرفته می‌شود. راههایی وجود دارد که پزشک معالج را قادر می‌سازد به نشانه‌های تیروئیدی تأیید یا عدم تأیید دهند. از جمله:

۱.  آزمایش خون

یکی از قطعی‌ترین راه‌ها برای تشخیص مشکل تیروئید، آزمایش خون است. در این نوع آزمایش میزان هورمون‌های تیروئیدی موجود در خون را اندازه‌گیری می‌کنند. آزمایش خون تیروئید برای تشخیص اختلالات تیروئید مرتبط با پرکاری یا کم‌کاری تیروئید استفاده می‌شود.

۲ . تست‌های تصویربرداری

انجام تست‌های تصویربرداری مانند اسکن تیروئید، سونوگرافی و عکس‌برداری به پزشک این اجازه را می‌دهد که اندازه، شکل، شدت رشد ندول‌ها را بررسی کند.

۳ . معاینات فیزیکی

یکی از ساده‌ترین راههای تشخیص این است که پزشک در مطب یا بیمارستان با لمس دو طرف گلو وضعیت غده تیروئید را بررسی کند. این روش اولین اقدام متخصص غدد برای تشخیص اختلال مربوط به غده تیروئید است.

برای درمان بیماری‌های تیروئید چه باید کرد؟

درمان تیروئید به شدت بیماری و علائم آن بستگی دارد. درمان‌های احتمالی ممکن است شامل داروها، درمان با ید رادیواکتیو یا جراحی تیروئید باشد. متخصصین برای درمان و کنترل هر بیماری تجویز و روش خاصی را در پیش خواهند گرفت.

داروهای ضد تیروئید

اگر شما به بیماری پرکاری تیروئید دچار باشید، عموما پزشک برای کنترل آن متیمازول و پروپیل تیوراسیل در دوزهای مشخص تجویز خواهد کرد.

داروهای تیروئیدی

داروهای جایگزین تیروئید، زمانی توسط پزشک ارائه می‌شود که فرد به کم‌کاری تیروئید مبتلا باشد. لووتیروکسین نوعی داروی تیروئیدی است که موجب افزایش هورمون‌های تیروئیدی در بدن خواهد شد. متخصص غدد با تجویز این دارو بیماری تیروئید را مدیریت می‌کند.

مسدودکننده‌های بتا

این داروها میزان هورمون‌ها را در بدن فرد تغییر نمی‌دهند، اما علائم بیماری او را مدیریت می‌کند.

جراحی

روش دائمی‌تری از درمان است که فرد با تشخیص پزشک، تمام یا قسمتی از غده تیروئید خود را جراحی یا خارج می‌کند؛ اما در این راهکار، فرد باید تا پایان عمر از هورمون‌های جایگزین تیروئید استفاده کند.

متخصصان بر این باورند که بهتر است در کنار روش‌های درمانی، شخص مبتلا به بیماری تیروئید موارد زیر را برای بهبود و تسریع روند درمان، در زندگی روزمره خود به کار ببندد:

  • خواب کافی داشته باشد
  • مرتب ورزش کند
  • مراقب رژیم غذایی خود باشد
  • تمام داروهای خود را طبق دستور پزشک مصرف کند
  • تحت‌نظر پزشک غدد بماند

برای دریافت مشاوره و درمان به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، مراجعه نمایید.

7 آوریل 2024 توسط نوید سلامت 0 دیدگاه

اگزما نوزادان؛ یک بیماری پوستی شایع

اگزما نوزادان یک بیماری پوستی شایع است که باعث خشکی، برآمدگی و خارش پوست نوزاد می‌شود. محققان معتقدند عوامل ژنتیکی و محرک‌های محیطی هر دو در ابتلا به اگزما نقش دارند. پزشکان این بیماری را با داروهای کورتیکواستروئیدی از جمله کرم‌ها، لوسیون‌ها و نرم‌کننده‌ها درمان می‌کنند.

برای جلوگیری از بروز مجدد بیماری، نوزاد باید از هر محرک بالقوه‌ای که اگزما پوستی را تشدید می‌کند به دور باشد. ممکن است علائم اگزما با علائم سایر بیماری‌ها، مانند آسم، آلرژی‌های غذایی و رینیت آلرژیک هم پوشانی داشته باشد.

در نتیجه مهم است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید تا نوزاد، درمان مناسب را دریافت کند. متخصص اطفال اگزمای نوزاد را تشخیص داده و درمان می کند اما اگر کودک شما علائم مکرر یا شدید داشته باشد، ممکن است توصیه کند به یک متخصص پوست مراجعه کنید.

برای دریافت خدمات پزشکی به کلینبک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران با کادر متخصص و مجرب، مراجعه کنید.

در ادامه این مطلب به توضیح کامل اگزما نوزادان، علائم و راه‌های درمان می‌پردازیم.

اگزما نوزادان چیست؟

اگزما نوزادان ناشی از یک اختلال عملکرد سیستم ایمنی است که بر سد پوستی و توانایی آن در حفظ رطوبت تأثیر می‌گذارد. بنابراین اگزما یک اصطلاح عمومی‌ برای توصیف بیماری‌های التهاب پوستی است. برای بسیاری از مردم “اگزما” و “درماتیت آتوپیک” به یک معنا هستند.

اگزما می‌تواند همراه با خارش پوست آلرژی‌های شدیدتری ایجاد کند زیرا با تضعیف سیستم ایمنی باعث بروز تاول می‌شود و موانع پوستی را که از بیماری‌های پوستی محافظت می‌کند، از بین می‌برد. خوشبختانه، هم علائم خفیف و هم شدیدتر اگزما در نوزادان و کودکان نوپا قابل پیشگیری و درمان است.

دلایل و عوامل ابتلا به اگزما در نوزادان

ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باعث ایجاد اگزما نوزاد می‌شود. به طور کلی علل بروز اگزما نوزادان عبارتند از:

۱.  محرک‌ها و آلرژن‌های پوستی

پوست کودک شما بسیار حساس است و ممکن است به محرک‌های مختلف در محیط واکنش نشان ‌دهد که باعث بروز علائم اگزمای نوزاد می‌شود. جنس لباس یا پارچه، دما، هوای خشک یا تعریق، صابون یا مواد شوینده و همچنین تماس با یک آلرژن مثل موی حیوانات خانگی، گرد و غبار، برخی غذاها و گیاهان از رایج‌ترین محرک‌های بروز اگزما در نوزادان است.

۲ . واکنش سیستم ایمنی

سیستم ایمنی نوزاد از او در برابر باکتری‌ها و ویروس‌هایی که می‌توانند باعث ایجاد بیماری شوند، دفاع می‌کند. گاهی سیستم ایمنی نوزاد بیش از حد واکنش نشان داده و سلول‌های پوست سالم و محرک‌های کوچک در محیط را هم به عنوان یک مهاجم، اشتباه می‌گیرد. در نتیجه، سیستم ایمنی به سلول‌های پوستی نوزاد حمله می‌کند و باعث ایجاد اگزما می‌شود.

۳ . ژنتیک

گاهی اوقات، جهش ژنتیکی در DNA نوزاد اتفاق می‌افتد که موجب کمبود پروتئین خاصی در بدن نوزاد می‌شود. این پروتئین مسئول ایجاد سد محافظ پوست نوزاد است. در این شرایط که سد محافظ پوست نوزاد آن طور که انتظار می‌رود کار نمی‌کند، علائم اگزما خود را نشان می‌دهند.

اگر اعضای خانواده سابقه اگزما، تب یونجه یا آسم داشته باشند، احتمال ابتلای نوزاد به اگزما بیشتر است. اگرچه وجود یکی از این مشکلات باعث ایجاد دیگری نمی‌شوند، اما به دلیل اختلال در ژن مشترک این بیماری‌ها اگر کودکی قبلاً به اگزمای نوزاد مبتلا شده باشد، احتمال بیشتری برای ابتلا به تب یونجه یا آسم دارد.

نشانه‌ها و علائم اگزما در نوزادان

اگزما نوزاد علائمی جوش مانند را ایجاد می‌کند که باعث خشکی، خارش و پوسته پوسته شدن پوست می‌شود. این دانه ها همچنین می‌تواند دارای برجستگی‌های کوچکی باشد که ممکن است مایع ترشح کند. علائم دیگر شامل موارد زیر است:

  • ضخیم شدن پوست
  • تغییر رنگ و تورم
  • تیرگی پوست روی پلک و اطراف چشم
  • تغییرات در پوست اطراف دهان، چشم یا گوش

آیا اگزما برای نوزادان، کودکان نوپا و کودکان بزرگتر متفاوت است؟

اگزما در نوزادان و کودکان نوپا متفاوت از کودکان بزرگتر به نظر می‌رسد. مکان و ظاهر اگزما با رشد کودکان تغییر می‌کند.

نوزادان (۶ ماه اول)

در 6ماه اول، اگزما معمولا در صورت، گونه‌ها، چانه، پیشانی و پوست سر ظاهر می‌شود. همچنین می‌تواند به سایر نواحی بدن سرایت کند، اما معمولاً در ناحیه پوشک، یعنی جایی که رطوبت از پوست محافظت می‌کند، گسترش پیدا نمی‌کند. در این مرحله، پوست بیشتر قرمز به نظر می‌رسد.

نوزادان (۶ تا ۱۲ ماه)

در این مرحله، اگزما اغلب بر روی آرنج و زانوهای کودک ظاهر می‌شود؛ یعنی مکان‌هایی که به راحتی می‌توان آ‌نها را هنگام خزیدن خراش یا مالش داد. اگر بثورات اگزما عفونی شود، ممکن است یک پوسته زرد رنگ یا برجستگی‌های چرکیِ بسیار کوچک روی پوست ایجاد کند.

کودکان نوپا (۲ تا ۵ سال)

در کودکان 2 تا 5سال اگزما اغلب صورت کودکان را درگیر می‌کند که می‌تواند به صورت لکه‌های قرمز با برجستگی‌های کوچک ظاهر شود. حدود دو سالگی، اگزمای کودک نوپا بیشتر در چین‌های آرنج و زانو یا روی مچ دست، مچ پا و دست‌های او ظاهر می‌شود. همچنین ممکن است روی پوست اطراف دهان و پلک‌ها ظاهر شود. پوست کودک نوپا ممکن است در این مرحله خشک و پوسته‌ پوسته و با خطوط عمیق‌تر ضخیم به نظر برسد؛ به این حالت گلسنگ شدن می‌گویند.

کودکان (۵ سال به بالا)

اگزما معمولا در چین‌های آرنج یا زانو یا هر دو ظاهر می‌شود. گاهی اوقات، فقط روی دست کودک است؛ حداقل ۷۰٪ از مردم در برخی از دوران زندگی خود به اگزمای دست مبتلا شده‌اند. قرمزی و لکه‌های خارش دار پشت گوش کودک، روی پاها یا پوست سر او نیز ممکن است نشانه درماتیت اگزما باشد. اما همه اینها همچنین می‌توانند علائم بیماری دیگری مانند درماتیت سبورئیک باشند که می‌تواند همراه با اگزما وجود داشته باشد.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر پوست نوزاد علائم عفونی داشت، حتما باید به پزشک مراجعه کنید. نوزادانی که مبتلا به اگزما تشخیص داده می‌شوند در معرض خطر بالایی برای ابتلا به عفونت هستند زیرا سد محافظ پوست آنها آن طور که باید کار نمی‌کند. همچنین خاراندن می‌تواند پوست نوزاد را خراش داده و بدن او را در معرض باکتری‌ها یا ویروس‌ها قرار دهد. علائم عفونت عبارتند از:

  • تاول‌ها یا زخم‌های پر از مایع
  • تشکیل یک پوسته زرد رنگ در اطراف بثورات اگزمایی
  • تورم و ایجاد رنگ قرمز تیره تا بنفش بثورات
  • درد یا حساسیت به لمس
  • تب یا لرز

شناسایی و تشخیص اگزما در نوزادان

پزشک پس از معاینه فیزیکی اگزما را تشخیص می‌دهد، ظاهر شدن بثورات روی پوستِ نوزاد به تشخیص دقیق اگزما کمک می‌کند. پزشک ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای پیدا کردن دلیل ایجاد علائم اگزما روی پوست نوزاد، تجویز کند. این آزمایش‌ها شامل موارد زیر باشد:

  • تست آلرژی
  • آزمایش خون
  • بیوپسی پوست

اگزمای پوستی نوزاد چگونه درمان می‌شود؟

Infant eczema

درمان اگزمای نوزاد بر اساس آنچه باعث تشدید علائم نوزاد شده و شدت علائم آن متفاوت است. درمان اگزما در نوزادان دو هدف دارد: هدف اول کاهش علائم و هدف دوم جلوگیری از عود مجدد.

برخی از موارد اگزمای نوزاد تا زمانی که کودک، بالغ می‌شود از بین می‌رود، اما ممکن است در طول زندگی خود حساسیت پوستی یا حداقل علائم اگزما را تجربه کند. بنابراین درمان اگزمای نوزاد می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

اجتناب از محرک‌ها

از صابون‌ها، لوسیون‌ها یا مواد شوینده معطر برای نوزاد استفاده نکنید؛ این موارد می‌توانند باعث تشدید اگزما شوند. اگر پزشک علت دقیق ایجاد اگزما در نوزاد را شناسایی کرد، اجتناب از آن به بهبود پوست کودک کمک کرده و از تشدید اگزما در آینده جلوگیری می‌کند.

استفاده از کرم‌های کورتیکواستروئیدی موضعی

کورتیکواستروئیدها به کاهش خارش و تورم کمک می‌کنند. کرم‌های کورتیکواستروئید پمادهای قوی هستند که می توانید مانند لوسیون روی پوست کودک بمالید.

برای اگزمای خفیف، پماد موضعی هیدروکورتیزون ۱% OTC را دو بار در روز به مدت حداکثر دو هفته استفاده کنید. برای اگزمای متوسط تا شدید، پزشک ممکن است پمادهای استروئیدی قوی‌تری را توصیه کند. نکته مهم این است که هر گونه پماد استروئیدی نباید بیش از دو هفته استفاده شود زیرا ممکن است با نازک شدن پوست منجر به تغییر رنگ آن شود.

 استفاده از مرطوب‌کننده روی پوست نوزاد

مرطوب نگه داشتن پوست کودک می‌تواند علائم را کاهش داده، عوارض اگزما را تسکین دهد و از عود مجدد آن جلوگیری کند.

ازمرطوب‌کننده‌های مخصوص نوزادان و محصولاتی که عطری نیستند، استفاده کنید.

بهترین زمان برای استفاده از مرطوب‌کننده‌ها، بعد از حمام است؛ در طول روز هروقت که پوست کودک خشک به نظر می‌رسد حتما از این کرم‌ها استفاده کنید.

 داروهای خوراکی

داروهای ضد آلرژی

آنتی‌هیستامین‌ها (داروهای ضد آلرژی) به خواب بهتر کودکان در شب کمک می‌کنند. آنتی‌بیوتیک‌ها در صورت عفونی شدن بثورات توسط باکتری، و قرص‌های کورتیکواستروئید یا سایر داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند، در بهبود اگزما نوزادان با تجویز پزشک می‌توانند موثر باشند.

انواع دیگر درمان شامل موارد زیر است:

  • فتوتراپی؛ درمان با اشعه ماوراء بنفش
  • پوشش‌های مرطوب؛ پارچه‌های مرطوبی که روی نواحی تحریک شده پوست قرار می‌گیرند.
  • حمام سفید کننده؛ حمام کردن در محلول سفید کننده بسیار رقیق
طول درمان اگزما نوزادان

پس از شروع درمان، معمولا علائم نوزاد پس از چند روز کاهش پیدا می‌کند. اما ممکن است چندین هفته طول بکشد تا پوست کودک به طور کامل بهبود یابد.

آیا اگزما نوزاد خود به خود از بین می‌رود؟

اگزمای نوزاد برای از بین رفتن کامل نیاز به درمان دارد. بهترین درمان استفاده از مرطوب‌کننده روزانه یا مرطوب نگه داشتن پوست کودک است.

چگونه از اگزما نوزاد پیشگیری کنم؟

از آنجایی که عوامل متعددی می‌توانند باعث ایجاد اگزما نوزاد شوند، هیچ راهی برای پیشگیری کامل از این بیماری وجود ندارد. اما می‌توان با راهکارهایی از تشدید علائم اگزما پیشگیری کرده و به نوعی آن را کنترل کنید:

  • اجتناب از محرک‌ها و آلرژن‌ها
  • استفاده روزانه از مرطوب‌کننده‌های بدون بو مخصوص نوزادان
  • حمام کردن نوزاد با آب گرم و نه داغ بین ۵ تا ۱۰ دقیقه

تفاوت اگزما با آکنه در نوزادان

علائم اگزما و آکنه نوزاد ممکن است شبیه به هم به نظر برسند اما بین این دو بیماری تفاوت‌هایی وجود دارد.

آکنه نوزاد باعث ایجاد جوش روی پوست، به ویژه از غدد چربی موجود در فولیکول‌های موی او می‌شود. در حالی که اگزما لکه‌های پوستی خشک و خارش‌دار ایجاد می‌کند که بثورات را تشکیل می‌دهند.

اگزما همچنین می‌تواند باعث ایجاد برآمدگی در پوست نوزاد شود که این برجستگی‌ها با مایع پر نمی‌شوند. اما برخی از جوش‌های آکنه پر از مایع هستند. آکنه نوزاد می‌تواند خود به خود برطرف شود، اما درمانِ اگزمای نوزاد به آبرسانی مجدد پوست کودک نیاز دارد.

آیا اگزما نوزاد مسری است؟

خیر، اگزمای نوزاد مسری نیست. این بیماری نمی‌تواند از فردی به فرد دیگر سرایت کند.

چه نوزادانی بیشتر در معرض اگزما قرار دارند؟

تخمین زده می‌شود که اگزمای نوزاد ۱۵ تا ۲۰ درصد از نوزادان زیر ۲ سال را تحت تأثیر قرار ‌می دهد. این وضعیت می‌تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.

آیا اگزما نوزادان چالش نگران‌کننده است؟

اگزمای نوزاد معمولا صورت کودک شما را درگیر می‌کند و دیدن ناگهانی بثورات روی گونه‌های او می‌تواند نگران‌کننده باشد. اجتناب از محرک‌ها و مرطوب نگه داشتن پوست کودک به بهبودی پوست و جلوگیری از بروز مجدد آن در آینده کمک می‌کند.

نوزاد نمی‌تواند به شما بگوید که خارش دارد، می‌توانید با برنامه‌ریزی زمانی در طول روز با قرار دادن مرطوب‌کننده روی پوست او یک قدم جلوتر از وضعیت او باشید تا از خاراندن بثورات اگزمایی‌اش جلوگیری کنید. همچنین شاید لازم باشد که دست‌های نوزاد را با دستکش بپوشانید تا نتواند روی پوست خود را خراش دهد و علائم را بدتر کند.

اگر کودک شما از اگزما رنج می برد، با یک متخصص پوست یا متخصص اطفال مشورت کنید. در صورت نیاز به مشاوره برای درمان، می‌توانید به کلینیک شبانه روزی نوید سلامت، واقع در شرق تهران، مراجعه کنید.